A kemi qenë dëshmitarë të një momenti tjetër Sputnik?
Financial Times ka raportuar se Kina testoi një raketë hipersonike këtë verë, megjithëse Kina e mohon këtë. Gjenerali Mark A. Milley, kryetar i Shefave të Përbashkët të Shtabit, e krahasoi provën me atë ngjarje të rëndësishme gjatë Luftës së Ftohtë: “Nuk e di nëse është një moment Sputnik”, tha ai, “por mendoj se është shumë afër kësaj.”
Testi kinez nuk ka asgjë të përbashkët me Sputnik, dhe pretendimi se ai ushqen një paranojë të rrezikshme që po rritet në Uashington këto ditë.
Për të kujtuar, Bashkimi Sovjetik lëshoi Sputnik, satelitin e parë të krijuar nga njeriu në orbitën e planetit, më 4 tetor 1957.
Si Shtetet e Bashkuara ashtu edhe BRSS kishin planifikuar të lëshonin satelitë në hapësirë prej vitesh dhe fakti që Moska arriti atje së pari ishte një tronditje e madhe për amerikanët.
Duke ardhur pas testeve të shumta bërthamore të fuqishme sovjetike, Sputnik sinjalizoi se në kufirin tjetër, hapësirën, sovjetikët ishin përpara.
Sputnik ishte një revolucion në garën hapësinore.
Nga ana tjetër, raketat hipersonike janë një lajm i vjetër. Një raketë hipersonike udhëton me pesë herë shpejtësinë e zërit ose më shpejt. Duke filluar nga viti 1959, Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Sovjetik kanë vendosur raketa balistike ndërkontinentale që udhëtojnë 20 herë më shumë se shpejtësia e zërit.
Siç vë në dukje autori dhe gazetari Fred Kaplan, është e mundur që testi të ishte përpjekja e Kinës për të anuluar sistemin e gjerë të mbrojtjes raketore të Shteteve të Bashkuara.
Mjerisht, mos prisni që shkenca dhe faktet të kenë shumë ndikim në këtë diskutim.
Kjo sepse tani ka një konsensus dypartiak në Uashington: Po i afrohemi rrezikshëm një Lufte të re të Ftohtë.
Për Pentagonin, është një mundësi: Ngritja e frikës për një armik të madh dhe me njohuri teknologjike është një mënyrë e sigurt për të garantuar buxhete të reja të mëdha që mund të shpenzohen për të kundërshtuar çdo lëvizje të armikut, reale apo imagjinare.
Foreign Affairs ka botuar një ese nga studiuesi dhe realisti i famshëm John Mearsheimer, i cili qorton politikëbërësit amerikanë për sjelljen me Kinën gjatë katër dekadave të fundit.
Ai parashikon se inkurajimi ynë aktiv i një konkurrenti do të çojë në një Luftë të re të Ftohtë që mund të bëhet e nxehtë dhe madje bërthamore.
Por logjika realiste të çon deri këtu. Për më tepër, parandalimi bërthamor ka rritur rrezikun, duke i bërë vendet shumë më të kujdesshme për nisjen e një lufte të fuqive të mëdha.
Detyra e politikës së jashtme të SHBA-së është të pranojë se politika tradicionale e fuqisë mund të pengojë vërtet ekspansionizmin kinez, duke njohur gjithashtu mënyrat në të cilat ndërvarësia mund ta kufizojë atë.
Shtetet e Bashkuara duhet të bëjnë një përpjekje.
Kjo qasje sigurisht që do të jetë shumë më e ndërlikuar për t’u zbatuar, por është pikërisht ajo që ka të ngjarë ta mbajë botën në paqe dhe prosperitet.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al