Xheni dhe Patriku ishin duke ndenjur me vajzën e tyre 1-ditëshë, Abri, kur një infermiere hyri në dhomën e spitalit për t’i bërë të porsalindurës një provë.
Infermierja lidhi Abrin në një monitor që kontrollonte rrahjet e zemrës.
Disa orë më vonë, Xheni dhe Patriku u ribashkuan me Abrin dhe morën detajet e para të problemeve të saj – ajo kishte një aritmi, ose rrahje të parregullt të zemrës. Ajo kishte nevojë për vëmendje të specializuar në një spital pediatrik.
Pas dy ditësh testesh, ata mësuan se rrahja jonormale e zemrës së Abrit ishte shkaktuar nga sindromi i gjatë QT, ku dhomat e poshtme të zemrës duan shumë kohë për tu kontraktuar dhe lëshuar.
“Ajo do të ketë nevojë për një aparat kardiak,” tha mjeku.
“Si për njerëzit e moshuar?” E pyeti Xheni. Aparati do të rregullonte rrahjet e zemrës. Por ajo ishte aq e vogël sa duheshin bërë akomodime;. Mjekët duhej të prisnin dy javë që ajo të fitonte peshë të mjaftueshme për të bërë operacionin.
“Kur e morëm për ta sjellë në shtëpi, ishte shumë e frikshme,” tha Xheni. “Për dy muajt e parë, ajo ishte ekstra e brishtë.” Ndërsa u rrit, Abri ishte po aq aktive sa çdo vogëlush. Një monitor i lidhur me aparatin kardiak tregonte ecurinë e zemrës, i cili vazhdimisht nuk shfaqte probleme. Kjo deri sa ajo bëri 4 vjec. Bateria ishte duke rënë, që do të thotë se do të kishte nevojë për një aparat kardiak të ri. Tani, Abri e lidhën me një elektrofiziolog të ri pediatrik.
“Ai është bekimi më i mrekullueshëm që mund të kishim kërkuar,” tha Xheni.
Kësaj radhe, Abri vendosi në bark një aparat me një defibrilator implantues që mund të kthente zemrën në një ritëm normal nëse do të ishte e nevojshme. Një ditë kur Abri ishte 7 vjeç, aparati dukej se po shfaqte një alarm.
Teli i goditjes ishte prishur, dhe nevojiteshin riparime të reja. Mjeku shfrytëzoi rastin të zëvendësojë gjithashtu dhe pajisjet e tjera. Aparati kardiak dhe defibrillator i ri, i treti i Abrit dhe ai që përdor aktualisht, ishte pak më i vogël falë përparimeve teknike. Për shkak të shtatit të shkurtër, mjekët përsëri e vendosën në bark.
Ata thanë që vajza mund të kishte një jetë normale. Ndër kufizimet e pakta të saj ishin sportet. Të gjitha po shkonin mirë deri në një mbrëmje kur Abri ishte 8 vjec. Xheni ishte duke gatuar dhe Abri ishte në një tryezë aty pranë duke bërë detyrat e shtëpisë. Ajo kaloi pranë nënës së saj dhe doli jashtë, duke goditur dyshemenë. Ajo rimori vetëdijen pothuajse menjëherë dhe tha se ndihej mirë, dhe se ëndërronte vjeshtën.
Pasi ajo u zbeh përsëri disa minuta më vonë, Patriku dërgoi shpejt të dhënat e aparatit kardiak në spital. Vetëm disa minuta më vonë, na telefonoi mjeku. Ritmi i zemrës së vajzës ishte shumë i shpejtë në 220 rrahje në minutë. Kjo normalisht do të shkaktonte që aparati të dërgonte një tronditje, por zemra po rimëkëmbej vetë përpara se të binte sinjalin.
“U nisëm drejt spitalit atë natë”, tha Xheni. “Unë qaja dhe lutesha gjatë gjithë kohës”.
Abri kishte atë që quhet një stuhi elektrike ose aritmike, me episode të qëndrueshme kardiake. Ajo e kaloi gjashtë herë brenda 12 orëve. Problemi u zgjidh duke ngritur ritmin e zemrës në pushim nga 70 rrahje në minutë në 110. (Tani është vendosur në 85.) Pas disa muajsh, pasi diskutuan çdo gjë në mënyrë të përsëritur me mjekun, ata filluan të zgjerojnë rrethin veprimatrisë për vajzën,mund të bëntë pak not ose aktivitete të thjeshta në natyrë. “Nuk mund të bëj shumë sporte, por zbulova se vitin tjetër mund të luaj volejboll në shkollë sepse nuk është një ton vrapimi,” tha ajo.
Mbetet të shkruhet një kapitull tjetër i historisë së saj: Ajo ka të ngjarë të marrë një aparrat kardiak të ri brenda një viti. Lajmi i mirë është se ajo është rritur sa duhet që pajisja tjetër të vendoset në vendin tipik. “Më në fund mund ta kem atë bark të sheshtë që kam kërkuar,” tha ajo duke qeshur.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Foshnja juaj ka një defekt serioz në zemër”
