Pak vende janë aq familjare me FMN-në sa Pakistani. Vendi me borxhe prej 200 milion banorësh ka marrë 21 kredi, sa Argjentina.
Më 12 maj qeveria e vendit, e udhëhequr nga Imran Khan, tha se kishte arritur një marrëveshje me stafin e FMN-së për të marrë hua edhe 6 miliardë dollarë për më shumë se tre vjet. Marrëveshja tani pret miratimin zyrtar.
Kredia do të lehtësojë mungesën e dollarit të Pakistanit, por nuk do të bëjë pak për të përmirësuar qëndrimin e FMN në vend. Në këmbim të parave të saj, fondi pret që qeveria të rrisë të ardhurat tatimore dhe çmimet e shërbimeve, dhe të lejojë rënien e monedhës, nëse është e nevojshme.
Kjo do të ndihmojë në zbutjen e deficiteve të tregtisë dhe buxhetit të Pakistanit. Por ajo gjithashtu do të frenojë rritjen dhe do të rrisë inflacionin në një afat të shkurtër.
Marrëveshja e plotë ende nuk është publikuar. Por disa detaje po. Pakistani duhet të zvogëlojë deficitin buxhetor (para shërbimit të borxhit) në 0.6% të PBB-së vitin e ardhshëm fiskal (që fillon në korrik) nga deficiti prej mbi 1.7% që FMN pret për këtë vit.
Kina po investon shumë në rrugët, portet dhe termocentralet e Pakistanit, duke ndërtuar atë që është quajtur Korridori Ekonomik Kinë-Pakistani (CPEC). Disa e shohin këtë kreditim me dyshim, duke parë Pakistanin si një viktimë të “diplomacisë së borxheve” të Kinës.
Një vlerësim i tillë duket i parakohshëm. Shpenzimet e CPEC mund të kenë kontribuar në rritjen e importeve të Pakistanit.
Dollarët e siguruar nga aleatët e Pakistanit në Kinë e kanë lehtësuar përkohësisht këtë problem të rezervave në rënie. Por zgjidhja e saj gjithmonë do të kërkonte reforma, të cilat janë të vështira për aleatët dypalësh që të kërkojnë ose monitorojnë. Më mirë tia lënë këto detyra FMN-së.
Jo se FMN do ta ketë të lehtë. Pakistani është një marrës i rregullt i kredive të fondit, por jo një ndjekës i kujdesshëm i këshillave.
Publiku i Pakistanit mund të mos e pëlqejë aq shumë FMN, nëse do ta dinin se sa shpesh liderët e tyre e shpërfillin atë.