Bashkimi Evropian ka kaluar disa stuhi, krizën e eurozonës, krizën e migracionit dhe Brexit, por disa kanë frikë se koronavirusi mund të jetë edhe më shkatërrues.
Në një ndërhyrje të rrallë, Zhak Delors, ish-presidenti i komisionit evropian që ndihmoi në ndërtimin e BE-së moderne, theu heshtjen e fundjavën e kaluar për të paralajmëruar se mungesa e solidaritetit përbënte “një rrezik vdekjeprurës për Bashkimin Evropian”.
Enrico Letta, një ish-kryeministër i Italisë, ka thënë se BE përballet me një “rrezik vdekjeprurës” nga pandemia globale. “Ne po përballemi me një krizë që është ndryshe nga krizat e mëparshme,” i tha ai Guardian, pjesërisht, tha ai, për shkak të paparashikueshmërisë së virusit, dhe pjesërisht sepse “evropianizmi” është dobësuar nga krizat e tjera të dekadës së kaluar.
“Fryma komunitare e Evropës është më e dobët sot sesa 10 vjet më parë,” tha ai, duke shtuar se rreziku më i madh për BE ishte “virusi Trump”.
Nëse të gjithë do të kishin strategjinë “Italia e para”, “Belgjika e para” ose “Gjermania e para”, tha ai, “ne të gjithë do të fundosemi së bashku”.
“Ky është padyshim momenti i duhur për projektin evropian,” tha Nathalie Tocci, një ish-këshilltare e shefit të politikës së jashtme të BE-së. “Nëse shkon keq, kjo me të vërtetë rrezikon të jetë fundi i bashkimit..”
Por ka ende shpresë.
Gjermania, Austria dhe Luksemburgu kanë hapur spitalet e tyre për të trajtuar pacientët nga vendet më të prekura. Franca dhe Gjermania i kanë dhuruar më shumë maska Italisë sesa Kina, sipas ekzekutivit të BE-së .
Në fazën e hershme të krizës, Rusia dhe Kina dërguan furnizime mjekësore në Itali, ndërsa fqinjët e saj më të afërt nuk arritën t’i përgjigjen menjëherë thirrjeve për ndihmë të Romës.
“Çdo krizë ka zvogëluar besimin midis shteteve anëtare dhe brenda të gjithë sistemit dhe ky është një problem i vërtetë,” tha Heather Grabbe, një ish-këshilltar i komisionerit të zgjerimit të BE.
Evropa është e ndarë në dy kampe se si t’i përgjigjet pasojave ekonomike të shkaktuara nga Covid-19. Në një samit javën e kaluar udhëheqësit evropianë nuk arritën të marrin një vendim, duke ia kaluar problemin ministrave të financave.
Çdo marrëveshje mbart rrezikun e shpërthimit të një konflikti tjetër. Sa herë që BE ka forcuar dorën e saj në përgjigje të një krize, qoftë politika e centralizuar e refugjatëve apo mbikëqyrja e buxheteve kombëtare, ka pasur rezistencë dhe pakënaqësi, sipas Middelaar.
Përgjigja e liderëve evropian në fund të fundit do të formësojë opinionin publik. Kur italianët menduan se kishin mbetur vetëm nga Evropa në fazën e hershme të pandemisë, besimi në projektin Evropian ra ndjeshëm.
Besimi italian tek BE “varet më shumë nga ajo që bën Evropa sesa ajo që bëjnë kinezët dhe Rusia”, thotë Tucci. “Unë mendoj se nëse Evropa do të bëjë atë që duhet, do të dalë më e fortë nga kjo.”
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al