Ka një mënyrë për të zhdukur pengesat në marrëdhëniet e Moskës me Perëndimin.
Analiza e fundit George Beebe ka paraqitur komunitetin e politikave me një paradigmë shumë të dobishme për të kuptuar veprimet e supozuara të kohëve të fundit.
Beeb i referohet në mënyrë të veçantë tentativës të vrasjes së ish-agjentit të dyfishtë rus Sergei Skripal në tokën britanike, duke përdorur një agjent nervor të zhvilluar nga sovjetikët, të cilët e torturuan atë dhe vajzën e tij dhe vranë disa qytetarë britanikë.
Ky rast mund të zgjerohet për të përfshirë një sërë operacionesh për hakmarrje / operacione të informacionit që janë zbuluar në javët e fundit në Britani të Madhe, Shtetet e Bashkuara, Kanada dhe Holandë, të cilat gjithashtu i janë atribuuar GRU-së, Inteligjencës ushtarake ruse.
Ndoshta që nga viti 2007, Perëndimi e ka vënë re se Rusia do të kërkonte të vepronte në mënyrë bashkëpunuese kurdoherë që ishte e mundur me shtetet e tjera, por duke përdorur forcën konvencionale dhe jo-konvencionale sa herë që ishte e nevojshme.
Kështu, Moska ka qenë e përgatitur të angazhohet edhe në mënyrë armiqësore me vendet perëndimore, për ndjekjen e objektivave të saj.
Kjo qasje nuk ka qenë gjithmonë e suksesshme, dhe ka patur disa gabime, të tilla si pasojat e përpjekjeve të Rusisë për të ndërhyrë në zgjedhjet e vitit 2016 në SHBA.
Për disa vende si Italia, Hungaria, Austria dhe në një masë më të vogël Gjermania dhe Franca, Rusia “duhet” të jetë një partner i domosdoshëm në Evropë. Kështu, këto qeveri preferojnë të përqëndrohen në fushat e bashkëpunimit me Moskën dhe kështu të minimizojnë rastet kur sjellja e Rusisë është shumë më pak se konstruktive.
Për të tjerët, si Shtetet e Bashkuara më së shumti, Rusia “duhet” të kryejë punët e saj të brendshme dhe të jashtme në përputhje me vlerat, normat dhe preferencat perëndimore. Kur Rusia devijon nga këto standarde, instikti i parë i SHBA është të korrigjojë dhe të ndëshkojë.
Divergjencat aktuale intra-atlantike (brenda dhe mes vendeve të Perëndimit) mbi politikën ndaj Rusisë rrjedhin nga kjo ndarje bazë, midis atyre që shohin shkeljet ruse si një shmangie të Rusisë nga përgjegjësitë dhe atyre që i shohin problemet si të brendshme të politikës ruse.
Pra, kur GRU akuzohet për operacionet , njëra palë është e përgatitur që të minimizojë akuzat, ndërsa tjetra përgatitet që të hakmerret. E gjitha kjo nuk çon në një politikë efektive.
Nga njëra anë, madhësia, pozicioni gjeopolitik dhe aftësitë ushtarake të Rusisë nënkuptojnë se Shtetet e Bashkuara nuk kanë luksin e mundësinë të dënojnë Moskën. Në të njëjtën kohë, nevoja për stabilitet nuk do të thotë që Shtetet e Bashkuara duhet t’i nënshtrohen të gjitha kërkesave të Rusisë.
Diskutimet kanë prodhuar skicat e asaj që mund të quhet një paradigmë 3-C: bashkëpunimi (cooperation), konkurimi (compete) dhe përballja (confront). Me fjalë të tjera, Shtetet e Bashkuara, dhe për më tepër Perëndimi, duhet të jetë në gjendje të mbrojë bashkëpunimin, për shembull, në ato çështje që janë të rëndësishme për të dy vendet (p.sh. përhapjen e armëve bërthamore).
Më e rëndësishmja, Shtetet e Bashkuara duhet të jenë të përgatitur për t’u përballur me Rusinë, por për ta bërë këtë duke marrë parasysh kostot dhe pasojat.
Problemi është se shteti rus nuk i merr seriozisht kundërshtimet e Perëndimit, të paktën jo aq sa duhet, dhe supozon se veprimet armiqësore mund të kenë pasoja të menaxhueshme.
Nga ana tjetër, sjellja e Rusisë i shtyn politikanët perëndimorë që të fillojnë të parashikojnë dënime shumë më të rrepta për të ndëshkuar Kremlinin.
Një qasje 3-C siguron një mënyrë për të përfituar dhe për të përmirësuar marrëdhënien, por megjithatë, në këtë pikë, Shtetet e Bashkuara nuk duken gati të zhvillojnë këtë qasje.
Ndoshta zgjedhjet afatmesme do të stabilizojnë sistemin politik amerikan dhe do të sjellin një qasje më të qëndrueshme ndaj Rusisë. Nëse jo, atëherë mosmarrëveshjet e kohëve të fundit do të thellohen.
Nikolas K. Gvosdev është një redaktor kontribues në National Interest.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A është ende “Amerika e para”?
‘Xhelozia’ ndaj Rusisë, SHBA dënon rëndë Indinë
Aleanca Kinë-Rusi, rrezik i madh për Perëndimin
