Protestuesit, në pjesën më të madhe, nuk janë radikalë. Por ata janë një kërcënim për monopolin e tij në pushtet.
Qeveria kineze thotë se demonstruesit e Hong-Kongut janë radikalë që përdorin “sjellje të afërta terrorizmit” për të luftuar për të kthyer shtëpinë e tyre në kampin perëndimor.
Por terroristët rrallë kërkojnë falje për dhunën ose premtojnë të mësojnë nga gabimet e tyre.
Protestuesit në Hong Kong nuk janë grupi i telasheve që Pekini dëshiron që bota të shohë, sidoqoftë momenti i tyre i dhunës në aeroportin e Hong-Kongut të martën ishte.
Ata janë të rinj, shumë prej tyre, nuk duan të jenë më nën sundimin shtypës të komunistëve kinezë.
Nuk është e vështirë për tu kuptuar, duke marrë parasysh mënyrën se si Kina i ka trajtuar disidentët dhe pakicat etnike si Ujgurët ose Tibetanët.
Por autoritetet në Pekin kuptojnë diçka tjetër: Protestat nuk janë çështje lokale, por një sfidë e drejtpërdrejtë për kontrollin e Partisë Komuniste.
Kërkesat e gjera për më shumë vetëqeverisje, godasin në zemër të monopolit të mbajtur të egër të partisë për pushtet dhe dhunë shtrënguese.
Në kohët e hershme, kur Kina ishte më e izoluar nga bota, Pekini mund të mos ketë hezituar të sulmonte protestuesit, siç bëri në Sheshin Tiananmen 30 vjet më parë. Por Kina sot është një fuqi globale ekonomike, dhe çdo ndërhyrje e drejtpërdrejtë në Hong Kong do të kishte pasoja globale, veçanërisht në një kohë kur Pekini tashmë është në një luftë të keqe tarifore me administratën Trump.
Megjithatë Hong-Kong paraqet një sfidë të patolerueshme për një udhëheqës aq të sa Xi Jinping, i cili ka kërkuar në mënyrë të qëndrueshme për të rritur kontrollin e Kinës.
Një redaksi në Global Times, i përshkroi protestat e Hong Kongut si një “revolucion me ngjyra” nga radikalët e vendosur për ta kthyer qytetin në një “bazë për Perëndimin që të shkatërrojë sistemin politik të Kinës”.
Në fillim, kur protestat u përqëndruan në legjislacionin që do t’i kishte bërë banorët e Hong Kongut të prekshëm nga ekstradimi në kontinent dhe gjykatat e tij të politizuara, Pekini ishte i gatshëm të tërhiqej. Qeveria Hong Kong përfundimisht u tërhoq nga projektligji, por nuk e zhduku kurrë, dhe protestat u shndërruan në një kryengritje pa udhëheqje.
Gjatë të hënës dhe të martës, mijëra protestues zbritën në aeroportin e Hong-Kongut, duke u përplasur me udhëtarët dhe duke rrahur të paktën dy burra nga Kina.
Skenat e kaosit dhe dhunës në aeroport kërcënuan një përçarje të madhe të ekonomisë së qytetit dhe erdhën si një tronditje edhe për demonstruesit.
Të mërkurën, protestuesit dolën me postera ku shkruhej “Ju lutemi pranoni faljen tonë të sinqertë për të gjithë udhëtarët, reporterët e shtypit”. “Do të mësojmë nga gabimet tona.”
Vështirësia tani është të sigurohet që shpërthimi i dhunës në aeroport të mos e bëjë Xi të mendojë se ai nuk ka zgjidhje tjetër veçse të reagojë.
Presidenti Trump, i cili deri tani ka reaguar shumë pak duke thënë “Të gjithë duhet të jenë të qetë dhe të sigurt”, duhet të bashkohet me Britaninë dhe aleatët e tjerë duke këmbëngulur që Kina të respektojë statusin e veçantë të Hong Kong-ut, dhe të sqarojë se çdo përdorim i forcës së armatosur do të çonte në sanksione të ashpra.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Kina paralajmëron: SHBA të mos ndërhyjë në Hong-Kong
Hong-Kong, numri i protestuesve shkon në 2 milionë
Kina dhe katastrofa që po shkakton në Hong-Kong
