Prej kohësh, Evropa ka folur shumë për kërcënimet e sigurisë nga Azia. Kur Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, Jens Stoltenberg u pyet të mërkurën në lidhje me shqetësimet për aleancën, ai theksoi, “Kjo nuk ka të bëjë me zhvendosjen e NATO-s në Paqësor, por kjo ka të bëjë me përgjigjen ndaj faktit se Kina po afrohet me ne.” Ai ka plotësisht të drejtë.
Ekzistojnë dy kërcënime të mëdha të jashtme për sigurinë kolektive të komunitetit transatlantik.
Prioriteti kryesor i NATO-s duhet të jetë kundërshtimi i veprimtarive destabilizuese të Vladimir Putin. Udhëheqësi rus nuk dëshiron asgjë më shumë sesa të prishë aleancën transatlantike dhe të largojë SHBA-në nga Evropa. E vetmja gjë që e kufizon atë tani është solidariteti i aleancës së NATO-s.
Putin kurrë nuk do të ndalojë së kërkuari dobësi për të shfrytëzuar, ose pëçarje. Ai është një oportunist i gjithanshëm.
Por Putin nuk ka interes për të luftuar Luftën e Tretë Botërore. Ai dëshiron të fitojë pa luftuar. Ose të godasë shpejt dhe të fitojë para se gjërat të dalin jashtë kontrollit.
NATO nuk mund ta ndalë Putinin të jetë Putin. Sidoqoftë, mund ta bëjë atë të mos besojë se ai mund të fitojë lehtë kundër NATO-s.
Kërcënimi i dytë i madh është se problemet e Lindjes së Mesme mund të përhapen në Evropë dhe ta destabilizojnë atë.
Ky kërcënim mund të vijë në formën e një Irani të shqetësuar, një fushatë të tërbuar islamike terroriste ose kaosit nga konflikti në vende si Siria dhe Libia.
Por sekretari i përgjithshëm ka të drejtë që NATO duhet të jetë në gjendje të bëjë më shumë sesa të ecë dhe të përtyp çamçakëz në të njëjtën kohë.
Ajo duhet të shpenzojë ca përpjekje për të kundërshtuar ndikimin në rritje të Kinës. Nga telekomunikacioni në sistemet e kontrollit industrial, hapësira në internet deri tek urat, hekurudhat dhe portet, Kina tashmë ka një prani të rëndë në të gjithë komunitetin transatlantik.
NATO ka edhe shqetësime të tjera. Kujdeset shumë për kontrollin e armëve, dhe jo vetëm në një kuptim eurocentrik të Shteteve të Bashkuara, Britanisë dhe Francës kundër Moskës.
NATO e shikon saktë kontrollin e armëve si një çështje globale, dhe Kina është një lojtar i domosdoshëm në kontrollin global të armëve.
Çfarë duhet të bëjë NATO? Komandantët e NATO-s duhet të përveshin mëngët dhe të bëjnë një vlerësim të rreptë të kërcënimit kinez.
Pyetja kryesore është: Si mund të sigurohemi që Kina ka pak ose aspak aftësi të rrëmbejë aftësinë e NATO-s për të ushtruar mbrojtje kolektive?
Kina po shkon më afër NATO-s. Është koha që NATO-ja të përgatitet për këtë vizitor nga Lindja.
James Jay Carafano është një nënkryetar në fondacionin Heritage, ku ai drejton kërkime në çështje të sigurisë kombëtare dhe marrëdhënieve të jashtme.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
70-vjetori i NATO-s dhe sfidat e aleancës
Erdogan, kundër NATO-s e SHBA-së për Putinin
Problemi më i madh i NATO-s mbetet Trumpi
