A mund të përkeqësohet kriza në Detin e Zi? Mundet që Rusia dhe NATO të nisin një konfrontim fizik?
Kjo , të paktën tani për tani, është e pamundur. Por incidenti i ndodhur së fundmi në ngushticën Kerç, , në mënyrë të pashmangshme e ka bërë sigurinë në Detin e Zi prioritet në axhendën e NATO-s në takimin e tyre të martën në Bruksel.
Deti i Zi ka kohë ka një rëndësi strategjike. Ai ishte teatri për një konflikt të madh midis fuqive perëndimore në mesin e shekullit të 19-të. Gjatë Luftës së Ftohtë, ishte rruga më e shkurtër e Bashkimit Sovjetik ndaj Iranit dhe Lindjes së Mesme, etj.
Për rusët, është parë gjithmonë si “oborri i tyre”.
Rusia vazhdon të ketë konflikte të armatosura me dy shtete të pavarura që ishin më parë pjesë e Bashkimit Sovjetik, Gjeorgjia dhe Ukraina. Ajo ka aneksuar territorin e Ukrainës, Krimenë, dhe vazhdon të mbështesë rebelët e armatosur në Ukrainën lindore.
Rusia alarmohet për atë që sheh si inkursioni në rritje i NATO-s në rajon.
Anijet luftarake të NATO-s kanë rritur patrullimet në Detin e Zi. Dhe zhvillon lidhje ushtarake me vendet partnere të saj Gjeorgjinë dhe Ukrainën.
E pare nga selia e NATO-s në Bruksel, kjo thjesht ndihmon për të siguruar stabilitet. Ukraina, për shembull, është e etur për tu siguruar që Deti i Azov mos të bëhet një liqen i kontrolluar nga Rusia. Dhe NATO synon sfidimin e dominimit rus të vetë Detit të Zi.
NATO ka një problem. Nga njëra anë, retorika e qeverive anëtare të saj bën thirrje për stabilitet dhe ndërkohë ndërmarrin hapa, siç janë ushtrimet ushtarake dhe sanksionet ekonomike, që rusët i shohin si provokime.
Analistët kanë bërë thirrje për një sërë masash, për të rritur sanksionet ekonomike; apo edhe përpjekje për të kompensuar Ukrainën për humbjet ekonomike që po vuan.
Nuk ka zgjidhje perfekte për këtë qëndrim strategjik. Detyra e NATO-s është të sigurohet që gjërat të mos keqësohen.
Kjo është dilema e NATO-s: si t’i sigurojë miqtë dhe aleatët në rajonin e Detit të Zi pa i përkeqësuar gjërat?