“Tërmeti”” Meloni ka nisur prej muajsh, duke shkaktuar panik rreth një figure të ngjashme me Viktor Orbán në zemër të Evropës Perëndimore. Meloni tha në qershor se “e majta laike dhe islami radikal po kërcënojnë rrënjët tona”, ajo gjithashtu tha “po për familjen natyrore, jo për lobet LGBT”. Ajo tha gjithashtu “po për sigurimin e kufijve, jo për emigracionin masiv”.
Nëse ajo do të vazhdojë këtë lloj retorike, ka të ngjarë të pengojë axhendën më liberale të Brukselit, e cila tashmë po lëkundet pas suksesit të fundit të demokratëve suedezë, fitores dërrmuese të Viktor Orbán në Hungari dhe suksesit të Marine Le Pen në Francë.
Me Hungarinë dhe Poloninë që po luftojnë me Brukselin për lidhjen e parave të BE-së me respektimin e sundimit të ligjit, Italia e Melonit duket se ka më shumë gjasa të mbështesë Budapestin dhe Varshavën më shumë sesa Brukselin.
Thënë kështu, ka pak shanse që Italia të shkojë në rrugën e Hungarisë dhe Polonisë, në anën tjetër të Perdes së Hekurt kulturore të Evropës.
Ashtu si në Francë dhe, së fundmi, në Suedi, mbështetja për të djathtën e fortë në Itali do të përballet me realitetin demografik dhe kulturor.
Ndryshe nga Hungaria dhe Polonia, Italia është bërë një shoqëri më progresive, laike dhe emigrante në dekadat e fundit. Edhe pse ‘krishterimi ”është kthyer në jetë” në Evropën Qendrore dhe Lindore, pothuajse një e katërta e katolikëve të Italisë e praktikojnë.
A mund të imagjinohet vërtet që Italia e Melonit të zbatojë llojin e politikave që shihen në Hungari, për shembull, për imigracionin ose familjen, me referenca për Zotin dhe krishterimin – dhe duke përfshirë se “jeta e një fetusi do të mbrohet nga ngjizja” – në kushtetutë ?
Ekziston edhe faktori BE. Shumica e vendeve në Evropën Qendrore dhe Lindore kanë avantazhin se nuk u bashkuan kurrë me euron, që do të thotë se BE-ja e di se ata mund të – nëse ata zgjedhin kështu – të largohen më lehtë nga blloku.
Mesa duket nuk është kështu për Italinë, edhe nëse Meloni u ka thënë “jo burokratëve të Brukselit”.
Meloni është një euroskeptik që ka bërë thirrje që Italia të largohet nga euro dhe që ka paralajmëruar Komisionin Evropian kundër ndërhyrjes “me demokracinë e një shteti anëtar”, ndërsa Italia dihet se është më euroskeptike se shumica e vendeve në Evropën Perëndimore.
Por Brukseli e di se do të jetë jashtëzakonisht e vështirë për Melonin të shkëputet nga BE.
Nuk është çudi që Presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, tha: Nëse gjërat shkojnë keq, flas për Hungarinë dhe Poloninë, ne kemi mjete të tjera. Komentet e saj mjaft kërcënuese sollën një reagim të menjëhershëm nga Varshava.
Kryeministri polak, Mateusz Morawiecki tha se “Deklarata e Von der Leyen ishte skandaloze”. Ai pyeti: “A është kjo Evropa që duam? … Që eurokratët në Bruksel diktojnë se çfarë duhet të jetë qeveria? Ky nuk është shtet i së drejtës; është një diktat dhe mungesë e shtetit ligjor”.
Ironikisht, deklarata e von der Leyen mund ta çojë Italinë më afër Evropës qendrore dhe lindore, me Romën që ka mbështetjen e Budapestit dhe Varshavës ndërsa luftojnë me Brukselin, ndërkohë që minon më tej unitetin e BE-së pikërisht atëherë kur ajo kishte më shumë nevojë për Rusinë dhe Ukrainën. .
Thënë kështu, qeveria e re italiane përballet me një grup rrethanash shumë të ndryshme nga Evropa Qendrore dhe Lindore, pa realitetin kulturor dhe kohezionin kombëtar për të imponuar politika të ngjashme konservatore.
Ndërkohë, si shtet i eurozonës, mundësia e Italisë për të bërë ç’të dojë është e kufizuar.
Megjithatë, fitorja e Melonit trondit më tej themelet e BE-së dhe, simbolizon dobësimin e konsensusit të Brukselit.
Burimi: Express UK
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
