Ata do të përdorin të gjitha metodat që kanë në dispozicion në këtë konflikt, duke përfshirë armët bërthamore për të arritur qëllimet e tyre..
Lufta bërthamore është përfundimi “i pashmangshëm” i pushtimit rus të Ukrainës. Kështu u shpreh gjeneral-majori në pension dhe njëkohësisht autori i “biblës së luftës ruse”, Alexander Vladimirov, gjatë një intervistë për gazetarin Vladislav Shurygin dhe që u raportua nga tabloidi britanik The Daily Mail .
“Për kalimin në përdorimin e armëve të shkatërrimit në masë, nevojitet vetëm një gjë – një vendim politik nga Komandanti i Përgjithshëm Suprem,Vladimir Putin. Qëllimet e Rusisë dhe qëllimet e Perëndimit janë mbijetesa dhe përjetësia e tyre historike“, deklaroi ai.
Sipas tij kjo do të thotë se ata do të përdorin të gjitha metodat që kanë në dispozicion në këtë konflikt, duke përfshirë armët bërthamore për të arritur qëllimet e tyre.
“Unë jam i sigurt se armët bërthamore do të përdoren në këtë luftë – në mënyrë të pashmangshme, dhe nga kjo, as ne dhe as armiku nuk kemi ku të shkojmë“, shtoi ai.
Por a po kërkon Vladimirov një person me ndikim të lartë në Rusi të lartësojë disi një pasion (vetë-shkatërrues, vrasës) duke e shtruar atë me terma të turbullta si “përjetësia historike”.
Prononcimi i tij nuk duhet të hidhet poshtë si një gënjeshtër e thjeshtë, apo një kërcënim strategjik. Edhe nëse nënkuptohet si e tillë, profecia e Vladimirovit ka logjikën e vet të brendshme. Ai braktis idenë e Shkatërrimit të Siguruar të ndërsjellë (MAD), i cili siguroi që ne të shmangnim katastrofën bërthamore gjatë gjithë Luftës së Ftohtë, në vend të kësaj e portretizon shkatërrimin e të dyja palëve si të pashmangshëm, sepse “as ne dhe as armiku nuk kemi ku të shkojmë”.
Nuk bëhet fjalë për të përcaktuar se kush është fajtori, sepse këtu bëhet fjalë për fatin, për një luftë për jetë a vdekje.
Pastaj ekziston pretendimi se “qëllimet e Rusisë dhe qëllimet e Perëndimit janë mbijetesa dhe përjetësia e tyre historike”. Çfarë do të thotë këtu fraza e çuditshme “përjetësia historike”? Kjo nënkupton se, siç e sheh Vladimirov, të dy vendet përballen me zgjedhje drastike ekzistenciale: sikur Ukraina dhe Rusia po luftonin për mbijetesën e tyre , dhe për këtë arsye nuk kishin rrugëdalje tjetër përveç luftës bërthamore
Çfarë mund të bëjmë?
Së pari, ne duhet ta shqyrtojmë atë nga afër, në mënyrë që të mund të identifikojmë shenja që mund të tregojnë një drejtim tjetër nga rezultati i tepërt i thjeshtuar që ka paraqitur Vladimirov.
E vetmja qasje që ndërthur parimet dhe pragmatizmin është të merret parasysh kërcënimi bërthamor i Rusisë, por të injorohet në nivelin e diplomacisë dhe strategjisë ushtarake. Opsioni më i keq do të ishte t’i dorëzoheshim përpjekjeve të Rusisë për të frikësuar, për të argumentuar se ne duhet të përpiqemi të shmangim provokimin e Rusisë.
Ne thjesht duhet të vazhdojmë të mbështesim Ukrainën, ndërsa në të njëjtën kohë të bëjmë të qartë se askush nuk po përpiqet të aneksojë ndonjë pjesë të territorit rus. Rusia duhet të detyrohet në një pozicion ku është e qartë se nëse përdor armë bërthamore, ajo ka zgjedhur ta bëjë këtë me vullnetin e saj të lirë, jo si përgjigje ndaj një kërcënimi ndaj integritetit të saj territorial.
Burimi: World Crunch
