Tërheqja e administratës Trump nga Plani i Përbashkët i Përbashkët i Veprimit, pra marrëveshja bërthamore me Iranin, dhe ripërtëritja e sanksioneve, rritja e provokimeve të Iranit në Gjirin dhe pasurimi i uraniumit nga Irani kanë shtuar kërcënimet e shumëfishta të Iranit.
Por, ka disa mite lidhur me këtë marrëveshje të cilat janë
E para nga këto gënjeshtra është se Irani mund të blihet disi. Në këmbim të lehtësimit të sanksioneve, të ndjekur nga dhjetëra miliarda dollarë në kontrata ndërkombëtare, Republika Islamike, supozohet, do ta braktiste angazhimin e saj. Tashmë konflikte vdekjeprurëse ka zënë vend kudo. Dhuna në rajon është e sigurtë se do të përshkallëzohet në vitet e ardhshme, edhe nëse Irani duket se pajtohet me marrëveshjen JCPOA.
Kjo krijon miti i dytë: se marrëveshja bërthamore duhet të mbahet, sepse Irani po I bën “detyrat e tij”. Kjo ishte pikërisht frika e arabëve dhe izraelitëve, jo se Irani do të shkelte marrëveshjen, por në seIrani do ta mbështeste atë.
Miti i fundit dhe më i dëmshëm është se alternativa e vetme për JCPOA është lufta. Ai reflekton lodhjen e luftës në Shtetet e Bashkuara nga konfliktet e vazhdueshme në Irak dhe Afganistan dhe frikën e pengesave të mëtejshme të Lindjes së Mesme.
Në teori, negociatat janë zgidhja më e mirë. Dhe diplomacia është më e mirë se një konflikt në të cilin ne dhe jo Perëndimi ka gjasa të jemi synimet e para të Iranit.
Por nëse diplomacia do të ketë sukses, ajo duhet të mbështetet me sanksione dhe një kërcënim të besueshëm ushtarak.
Vetëm kur të përballen me zgjedhjen midis agresionit të tyre dhe rrezikut të shkatërrimit ekonomik, duke kërcënuar sigurinë globale dhe duke u përballur me veprim të armatosur, sunduesit iranianë do të humbasin programin e tyre bërthamor dhe ëndrrat e tyre të perandorisë.
Vetëm atëherë rajoni ynë, dhe përfundimisht bota, do të jetë më e sigurt.
MICHAEL OREN ishte ambasador i Izraelit në Shtetet e Bashkuara nga viti 2009 deri në vitin 2013 dhe, nga viti 2015 deri në vitin 2019.