Pushtimi rus i Ukrainës është gati të hyjë në muajin e tij të shtatë, me konfliktin që duket sikur po shkon drejt një ngërçi.
Por lind pyetja si do të përgjigjet Bashkimi Europian ndërsa lufta zgjatet.
Zyrtarët e lartë të BE-së pranojnë se ka të ngjarë të ketë një “pikë kulminante” në vjeshtë ose në fillim të dimrit, kur vendet e BE-së fillojnë të ndjejnë dhimbjen ekonomike për shkak të krizës, ndërkohë që u kërkohet të gërmojnë edhe më thellë në xhepat e tyre dhe të ofrojnë më shumë burime ushtarake për të mbështetur ekonominë e Ukrainës dhe përpjekjet e luftës.
Për të përgatitur opinionin publik për sfidat e para, shumë udhëheqës, si presidenti francez Emmanuel Macron, kanë filluar të paralajmërojnë popullsinë e tyre se konflikti në Ukrainë do të zgjasë për shumë muaj dhe se pasojat e brendshme tani janë vetëm fillimi.
Macron, për shembull, ka thënë se Franca do të vazhdojë të mbështesë Ukrainën me ndihma ushtarake, financiare dhe humanitare derisa të arrihet “fitorja” me kushte të pranueshme për Kievin
Franca dhe Gjermania vazhdojnë të kenë dyshime serioze për atë se çfarë mund të sjellë një fitore e Ukrainës, dhe nëse lufta mund të fitohet pa një përshkallëzim që ndoshta përfshin NATO-n ose përdorimin e armëve jokonvencionale nga Rusia.
Prandaj, duhet bërë një dallim midis asaj që thuhet në publik dhe pikëpamjeve private të Macron, kancelarit gjerman Olaf Scholz dhe njerëzve rreth tyre.
Por për sa kohë që mbështetja e Shteteve të Bashkuara për përpjekjet e luftës në Ukrainë mbetet e paprekur, dhe në interes të unitetit brenda BE-së, Berlini dhe Parisi nuk kanë gjasa të kundërshtojnë publikisht pozicionin e vendeve anëtare më të ashpër të bllokut të Europës Qendrore dhe Lindore.
Kjo do të thotë se ata nuk do të kenë gjasa dhe nuk do të jenë në gjendje të vendosin për një zgjidhje diplomatike këtë vit, ose ndoshta edhe vitin e ardhshëm. Kjo do të shihet më shumë në debatin mbi sanksionet ruse, të cilat do të rriten në fazën tjetër të luftës.
BE-ja sigurisht që do të vazhdojë të diskutojë masat, por nuk ka gjasa të ndërmarrë veprime aq të shpejta sa bëri për SWIFT, ndalimin e qymyrit dhe embargon e pjesshme të naftës që do të fillojë në dhjetor.
Paketa e re pritet të përfshijë zgjerimin e embargos së naftës, si dhe synimin e eksporteve ruse të energjisë bërthamore dhe gazit. Megjithatë, masat shtesë tani do të zgjasin më shumë dhe do të jenë më të vështira për t’u dakordësuar.
Duke pasur parasysh këtë realitet politik, Brukseli dhe kryeqytetet e BE-së në vend të kësaj do të theksojnë forma të tjera të ndihmës për Ukrainën për pjesën e mbetur të këtij viti dhe vitin e ardhshëm, duke përfshirë ndihmën financiare që do të përmbushë premtimin e BE-së për t’i vënë në dispozicion Ukrainës 9 miliardë euro këtë vit.
Kjo është e rëndësishme, pasi shteti ukrainas është në prag të falimentimit dhe po lufton me një boshllëk financimi prej 5 miliardë eurosh në muaj, që Kievi beson se mund të minojë aftësinë e qeverisë për të mbështetur luftën.
Ndihma ushtarake do të vazhdojë gjithashtu. Ashtu si diskutimet për integrimin e Ukrainës në BE, pas vendimit të Këshillit Europian në qershor për t’i dhënë Kievit statusin e “kandidatit”, diçka që mund të ndihmojë në zhbllokimin e më shumë financimeve për Ukrainën, ankorimin e vendit në BE dhe të ndihmojë në miratimin e reformave në Kiev.
Edhe pse negociatat e anëtarësimit ka të ngjarë të zgjasin shumë, mbajtja gjallë e perspektivës së BE-së së Ukrainës do t’i dërgojë një sinjal të qartë Rusisë për angazhimin e bllokut ndaj Ukrainës dhe do të ndihmojë në sponsorizimin e kohezionit dhe unitetit brenda BE-së.
E panjohura e madhe, natyrisht, është trajektorja e opinionit publik për luftën.
Por pavarësisht shqetësimeve, Macron, më shumë se Scholz është i vendosur të përballet me lodhjen e brendshme, veçanërisht nga e djathta ekstreme dhe e majta, të cilët kanë qenë tradicionalisht pro-rus presidentit Vladimir Putin dhe anti-NATO.
Kjo detyrë do të komplikohet nga humbja e shumicës absolute parlamentare muajin e kaluar megjithëse kushtetuta franceze i jep përparësi dhe kompetenca të konsiderueshme të pavarura presidencës për çështjet e jashtme dhe të mbrojtjes.
Megjithatë, është e rëndësishme. Solidariteti me Ukrainën dhe solidariteti brenda Europës ka të ngjarë të jetë një nga testet e mëdha të trashëgimisë së Macron. Strategjia dhe botëkuptimi i tij europian – nevoja që BE-ja të zhvillojë një tru strategjik dhe muskuj ushtarakë që të përputhen me rëndësinë e saj globale ose do të marrë një nxitje ose do të dështojë në përgjigjen e Europës ndaj luftës në Ukrainë.
Dhe pozicioni i Parisit është edhe më i rëndësishëm duke pasur parasysh zgjedhjet e parakohshme në Itali, të cilat ka të ngjarë të prodhojnë një qeveri të ekstremit të djathtë të përbërë nga parti historikisht më pro Rusisë dhe mungesës së dëshirës për të udhëhequr nga Berlini.
Por edhe nëse ekziston rreziku i reduktimit në gjysmën e dytë të vitit – për shembull, për sanksionet dhe armët dhe qasja bëhet më e nënvlerësuar, është e vështirë të shohësh BE-në të tërhiqet nga angazhimi i saj ndaj Ukrainës.
Burimi: Politico.eu
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Armëpushim të menjëhershëm dhe tërheqje të trupave nga Ukraina”
“Çelësi” për humbjen e Putinit? Rusët që janë kundër luftës!
