Antagonizmi i thellë aktual midis Rusisë dhe Britanisë, fsheh disa ngjashmëri të rëndësishme midis dy vendeve. Këto kanë të ngjarë të bëhen më të dukshme pas Brexit.
Britania dhe Rusia janë në kufijtë e kontinentit evropian. Pjesërisht si rezultat, të dy tradicionalisht kanë pasur një identitet të dyfishtë, e kanë shfaqur veten si evropian dhe si diçka më shumë.
Gati 80 përqind e tokës së Rusisë është në Azi. Perandoria Britanike u ndërtua jashtë Evropës dhe vendi ende ka lidhje të forta kulturore me “Anglosferën” në Amerikën e Veriut, Australinë dhe Azinë Jugore.
Pra, është befasuese që Mbretëria e Bashkuar dhe Rusia ka të ngjarë të përfundojnë si dy fuqitë kryesore evropiane që qëndrojnë jashtë BE.
Sidoqoftë, të dy vendet do të vazhdojnë të shqetësohen për fuqinë kolektive të BE-së. Si kombe në periferi, ata kanë pasur frikë tradicionalisht nga ngritja e një fuqie të vetme që mbizotëron në tokën tokësore evropiane, gjë që pjesërisht shpjegon pse ata përfunduan si aleatë në luftërat napoleonike dhe dy luftërat botërore.
Çdo vend ka ndërtuar identitetin e tij modern rreth kujtesës së fitores në 1945. Dhe të dyja janë formuar nga nostalgjia për pushtet perandorak.
Për Brukselin, rreziku është që BE përfundimisht të përballet me dy fqinjë të zemëruar dhe të tjetërsuar, në Britani dhe Rusi.
Të dyja janë fuqi të mëdha në terma evropianë, me një kapacitet të konsiderueshëm për të bërë keq.
Është sigurisht e vërtetë që Britania ka një traditë liberale dhe demokratike që mungon në Rusi. Kjo harmonizon vlerat politike të Londrës shumë më ngushtë me Parisin dhe Berlinin sesa Moskën.
Këto vlera e bëjnë shumë më pak të mundshme që klasa politike britanike do t’i lejojë vendit të “shkojë mashtruese” në mënyrën e Rusisë nën Vladimir Putin.
Por gjeopolitika nuk drejtohet vetëm nga vlerat. Ka edhe emocione dhe interesa strategjike të përfshira. Dhe këtu paralelet midis Rusisë post-Sovjetike dhe Britanisë pas Brexit janë shqetësuese.
Nëse Brexit shkon keq, mund të shkaktojë ngjarje që kujtojnë rënien e Bashkimit Sovjetik, shpërbërjen e vendit, të shoqëruar nga një tronditje e thellë ekonomike.
Nacionalistët anglezë padyshim që do ta shihnin BE si bashkëpunëtor në ngjarje të tilla keqdashëse: disa kritikë akuzojnë tashmë Brukselin për prodhim të problemeve artificiale në kufirin irlandez, duke vonuar në mënyrë të paarsyeshme një marrëveshje të tregtisë së lirë dhe duke inkurajuar pavarësinë e Skocisë.
Angela Merkel, kancelarja e Gjermanisë, tha së fundmi se Britania do të jetë një “konkurrente” e BE-së pas Brexit.
Në një situatë gjithnjë e më të keqe, Mbretëria e Bashkuar (ose ndoshta vetëm Anglia) do të luante ato pak karta që ka, duke u mbështetur në sigurinë dhe bashkëpunimin diplomatik me Evropën, dhe duke punuar me forcat që janë armiqësore ndaj BE-së.
Këto kërcënime nuk merren shumë seriozisht në kryeqytetet e BE për momentin sepse Britania është në një rrëmujë të tillë.
Mësimi është se vendet që kanë qenë fuqi të mëdha evropiane me shekuj nuk ka gjasa të pranojnë vendin e dytë.
Nëse kjo nuk mund të bëhet, ata do të duhet të përballen.
Sido që të jetë, një Bashkim Evropian që përjashton Britaninë dhe Rusinë nuk ka gjasa të jetë i qëndrueshëm ose i sigurt.
Nga Financial Times
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Putin i ka dhënë NATO-s një arsye për të jetuar përsëri”
“Rusia nuk mund ta zëvendësojë kurrë SHBA-në”
“Austria mund të na tradhtojë me Rusinë”
