Joe Biden ka qenë president i Shteteve të Bashkuara për njëqind ditë, më pak se 7% të kohës që u zgjodh për të shërbyer.
Megjithatë, nuk është shumë shpejt për të nxjerrë disa konkluzione paraprake rreth natyrës së presidencës së tij.
Arritja kryesore e Biden deri më sot është zgjerimi i furnizimit me vaksinë COVID-19 dhe përshpejtimi i imunizimit shtëpiak.
Rreth 220 milion doza janë administruar në SHBA që kur Biden mori detyrën. Ka furnizim më se të mjaftueshëm për të siguruar që çdo i rritur mund të vaksinohet. Numri i vdekjeve ditore nga sëmundja ka rënë nga mbi 4,000 në ditë në shumë më pak se 1,000. Ekonomia është gati të ngrihet.
Në të njëjtat njëqind ditë, temat themelore të presidencës së Biden, të artikuluara në fjalimin e tij më 28 prill në Kongres, e kanë vendosur theksin në trajtimin e sfidave të brendshme, një rol jashtëzakonisht të zgjeruar për qeverinë federale si në stimulimin e ekonomisë ashtu edhe në sigurimin e bazës së shërbimeve dhe mbështetje financiare për qytetarët, dhe një angazhim për t’u përballur me racizmin, modernizimin e infrastrukturës, rritjen e konkurrencës së vendit dhe luftimin e ndryshimeve klimatike.
Ekziston gjithashtu një gatishmëri për të rritur taksat për korporatat dhe të pasurit.
Se sa mund të realizohet kjo axhendë mbetet të shihet; tani për tani, krahasimet midis Biden dhe Franklin Delano Roosevelt ose Lyndon B. Johnson janë të kuptueshme, por disi të parakohshme.
Pjesa më e madhe e asaj që Biden ka bërë ose dëshiron të bëjë përfaqëson një largim të mprehtë nga paraardhësi i tij, Donald Trump, dhe është i njohur për shumë amerikanë.
Në lidhje me imigracionin, megjithatë, qasja e Biden po dëshmon të kundërtën.
Mesazhet e tij janë parë nga disa si pjesërisht përgjegjës për rritjen e njerëzve që përpiqen të hyjnë në SHBA përmes kufirit të saj jugor.
Ndërkohë, tavanet për pranimet e refugjatëve janë shumë të larta për shumë republikanë dhe jo aq të larta për shumë demokratë.
Sidoqoftë, në politikën e jashtme, krahasimet me Trump janë më interesantet.
Në shikim të parë, Biden nuk mund të ishte më ndryshe se kaq. Ai përqafon multilateralizmin dhe ka sjellë përsëri SHBA në Organizatën Botërore të Shëndetësisë dhe marrëveshjen e Parisit për klimën. Dhe administrata e tij po punon për marrëveshjen bërthamore të 2015 me Iranin, nga ku Trump u tërhoq në mënyrë të njëanshme.
Biden gjithashtu ka rivendosur aleatët dhe aleancat tradicionale në një pozicion thelbësor në politikën e jashtme të SHBA.
Ai tashmë ka pritur kryeministrin japonez Yoshihide Suga në Uashington dhe do të bëjë udhëtimin e tij të parë jashtë shtetit në Evropë në qershor për samitin e G7.
Asnjë trupë amerikane nuk do të tërhiqet nga Gjermania, diçka që Trump kishte njoftuar se do ta bënte. Dhe administrata e Biden i ka bërë të drejtat e njeriut një pjesë kryesore të politikës së saj të jashtme, duke kritikuar rregullisht Rusinë dhe Kinën, duke sanksionuar Mianmarin dhe duke botuar një raport që mban Princin e Kurorës të Arabisë Saudite Mohammed bin Salman përgjegjës për vrasjen e gazetarit Saudit Jamal Khashoggi.
Por ka më shumë vazhdimësi të politikës së jashtme midis Biden dhe Trump sesa duket.
Shihnki Afganistanin, ku ndryshimi midis tyre arrin në pak më shumë se katër muaj: Trump nënshkroi një pakt me Talibanët që angazhoi SHBA për të tërhequr të gjitha forcat e saj ushtarake deri më 1 maj; Biden është zotuar ta bëjë këtë deri më 11 shtator.
Po aq e rëndësishme, Biden bëri jehonë në këmbënguljen e Trump se kalendari, jo kushtet lokale, do të përcaktonin kohën e tërheqjes ushtarake amerikane.
Ekziston një vazhdimësi e konsiderueshme kur bëhet fjalë për politikën edhe ndaj Kinës.
Sa i përket tregtisë, ajo që është konsistente është mungesa e iniciativës.
Mungon nga një politikë ndryshe e fuqishme ndaj Kinës është ndonjë shenjë që SHBA po rishikon vullnetin e saj për t’u bashkuar me grupimet e rajonit të tregtisë Azi-Paqësor.
Edhe për COVID-19, presidenca e Biden ka përqafuar diçka të një qasjeje “America First” kur bëhet fjalë për ndarjen e vaksinave të prodhuara nga Amerika me pjesën tjetër të botës.
Me pak fjalë, sulmet e Trumpit ndaj tregtisë së lirë dhe imigracionit, promovimi i “Amerika e para”, dhe paragjykimi drejt tërheqjes janë tani dhe për të ardhmen e parashikueshme pjesë e strukturës politike.
Vendi mbetet i polarizuar; Kongresi është pothuajse i ndarë në mënyrë të barabartë.
Kjo i lë Biden hapësirë të kufizuar për manovrim ndërsa ai kërkon të promovojë demokracinë, të drejtojë diplomacinë dhe të gjallërojë institucionet globale.
Si të gjithë presidentët amerikanë, Biden ende gëzon fuqi dhe ndikim të konsiderueshëm.
Por, siç kanë treguar njëqind ditët e tij të para, e vetmja gjë që presidentët amerikanë nuk mund të kontrollojnë është konteksti në të cilin veprojnë.
Richard Haass, Presidenti i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë, më parë ka shërbyer si Drejtor i Planifikimit të Politikave për Departamentin e Shtetit të SHBA (2001-2003) dhe ishte i dërguari special i Presidentit George W. Bush në Irlandën e Veriut dhe Koordinator për të Ardhmen e Afganistanit.
Përkthyer dhe përshtatur nga Project Syndicate/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Ndarje” apo dialog me Kinën?
“SHBA-ja është armiku më i madh i Koresë së Veriut”
‘Fillimi i mbarë’ i Joe Biden
