Qëndrimi i Biden ndaj Putin shkaktoi ovacione dhe po ashtu edhe kontradiktë.
Së pari, ai e quajti udhëheqësin rus Vladimir Putin një vrasës, pastaj e telefonoi atë për të planifikuar një përballje dhe vlerësoi gatishmërinë e tij për të punuar së bashku në ndryshimin e klimës.
Do të jetë e nevojshme një strategji e qëndrueshme që shmang një luftë me Kremlinin, mbron fqinjët e saj dhe mban nën kontroll ambiciet e tij gjeopolitike.
Tensionet në kufirin Ruso-Ukrainas u lehtësuan ndërsa Ministri i Mbrojtjes Sergej Shoigu urdhëroi tërheqjen graduale të trupave ruse nga zonat ku edhe u vendosën. Rrëmuja e dukshme nga Moska ishte episodi i fundit në një muaj të vështirë për Rusinë dhe marrëdhëniet e saj me Shtetet e Bashkuara dhe Evropën.
Spektri i luftës u tërhoq përkohësisht, por konfrontimi midis fuqive të mëdha – nga Alaska në Detin Baltik – po vazhdon. Administrata e Biden, duke u përballur me një sfidë në Paqësor nga Kina në rritje, ka nevojë për një strategji për t’u marrë me Moskën. Ai ka dy përbërës: një kërcënim sanksionesh dhe një përpjekje për të gjetur një udhëheqës me të cilin Perëndimi mund të bëjë biznes.
Vendosja e mbi 100,000 ushtarëve përgjatë kufirit Ruso-Ukrainas kishte rikthyer frikën se konflikti mund të përshkallëzohej përtej vijave të armëpushimit të vitit 2014 dhe se rajonet e Ukrainës Jugore të Kherson, Mykolaiv dhe Odesa ishin në lojë. Duke grushtuar perëndimin përtej Mariupol, Rusia do të rrotullohej përgjatë bregdetit të Detit të Zi, duke e kthyer Ukrainën në një vend të izoluar nga toka.
Kërcënimi i luftës përgjatë brigjeve veriore të detit të Zi tmerroi ukrainasit dhe tronditi aleatët e NATO-s, duke përfshirë Turqinë, Bullgarinë, Rumaninë dhe Poloninë.
Ai ekspozoi gjithashtu impotencën e Shteteve të Bashkuara dhe aleatëve të saj perëndimorë për të parandaluar në mënyrë efektive agresionin e mëtejshëm rus kundër fqinjëve të saj, përfshirë Ukrainën. Bjellorusia, Gjeorgjia, madje edhe Azerbajxhani mund të jenë në radhë.
Shtetet e Bashkuara filluan një valë të re sanksionesh kundër Moskës, duke përfshirë kufizime të reja mbi institucionet financiare të SHBA për të trajtuar borxhin sovran rus. Sanksionet do të synojnë Bankën Qendrore të vendit, Ministrinë e Financave dhe fondin sovran të pasurisë.
Administrata e Biden gjithashtu u përqëndrua në individë dhe korporata të përfshira në aneksimin e Krimesë nga Rusia, ndërhyrjet e zgjedhjeve të huaja dhe sulmin masiv kibernetik SolarUinds, i cili përfshinte Qeverinë e SHBA dhe korporatat.
Në baza të menjëhershme, demokracitë perëndimore duhet të marrin në konsideratë ushtrimin e presionit mbi Rusinë atje ku ajo dëmton vërtet – sektorët kryesorë të saj të tregtisë së jashtme, si dhe qasjen në teknologji dhe materiale ku Kremlini do ta ketë të vështirë të sigurojë zëvendësimin e importit në një të ardhme të parashikueshme. Sanksione të tilla mund të mbahen si parandaluese dhe të zbatohen në rast të një lufte.
Nën Putinin, Rusia do të mbetet një kështjellë me gjemba. Strategjia drejt Kremlinit duhet të jetë realiste dhe afatgjate.
