Edhe ata që shsohin rastësisht lëvizjet agresive të Rusisë që çojnë në pushtimin e saj në Ukrainë, nuk mund të mos njohin paralelet e frikshme – dhe alarmante – me atë që ka ndodhur gjatë ditëve të fundit në kombin e Evropës Lindore të Moldavisë.
E vendosur midis Rumanisë dhe Ukrainës, kjo ish-republikë sovjetike e varfër dhe e dobët ushtarakisht është pushtuar pjesërisht që nga viti 1992 nga trupat ruse. Ata ndërhynë gjatë një lufte të shkurtër civile, gjoja për të “mbrojtur” rusët etnikë në një copëz territoriale pranë Ukrainës dhe, si forcat që Presidenti Vladimir Putin dërgoi në rajonet e Krimesë dhe Donbasit të Ukrainës në 2014, nuk u larguan kurrë.
Ditët e fundit, media shtetërore ruse ka raportuar për disa bombardime dhe të shtëna që synojnë objektivat kryesore në rajonin e shkëputur, të njohur si Transnistria, duke përfshirë një depo të madhe armësh të epokës sovjetike, vetëm një milje e gjysmë nga kufiri ukrainas. “Sulmet” supozohet se vijnë nga Ukraina, por ka shumë më tepër gjasa që Rusia t’i ketë krijuar ato vetë si një pretekst për të zgjeruar luftën e saj.
Dhuna, e cila për fat të mirë nuk la viktima, në fakt u parapri nga pretendimi publik i një gjenerali të ushtrisë ruse, më 22 prill, se vendi i tij synonte jo vetëm të pushtonte Ukrainën jugore, por edhe ta lidhte atë territorialisht me Transnistrinë, në mënyrë që të ndalonte ” shtypjen e popullatës rusishtfolëse”.
Nuk është aspak e qartë se Rusia në fakt ka aftësinë ushtarake për të përballuar një kërcënim të tillë, megjithëse një përpjekje sigurisht që nuk mund të përjashtohet.
Megjithatë, ka të ngjarë dy objektiva ruse: së pari, të justifikojë sulmet në rajonin perëndimor kryesisht të padëmtuar të Ukrainës, duke përfshirë Odesën, një qytet port pranë Moldavisë; dhe, së dyti, të ushtrojë presion dhe destabilizojë Moldavinë, e cila – si Ukraina më parë – ka sinjalizuar dëshirën e saj për t’i shpëtuar përfundimisht orbitës së Moskës në favor të një orientimi më perëndimor.
Në korrik 2021, një parti pro-perëndimore hyri në detyrë, e mbështetur nga 52 përqind e votuesve moldavë, me një premtim për të ndjekur anëtarësimin në Bashkimin Evropian dhe një partneritet strategjik me Shtetet e Bashkuara.
Rusia nuk ka asnjë arsye legjitime për t’u frikësuar nga kjo, natyrisht.
Anëtarësimi në NATO, nuk mund të ndodhte për Moldavinë pjesërisht sepse trupat e Moskës janë ende në territorin moldav. Moldavia është sjellë ashpër me Moskën, e cila gjithashtu kontrollon furnizimin e saj me energji, që nga fillimi i luftës në Ukrainë, duke refuzuar t’i bashkohet sanksioneve ose të lejojë armët që të kalojnë tranzit në territorin e saj. Ajo që qeveria e Presidentes Maia Sandu ka bërë në mënyrë të admirueshme është pranimi i rreth 100,000 ukrainas, duke e bërë këtë komb prej 4 milionë banorësh parajsën më të madhe në botë për refugjatët e luftës .
Vetëm për këtë arsye, qeveria e Sandu meriton mirënjohjen, simpatinë dhe mbështetjen amerikane dhe evropiane.
Me sa duket, Moldavia gjithashtu përballet me një sfidë perandorake ruse që të kujton Ukrainën.
Politika perëndimore dështoi të reagojë mjaft fuqishëm, mjaft shpejt, për të frenuar makinacionet e Moskës kundër Ukrainës pasi pushtoi Krimenë dhe Donbasin në 2014.
Prandaj fatkeqësia po zë vend tani në të gjithë Evropën dhe, në të vërtetë, në botë. Nuk do të kishte asnjë justifikim për të bërë të njëjtin gabim dy herë.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
