MENU
klinika

The Economist

Po tani që John Bolton u largua?

15.09.2019 - 13:33

Për tre vjet, presidenti amerikan s’ka qenë aspak i qëndrueshëm për sa i përket politikës së jashtme.

Presidenti pothuajse ka nisur luftë bërthamore me Korenë e Veriut, dhe njëkohësisht u bë presidenti i parë që shkeli në atë tokë. Ai ka dëmtuar ekonominë e Iranit dhe ka porositur që të hidheshin bomba aty, pastaj ofroi bisedime.

Emërimi i John Bolton si këshilltar i sigurisë kombëtare në prill 2018 u duk se i balancoi peshoret.

Largimi i tij në 10 shtator ka të ngjarë të ketë pasoja për marrëdhëniet e Amerikës me armiqtë dhe aleatët.

Në muajt e fundit Bolton është “përplasur” me presidentin në shumë fronte.

Bolton kundërshtoi me forcë propozimin e Trump për të lehtësuar sanksionet kundër Iranit në mënyrë që të siguronte një takim me Hassan Rouhani, presidentin e Iranit. Por përplasja e fundit duket se ka qenë mosmarrëveshja e Bolton e Trump për ftesën për të nënshkruar një marrëveshje paqeje në Camp David me talibanët. Megjithëse zoti Trump tha se bisedimet me talebanët ishin “të vdekura”, ato mund të ringjallen.

Largimi i Bolton e lë Pompeon si zërin kryesor të politikës së jashtme të administratës.

Trump thotë se ai do të emërojë zëvendësuesin e  Bolton, këshilltarin e katërt të sigurisë kombëtare në tre vjet,  brenda ditëve. Janë disa emra. Trump mund të zgjidhte një burokrat veteran si Brian Hook, njeriu i Departamentit të Shtetit në Iran. Nëse ai dëshiron që dikush të jetë i aftë të shesë politikën e tij në Fox News, ai mund të zgjedhë Richard Grenell, ambasadorin e Amerikës në Gjermani. Ose ai mund të Keith Kellogg.

Kushdo që e merr përsipër, detyra e tyre më urgjente do të jetë të rigjenerojnë burokracinë e sigurisë kombëtare. Nëse Trump ka ndonjë shpresë për të arritur marrëveshje të favorshme me kundërshtarët e tij, ai do të ketë nevojë për një aparat funksional vendimmarrës.

Fatkeqësisht, ky aparat nuk mund ta shpëtojë  Trump nga vetvetja. Pavarësisht se sa i aftë të jetë këshilltari i tij, Trump do të vazhdojë ta bëjë politikën e jashtme nga Twitteri.

Për më keq, kjo etje e tij e dukshme i vë në avantazh Iranin, Korenë e Veriut dhe Rusinë.