Ka, natyrisht, paralele midis dy skenarëve.
Kina dhe Rusia synojnë të kthejnë atë që të dy liderët e tyre e shohin si humbje historike territoriale, ndërkohë që ndryshojnë balancën e fuqisë kundër Perëndimit. Pushtimi rus i Ukrainës është përballur me rezistencë të ashpër dhe një luftë të zgjatur dhe të dëmshme, nuk ka siguri se Moska do të fitojë ndonjëherë, por në mjedisin mediatik të kontrolluar fort të Kinës, pushtimi rus paraqitet si një sukses.
Qeveria kineze ka shpenzuar vite duke rritur retorikën nacionaliste në Tajvan.
Çdo humbje tani do të përfaqësonte një humbje të madhe të imazhit të qeverisë si për njerëzit e saj, ashtu edhe për vendet e tjera.
Pasi i tha popullit kinez se Rusia po fiton, Pekini do ta ketë jashtëzakonisht të vështirë të heqë dorë nga çdo angazhim që ka për Tajvanin.
Në të vërtetë, edhe nëse Ukraina përfundimisht fiton ose Rusia vuan pasoja të rënda afatgjata, Kina nuk mund të shihet se ka mbështetur një palë humbëse.
Edhe në atë skenar Pekini ka të ngjarë ta paraqesë konfliktin si një fitore për Moskën, duke bërë që populli kinez të pyesë pa dyshim nëse Rusia mund ta bëjë këtë në Ukrainë, atëherë pse nuk mund ta bëjë Kina në Tajvan.
Sigurisht, ishulli i Tajvanit vjen me avantazhe dhe disavantazhe përsa i përket pushtimit në krahasim me Ukrainën pothuajse pa dalje në det.
Së pari, Kina do të ishte një pushtim detar dhe ngushtica e Tajvanit është e vështirë të kalohet gjatë gjithë vitit. Por futja e burimeve në Tajvan do të ishte shumë më e vështirë për Perëndimin sesa futja e tyre në Ukrainë, veçanërisht nëse Kina bllokon Tajvanin.
Përse, dikush mund të pyesë, ka rëndësi Tajvani?
Epo, përveç të qenit një demokraci dhe një ekonomi jashtëzakonisht e rëndësishme për industrinë globale të elektronikës, Tajvani është pjesë e “zinxhirit të parë të ishullit”, i cili kryesisht përbëhet nga territori japonez. Nga këndvështrimi i Pekinit, ky zinxhir bllokon hyrjen në Paqësorin perëndimor. Nëse Tajvani bie, ekuilibri i fuqisë Azi-Paqësor ndryshon brenda natës.
Nuk është çudi që aleanca Quad e Australisë, Indisë, Japonisë dhe SHBA-së – si dhe një pakt sigurie midis Australisë, Britanisë së Madhe dhe SHBA-së – ka marrë formë së fundmi. Ndërkohë, ka pasur një shkrirje të dukshme të marrëdhënieve midis Japonisë dhe Koresë së Jugut, me një delegacion nga presidenti i zgjedhur i Koresë së Jugut takuar së fundmi kryeministrin japonez në një përpjekje për të forcuar lidhjet.
Teksa Kina vëzhgon veprimet e Rusisë, ajo do të jetë gjithashtu e vetëdijshme për vlerën strategjike të armëve bërthamore.
Ndërkohë, mosgatishmëria në dukje e Rusisë mund ta bindë Kinën se do t’i duhej të vepronte humë shpejt nëse dhe kur të pushtonte Tajvanin.
Së fundi, Pekini ka të ngjarë të besojë se Perëndimi nuk do të guxonte të zbatonte ato lloj sanksionesh ndaj Kinës që ka zbatuar ndaj Rusisë, duke pasur parasysh se sa e ndërthurur është Kina tani në ekonominë botërore.
Kina gjithashtu mund të kërkojë të përdorë aleatin e saj Korenë e Veriut në një përpjekje për të shpërqendruar dhe shmangur Perëndimin në rast konflikti.
Ndërkohë, vazhdon politika e vazhdueshme Zero Covid.
Për liderin Xi Jinping, çdo kthim pas tani do të përfaqësonte një prishje imazhi. Në mjedisin mediatik të Kinës, ajo që ka më shumë rëndësi është mënyra se si konflikti i shitet publikut kinez dhe ata i shohin kryesisht veprimet e Rusisë në Ukrainë si hapjen e rrugës për pushtimin e Kinës në Tajvan.
Burimi: Express UK
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A do të paguajnë këta liderë për paaftësinë dhe cinizmin?
A do të bashkohet Rusia me SHBA-në, kundër Kinës?
