Boris Johnson në histori është tashmë i siguruar.
Më pak e qartë është se për çfarë do të mbahet mend kryeministri britanik.
Në fillim ishte Brexit; së fundmi ai dukej i vendosur të ishte kryeministri i pandemisë. Por këtë javë, ndërsa ai feston vitin e tij të parë në detyrë, ekziston mundësia që ait ë mbahet mend si udhëheqësi që përçau Unionin.
Kërcënimi i pavarësisë skoceze po rizgjohet, i nxitur nga performanca e fortë pandemike e ministrit të parë nacionalist të Skocisë Nicola Sturgeon dhe sondazhet e fundit.
Referendumi i pavarësisë 2014 duhet të kishte “vrarë” çështjen. Por Brexit, e ringjalli atë.
Konservatorët kishin shpresuar se viti 2020 do të ishte i keq për PKSH. Gjyqi i ish-drejtuesit të tij, Alex Salmond, do të dëmtonte, në teori, partinë e tij dhe do të dëmtonte Sturgeon të cilin ai e fajësoi për rënien e tij. Votuesit po lodheshin për një parti që kishte drejtuar Skocinë për më shumë se një dekadë. Por Salmond u lirua dhe Covid-19 u shfaq.
Johnson ka gabuar, dhe skocezët kanë qenë të impresionuar nga Sturgeon, megjithëse kjo i detyrohet më shumë aftësive të saj të komunikimit sesa çdo ndryshimi të egër në qasje.
Për sa kohë që Mbretëria e Bashkuar ka Johnson, nacionalistët kanë një shans.
Ai tani po diskuton një turne skocez, por kjo mund të bjerë poshtë, si dhe një përparim mbretëror nga kalorësit pushtues të Edward I. Z. Johnson është, sipas fjalëve të një Unionist, “papërballueshëm toksik për skocezët”. Aleatët e tij thonë se skocezët duan ta shohin atë si të fejuar.
Michael Gove, ministri i kabinetit i cili drejton çështjet kushtetuese ka përshpejtuar punën për një rishikim të marrëdhënieve ndërqeveritare.
Publikimi i planit të qeverisë së javës së kaluar për një treg të brendshëm plotësisht funksionues, pas Brexit ishte një projekt i rëndësishëm.
Kjo punë duhej të bëhej, por as Sturgeon dhe as Mark Drakeford, kryeministri uellsian, nuk e panë dokumentin para botimit.
Vështirësia është se nuk ka besim midis dy palëve dhe struktura e devolucionit nuk ishte e dizajnuar për një antagonist udhëheqës ndaj vetë unionit.
Johnson mund të detyrohet të zgjedhë ndërmjet mbrojtjes së Bashkimit dhe çmimit të një marrëveshje tregtare amerikane.
May dhe Davidson argumentuan me sukses se 2017 nuk ishte koha për më shumë trazira.
Johnson gjithashtu do të kërkojë të zgjasë “axhendën e tij të nivelimimit” të investimeve në rajonet më pak të prosperuara të vendit në Skoci.
Nëse kjo do të jetë e mjaftueshme është e diskutueshme.
Sidoqoftë, do të ishte shumë tipike për Johnson të refuzojë një referendum të dytë edhe nëse SNP do të mbizotërojë tek nacionalistët si të kërkojë një sondazh të paligjshëm, jo të sanksionuar nga qeveria e Mbretërisë së Bashkuar.
Johnson është tërhequr për një ndërhyrje të tillë por ai e di se vizioni i tij në Brexit ka fuqizuar nacionalizmin.
Nëse Skocia shkëputet, do të jetë një fatkeqësi. Dhe historia nuk do të tregohet aspak “dashamirëse” me Johnson.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Johnson s’ka guxim të përballet me njerëzit”
“Ç’do të thoshte Churchill për Boris Johnson?”
“Mbreti Johnson”, për herë të parë në provë!
