Sipas ekspertëve, lëvizja i është rikthyer taktikave të konsoliduara, me ndjekës të trajnuar mirë, të aftë për të ndërtuar “poste” logjistike në shtetet fqinje, për të infiltruar ndjekës të aftë për të kryer sulme komplekse, me komando që veprojnë në pika të shumta….
Grupet terroriste nisin nga fundi, fillimisht me sulme periferike, më pas zgjerojnë rrezen e veprimit dhe përgatitin njerëzit e tyre, të godasin përtej horizontit. Është rruga e ndjekur nga Shteti Islamik-Khorasani, “provinca” me baza në zonën afgane, e cila sot është bërë maja e shtizës së Kalifatit. Masakra e Moskës u mor përsipër nga ky grup.
I krijuar rreth vitit 2015 nga luftëtarët pakistanezo-talebanë “të pakënaqur” me grupin mëmë, ai mblodhi disidentë të tjerë dhe bashkoi një forcë prej rreth 2,000 burrash. Drejtuesit e saj, megjithë eliminimin e disa figurave të rëndësishme nga dronët amerikanë, arritën të çojnë përpara projektin e tyre. Dhe e demonstruan me sinjalin e parë të ashpër: masakrën në aeroportin e Kabulit gjatë eksodit amerikan.
Testi i forcës, një sfidë brenda sfidës. Me kalimin e kohës, inteligjenca perëndimore, ndonëse e hutuar nga një pafundësi krizash, vazhdoi të paralajmëronte për rrezikun e “Khorasanit”, një frikë e motivuar nga “gjurmët” e dukshme. Fraksioni ka rekrutuar muxhahidë në ish-republikat sovjetike, në Kaukaz dhe ka kultivuar simpatizantë në Evropë, duke synuar Rusinë dhe Iranin.
Një kombinim i luftës totale, propagandës, prozelitizmit që u shpall luftë armiqve historikë perëndimorë, të krishterëve, hebrenjve, rusëve, iranianëve.
Së bashku me shumë veprime të zvogëluara në frontin afgan kundër fuqisë së re talebane, ai planifikoi inkursione jashtë vendit. Dhe këtu është masakra në qytetin iranian Kherman, një objektiv i trefishtë: 1) Shiitët. 2) regjimi i mullahëve. 3) mauzoleumi kushtuar gjeneral Soleimani, babait të milicive kundërshtare. Ky episod shkatërrues u shoqërua me hapa të mëtejshëm, shumë më larg Perëndimit.
Nga viti 2020 e deri më sot ka pasur arrestime të terroristëve të lidhur me “Khorasan” në Gjermani, Holandë, Austri, celula që donin të mbillnin vdekjen në raste festash apo brenda objekteve fetare. Një javë më parë gjermanët bllokuan një çift afgan që po përgatiteshin të sulmonin parlamentin suedez.
Sipas ekspertëve, lëvizja i është rikthyer taktikave të konsoliduara, me ndjekës të trajnuar mirë, të aftë për të ndërtuar “poste” logjistike në shtetet fqinje, për të infiltruar ndjekës të aftë për të kryer sulme komplekse, me komando që veprojnë në pika të shumta.
Dinamika e sulmit në Moskë të kujton masakrat në Bataclan dhe aeroportin e Brukselit, të konceptuara nga vrasës me lidhje me Sirinë. Por edhe rrethimet në shkollën e Beslanit dhe teatrin e Dubrovkës të kryera me egërsi nga ekstremistët çeçenë. Këtu mund të ketë një lidhje midis “të vjetrës” dhe “të resë”, shtytja rritet, sulmet – veçanërisht nëse shkaktojnë shumë viktima – bëhen shembull, popullariteti i “degës afgane” rritet në krahasim me atë tradicionale, gjithmonë të rrënjosur.
Historia e terrorizmit përsëritet, ndoshta me forma të ndryshme, por thelbi është gjithmonë i njëjtë. Ka pauza, faza riorganizimi nga vrasësit nën presion, kërkime për drejtues dhe fonde, por në fund gjarpri kthehet me helmin e tij. /Përshtati “Pamfleti” nga “Corriere Della Sera”
