Ka kaluar shumë kohë, por unë prap e kujtoj.
Unë mendoj se pjesa më e vështirë është edhe pse brenda vetes ndjeheni më mirë dhe mendja po punon “jashtë orarit” duke dashur të bëni gjithçka, është kur trupi ju thotë që nuk mund të bëni gjëra mjaft të vështira. 17 vjet më parë u diagnostikova me AIH (Hepatiti Autoimun) që kontrollohej nga mjekimi deri në nevojën për transplant. Në fund të qershorit 2012 bëra transplantimin tim të parë, por fatkeqësisht atë natë mëlçia ndaloi së funksionuari kështu u futa në listën super urgjente të transplantimit, dhe disa ditë më vonë bëra transplantimin e dytë.
Kam përjetuar disa probleme me refuzimin dhe kam pasur disa probleme pasi mjekimi nuk funksiononte por po bëhej mirë deri në fund të korrikut 2017. Unë gabova për një dhimbje, duke menduar se kisha një sulm në zemër, por jo ishte arteria kryesore që u bllokua. Dhimbja ishte aq e keqe dhe në shtator bilirubina po ngrihej deri në pikën ku përfundova me urgjencë në spital. Më duhej një transplant tjetër i mëlçisë. Më shtruan dhe kam ndenjur në spital deri në nëntor, në ditëlindjen e vajzës time më të vogël, ata thanë se kishin një mëlçi.
Bilirubina ishte mbi 1000, kështu që ju mund ta imagjinoni ngjyrën që kisha në fytyrë, por në mes deri në fund të nëntorit kam bërë transplantin e 3-të. Pata një gjakderdhje të brendshme kështu që më duhej të kthehesha në spital ditën tjetër.
Por mbeta pozitive dhe me familjen që më mbështeste përreth meje; burri, djali dhe 2 vajzat e mia. Unë i falënderoj shumë ata shumë, por më së shumti të gjithë donatorët e mi dhe familjet e tyre kurajoze. Unë mendoj për ta mjaftueshëm sepse nuk dp të isha këtu pa dhuratat e tyre të çmuara, mëlçive të mia të reja.
Gjithashtu falë stafit të mjekëve – ata janë të gjithë super heronj për mua.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Urinoj tmerr shpesh! Ç’sëmundje kam?”
“Jam i çmendur pas kafesë! A më bën dëm?”
