Tragjikomedia e gjatë e marrëdhënieve të Mbretërisë së Bashkuar me Bashkimin Evropian po shkon drejt kulmit.
Veprimi kryeministrit Boris Johnson për të pezulluar Parlamentin në Mbretërinë e Bashkuar për pothuajse të gjithë periudhën që çon deri në afatin e Brexitit të 31 tetorit hasi shumë kundërshtime.
Pra, si do të vazhdojnë ngjarjet? Kur deputetët të kthehen nga pushimi i tyre veror në javën e parë të shtatorit, Jeremy Corbyn, kreu i Partisë Laburiste të opozitës, me siguri do të paraqesë një mocion mosbesimi për të hequr Johnson nga pushteti. Për shkak se konservatorët e Johnson dhe Partia Demokratike Unioniste Demokratike e Irlandës mbajnë një shumicë të kombinuar në Dhomën e Komunave me vetëm një votë, dhe duke pasur parasysh që një numër i konsiderueshëm i Konservatorëve kundërshtojnë një Brexit pa marrëveshje, ekziston një probabilitet i lartë që Johnson do të humbasë.
Por kjo nuk do të ishte e mjaftueshme për të detyruar dorëheqjen e Johnson.
Sipas Ligjit për Parlamentet me Afate të Faktit 2011, nëse një Kryeministër humbet një votë mosbesimi, Parlamenti ose duhet të votojë për një zëvendësim brenda 14 ditëve ose qeveria e mposhtur mbetet në vend dhe organizon zgjedhje të përgjithshme brenda tre muajve.
Mënyra e vetme për të parandaluar këtë do të ishte zgjedhja e një kryeministri të ri; me Parlamentin që tani do të pezullohej, ai votim do të duhej të zhvillohej para 9 shtatorit.
Corbyn, si drejtues i opozitës, tashmë e ka propozuar veten si kryeministër të përkohshëm, me një mandat të kufizuar rreptësisht për të kryer vetëm dy detyra: të zgjasë afatin e Brexit dhe pastaj menjëherë të thërrasë zgjedhje të përgjithshme. Një tjetër kandidat për kryeministër të përkohshëm mund të jetë një figurë më pak partizane pa ambicie personale. Ky mund të jetë Kenneth Clarke, ish-Kancelari i Konservatorëve.
Ose mbase ish-ministrja e Punëve të Jashtme të Laburistëve, Margaret Beckett. Beckett, në fund të fundit, ishte një nga 36 deputetët që nënshkruan peticionin që i dha mundësinë Corbyn të kandidojë për udhëheqës të Laburistëve. Pa mbështetjen e saj, ai nuk do të ishte aty ku është sot.
Nëse, nga ana tjetër, deputetët nuk arrijnë të zgjedhin një kryeministër të ri, Parlamenti do të pezullohet më 10 shtator dhe nuk do të ketë pengesa të mëtejshme për vizionin e Johnson për Brexit, “me ose pa marrëveshje”.
Disa liderë të BE-së mund të kenë shpresuar se Parlamenti do të kundërshtonte rreziqet e Brexit pa marrëveshje Brexit dhe do të ndërhynte për ta parandaluar atë. Me heqjen e kësaj mundësie, BE mund të vendosë t’i ofrojë Johnson ndonjë koncesion modest.
Johnson ka të drejtë të mendojë se llogaritja e tij cinike për të pezulluar Parlamentin e bën Brexit pa marrëveshje shumë të mundshëm.
Për fat të mirë, duke marrë parasysh implikimet e tmerrshme politike të këtij veprimi “kushtetues të egër” në atë që dikur ishte demokracia më e qëndrueshme e Evropës, ekziston gjithashtu një shans i mirëfilltë që sjellja gati-diktatoriale e Johnson-it do të provokojë një reagim të shpejtë parlamentar që i jep fund karrierës së tij politike.
Anatole Kaletsky është një ish-kolumnist në Times of London, International New York Times dhe Financial Times, ai është autori i Capitalism 4.0: Lindja e një ekonomie të re në pasojat e krizës, që parashikoi shumë nga transformimet pas krizës së ekonomisë globale.