Sh.B.A dhe aleatët e saj duhet të mendojnë për kohën kur Putini mund të largohet nga skena politike. Historia sugjeron që reformat në Rusi vijnë gjithmonë nga maja: carët Pjetri i Madh, Katerina II, Aleksandri II, Kryeministri Pyotr Stolypin, Nikita Hrushovi dhe Mikhail Gorbaçov ishin të gjithë udhëheqësit reformistë.
Lufta e ardhshme për pushtet do të jetë e egër.
Ndërsa zhvillohet pasimi pas Putinit, Sh.B.A mund të bëjë biznes me ata që në Rusi quhen “liberalë të sistemit”: ish presidenti Dmitry Medvedev, i cili është jopopullor dhe i pazgjedhshëm; ish Zëvendës Kryeministri Igor Shuvalov, aktualisht kryetar i bankës shtetërore të zhvillimit të VEB; dhe Anatoly Chubais, babai i privatizimit të pasurisë së diskutueshme, i cili ndihmoi rritjen meteorike të Putinit në Moskë në fund të viteve 1990. Megjithatë, Chubais është urryer dhe fajësuar botërisht për ngritjen e oligarkëve.
Sidoqoftë, ekziston një udhëheqës, reputacioni i të cilit mbetet i paprekur: Alexei Kudrin, ish Zëvendës Kryeministri i Parë dhe Ministri i Financave, respektohet nga “liberalët” dhe vijat e ashpra. Ai aktualisht është kreu i Dhomës së Kontabilitetit (ekuivalenti i Zyrës Qeveritare të Llogaridhënies).
Një ekonomist i shquar, ai është Dekani i Arteve dhe Shkencave në Universitetin Shtetëror të Shën Petërsburgut – materia e Putinit. Kudrin u emërua Ministri i Financave i Vitit dy herë: në 2004 dhe në 2010.
Ndryshe nga disa kandidatë për sukses, ai nuk është një zyrtar i sigurisë ose një ish-spiun i trajnuar nga Sovjetiku dhe është një ithtar për një kohë të gjatë i tregtisë së lirë me një histori të shkëlqyeshme si një reformator liberal.
Ai është gjithashtu një mendimtar i pavarur. Kudrin vlerësohet mirë për menaxhimin e tij të kujdesshëm fiskal dhe nuk ka rreth tij një re korrupsioni, siç bëjnë shumë të tjerë në elitën ruse.
Ndërsa ai është një njeri i brendshëm i Putinit dhe një këshilltar i besuar, ai ishte një tjetër Zëvendës Kryetar i Bashkisë së Shën Petersburg, dhe një pjesë e rrethit të ngushtë të presidentit gjatë shërbimit të tij si Ministër i Financave për më shumë se një dekadë. Edhe zyrtarë të lartë në institucionin e sigurisë ushtarake, e respektojnë thellësisht atë.
SHBA do të ishte e mençur të fillonte të punonte me ekipin e Kudrin për skenarët e mundshëm për përmirësimin e marrëdhënieve bilaterale me Rusinë – si tani ashtu edhe pas largimit të Putinit.
Rusia e pranon që sistemi ndërkombëtar po ndahet ndërsa Kina po rritet – dhe po kërkon të luajë një rol ekuilibrues midis superfuqisë amerikane në fuqi dhe konkurrencës së bashkëmoshatarëve në Lindje. Krijimi i politikës së jashtme dhe biznesit të Rusisë njeh nevojën për të përmirësuar marrëdhëniet.
Sanksionet nuk janë veçse një instrument afatshkurtër për të nxjerrë kosto nga Kremlini. Ajo që nevojitet është strategjia afatgjatë që përfshin perspektivën e normalizimit të marrëdhënieve të Rusisë me Perëndimin; bërja e paqes me Ukrainën; distancimi i Rusisë nga Kina; dhe përmirësimin e klimës së brendshme, përfshirë të drejtat e njeriut dhe normat demokratike – dhe udhëheqësit rusë që mund të luajnë me situatën për të përmirësuar marrëdhëniet.
Përkthyer dhe përshtatur nga Foreign Affairs/ F.H, Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
