Rregullimi i pjesshëm i marrëdhënieve midis Rusisë dhe Ukrainës gjatë javëve të fundit nuk do t’i japë fund konfliktit në Ukrainën lindore ose ta bëjë Rusinë të kthejë territorin e aneksuar të Krimesë.
Por në aspektin e energjisë, marrëveshja e rënë dakord javën e kaluar është e rëndësishme për të dy vendet, dhe potencialisht një sukses i rëndësishëm për kryeministrin rus Vladimir Putin.
Marrëveshja përfshin një kontratë të re pesë-vjeçare, që gazi të tregtohet midis Rusisë dhe Evropës qendrore përmes linjave ekzistuese që kalojnë përmes Ukrainës.
Perspektiva e një marrëveshje të mëtejshme është e hapur.
Duke pasur parasysh që tarifat e tranzitit sigurojnë 5 përqind të buxhetit kombëtar të Ukrainës, kjo është një fitore e rëndësishme për Presidentin Volodymyr Zelensky.
Blerjet direkte të gazit nga Rusia nga Ukraina janë pezulluar që nga viti 2015, duke e lënë Ukrainën të blejë gaz nga tregu evropian, dhe marrëveshja nuk konfirmon që ato do të rifillohen.
Në ekuilibër, këto hapa ndoshta do të ketë rezultatin më të mirë të mundshëm.
Ukraina ka pak fuqi në marrëdhëniet e saj me fqinjin, dhe me Francën dhe Gjermaninë që bëjnë presion për një zgjidhje të negociuar.
Shkëmbimi i të burgosurve në fund të dhjetorit konfirmon që të dy palët kanë një interes për të stabilizuar marrëdhëniet.
Zelensky pa dyshim do ta ndjekë këtë përpjekje të vazhdueshme për të lidhur Ukrainën me BE.
Në fushën e energjisë, megjithatë, ekuilibri i marrëveshjes aktuale favorizon Moskën.
Gazi rus do të vazhdojë të rrjedhë në Evropë përmes Ukrainës, ndërsa tubacioni i ri Nord Stream 2, i cili shkon tutje nga përtej Balltikut në bregdetin verior të Gjermanisë, është pothuajse i kufizuar vetëm nga vendosja e sanksioneve nga Kongresi Amerikan.
Kancelarja Angela Merkel i ka cilësuar sanksionet si të papranueshme dhe “jashtëtokësore”.
Nëse kjo ndodh, Rusia do të ketë linja të shumta që furnizojnë tregun evropian të gazit, një në Evropën qendrore përmes Ukrainës, të tjerët në Evropën veriore përmes linjave ekzistuese dhe përmes Nord Stream 2.
Kjo do ta bëjë shumë të vështirë për alternativat e mundshme, për shembull, gazi natyror i lëngshëm nga SHBA.
BE-ja mund të flasë për diversifikimin e furnizuesve të saj, por Putin e kupton më mirë tregun e energjisë.
Me pasuritë kryesore të infrastrukturës, Rusia po siguron një burim të rëndësishëm të të ardhurave nga eksporti.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Financial Times/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Gazsjellësi rus tregon mungesë solidariteti në Europë”
2019, viti i humbjeve të mëdha për Evropën…
2019, vit edhe më i vështirë për Putinin…
