Kartelet ekzistojnë për të ushtruar kontroll. Këtë vit Organizata e Vendeve Eksportuese të Naftës (OPEC) dhe aleatët e saj herë pas here duket se preferojnë kaosin. Në Mars Arabia Saudite dhe Rusia filluan një luftë çmimesh ashtu si kërkesa e shtypur covid-19, e ngjashme me organizimin e një beteje në majë të një gropë fundosje. Grupi ra dakord në prill për të ulur prodhimin, por në një takim të madh në dhjetor ministrat e naftës morën ditë më shumë sesa pritej për të vendosur hapat e tyre të ardhshëm. Marrëveshja që doli në 3 dhjetor ishte një lehtësim për tregun, pasi grupi ra dakord për të hequr prodhimin në janar me një 500,000 fuçi në ditë.
Përtej janarit, megjithatë, opec dhe aleatët e saj vendosën të mos planifikonin. Çdo ndryshim në prodhim do të vendoset në takimet mujore. Kjo është pjesërisht sepse është e vështirë të parashikohet rikuperimi i naftës. Kjo është gjithashtu për shkak se viti i ri mund të shënojë fillimin e një strategjie të re.
Është një kohë e rrezikshme për të provuar taktika të reja. Tregu i naftës ka filluar një rikthim të lëkundur, me Kinën që rafinon një rekord prej 14.1 milion fuçi në ditë në tetor dhe kërkon që të rritet edhe në Indi. Të dhëna premtuese për vaksinat në nëntor ndihmuan çmimet në nivelet e tyre më të larta që nga marsi.Por tanket dhe anijet e magazinimit janë ende të fryrë me rreth 3.8 miliardë fuçi bruto, gati 10% mbi nivelin e të njëjtës kohë vitin e kaluar, sipas Kpler, një firmë e të dhënave. Brent bruto, standardi ndërkombëtar, kërceu në pothuajse 50 dollarë në 4 dhjetor, pas marrëveshjes së opec. Deri në 8 dhjetor çmimet ishin zhytur përsëri, pasi optimizmi rreth vaksinave kovide të Britanisë u përhap nga pasiguria për bllokimet e mëtejshme.
Megjithatë është e qartë që prodhuesit kryesorë të naftës janë lodhur duke kufizuar prodhimin në mënyra që mbështesin rivalët. Kufizimi i prodhimit për të maksimizuar çmimet ka kuptim në një botë me kërkesë në rritje të pafund dhe burime të pakta. Sidoqoftë kërkesa për naftë së shpejti mund të arrijë kulmin, nëse nuk është bërë tashmë, për shkak të efikasitetit të energjisë, makinave elektrike dhe rritjes së mbështetjes për rregullimin e klimës. Në atë kontekst, kursimi i pasurisë së naftës për më vonë duket gjithnjë e më i gabuar. Për më tepër, konkurrentët janë të lumtur për të udhëtuar falas në shkurtimet e opec. Në 2016 karteli dhe partnerët e tij ranë dakord për të frenuar prodhimin, duke siguruar një mbështetje të çmimit. Kjo rriti pjesën e depresionuar të tregut të opecit, nga 38% në 2016 në 34% vitin e kaluar.
Moshezitimi i Rusisë për të mbështetur naftëtarët amerikanë nxiti luftën e çmimeve në mars. Në muajt e fundit Emiratet e Bashkuara Arabe (uae), një prodhues kryesor i opec, ka transmetuar kundërshtimet e veta. Ashtu si Rusia, uae ka punuar për të rritur prodhimin. Deri në vitin 2030 shpreson që kapaciteti i prodhimit të rritet me gati 25%, në 5 milion fuçi në ditë. Për këtë qëllim, në nëntor ai tha se kishte gjetur 24,000 fuçi me vlerë të naftës të futur nën Abu Dhabi. Marrëveshja e re e OPEC-ut pasqyron një padurim për të siguruar që përpjekje të tilla të paguajnë. Karteli dhe aleatët e tij duan të sigurojnë tregjet e naftës me një farë stabiliteti, por jo aq sa të heqin ndjeshëm prodhimin diku tjetër dhe të fitojnë pjesën e tyre të tregut. “Ju nuk mund të supozoni verbërisht se opec do të jetë gjithmonë aty për të mbështetur çmimet”, thotë Damien Courvalin i Goldman Sachs, një bankë.
Kjo pasiguri mund të vazhdojë të rëndojë mbi prodhimin e argjilës në 2021, duke zbrazur më tej oreksin e investitorëve për të financuar më shumë shpenzime kapitale. Më 8 Dhjetor, Administrata e Informacionit të Energjisë së Amerikës parashikoi që prodhimi i naftës së vendit do të arrinte 11.4 milion fuçi në ditë deri në fund të vitit 2021. Kjo është nga 11.2 milion fuçi në ditë në nëntor, por ende nën mesataren e 12.2 milion për 2019.
/Përkthyer dhe përshtatur për Konica.al nga The Economist