Politika e presionit maksimal të Presidentit Trump ka çuar në një bllokim, me Lindjen e Mesme tani në prag të një konflikti tjetër ushtarak.
Tërheqja e SHBA nga Plani i Përbashkët i Veprimit të Përbashkët (JCPOA) dhe rivendosja e sanksioneve, çuan në një krizë ekonomike për Iranin,.
Irani fillimisht mbështeti luftën e SHBA kundër Talibanëve në Afganistan, madje ofroi asistencë ushtarake dhe inteligjente, dhe dëboi militantët radikalë suni dhe anëtarët e al-Kaedës nga territori i saj me kërkesë të Uashingtonit.
Sistemi politik iranian drejtohet nga njerëz që përjetuan si Revolucionin Islamik antiamerikan në 1979 ashtu edhe luftën shkatërrimtare tetëvjeçare Iran-Irak. Çuditërisht, këta vendimmarrës krijuan një ndjenjë paranoje për ndërhyrjen e jashtme.
Duke pasur frikë nga ndërhyrja e huaj, vendi vepronte si çdo shtet i kërcënuar: Teherani miratoi një strategji të mbrojtjes.
Mbështetja e Iranit për luftërat ka provuar të jetë një strategji e përgjakshme, por jashtëzakonisht e efektshme. Irani po riformulon peizazhin strategjik. Vendi ndikon në politikat në Irak përmes forcave të tij politike kurde dhe shiite. Në Siri, ndikimi i Teheranit është rritur; për shkak të Hezbollahut dhe milicive Shiite, së bashku me ndihmën ushtarake të Rusisë, aleati afatgjatë i Teheranit Bashar al-Asad ka fituar dorën e sipërme në një luftë civile brutale. Në Jemen, Irani arriti të rrëmbejë Arabinë Saudite dhe aleatët e saj arabë në një luftë të kushtueshme që largon burimet saudite larg vendeve të tjera të rajonit.
Në interes të politikës, Uashingtoni duhet të kapërcejë paragjykimet e tij të rrënjosura në të kaluarën, të pranojë rolin rajonal të Iranit, t’i marrë seriozisht shqetësimet e tij për sigurinë dhe të merret me të.
Rindërtimi i besimit SHBA-Irani përfundimisht do të vinte bazat për një arkitekturë më të gjerë të sigurisë së Gjirit që gjithashtu i shërben interesave izraelite.
Mbi të gjitha, Shtetet e Bashkuara duhet të përdorin kapacitetet diplomatike për të krijuar linja të drejtpërdrejta të komunikimit me Teheranin dhe midis të gjitha vendeve të Gjirit.
Mathew Burrows është drejtor i Nismës së Parashikimit, Strategjisë dhe Rreziqeve në Këshillin Atlantik. Julian Mueller-Kaler është bashkëpunëtor jo-rezident në Institutin Amerikan për Studime Bashkëkohore Gjermane (AICGS) dhe punon në Iniciativën e Parashikimit, Strategjisë dhe Rreziqeve të Këshillit Atlantik.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Marrëdhëniet SHBA-Iran po përmirësohen
Konflikti SHBA-Iran/ Pasojat për amerikanët
