Marrëveshja për lirimin e disa pengjeve të mbajtura nga Hamasi supozohet se erdhi pas telefonatave vendimtare, të cilat më në fund detyruan të dyja palët për të marrë vendime të vështira.
Sipas mediave të huaja, izraelitët po insistonin se nuk ishte e mjaftueshme të liroheshin vetëm 50 nga 240 pengje, ata kërkonin më shumë.
Dhe në një moment, presidenti amerikan Joe Biden u desh të fliste me kryeministrin izraelit, Benjamin Netanyahu që të pranohej ajo që ishte në tavolinë dhe të vazhdohej të punohej për të tjerët.
Sa i përket Hamasit, sipas zyrtarëve të administratës, liderët e saj kërkonin që pauza e luftimeve, e përfshirë në marrëveshje të zgjaste pesë ditë, edhe pse izraelitët refuzuan që ajo të ishte katër.
Biden i tha emirit të Katarit, i cili po shërbente si ndërmjetësues me Hamasin, se katër ditë ishin e gjitha që mund të arrihej tani.
Kështu, thekson një shkrim i mediave të huaja, rruga drejt marrëveshjes së pengjeve ishte e dhimbshme dhe e mundimshme, e shënuar nga përparime të pakëndshme, mosbesim të thellë, zgjedhje të tmerrshme dhe momente kur e gjitha ishte në prag të anulimit.
Asnjëra palë nuk mori saktësisht atë që donte.
“Marrëveshja e mbrëmshme është një dëshmi e diplomacisë së palodhur dhe vendosmërisë së shumë individëve të përkushtuar në të gjithë qeverinë e Shteteve të Bashkuara për të sjellë amerikanët në shtëpi”, ka thënë Biden të mërkurën.
“Tani, është e rëndësishme që të gjitha aspektet të zbatohen plotësisht”.
Siç shkruan New York Times, këto deklarata bazohen në zyrtarë të lartë të administratës Biden, të cilët folën në kushte anonimiteti për të shmangur ndërprerjen e kanaleve të komunikimit.
Menjëherë pas sulmit, qeveria e Katarit, një emirat i vogël i Gjirit që “strehon” disa liderë të Hamasit, por që mban marrëdhënie të ngushta me Shtetet e Bashkuara, iu afrua Shtëpisë së Bardhë me informacione për pengjet dhe sugjeroi mundësinë e një marrëveshjeje për të fituar lirimin e tyre.
Ata kërkuan që një grup i vogël zyrtarësh amerikanë të punonin fshehurazi me ta dhe me izraelitët.
Jake Sullivan, këshilltari i presidentit për sigurinë kombëtare, udhëzoi Brett McGurk, koordinatorin e Shtëpisë së Bardhë për Lindjen e Mesme, dhe Joshua Geltzer, atëherë zëvendës këshilltar për sigurinë kombëtare, i cili që atëherë është bërë avokati më i lartë për Këshillin e Sigurisë Kombëtare, për të marrë drejtimin.
Dhe për të ruajtur sekretin, agjencitë e tjera u mbajtën të painformuara për nismën.
Gjatë tri javëve të ardhshme, ndërsa forcat izraelite u zhvendosën në Gaza, negociatat vazhduan me Katarin, si dhe me Egjiptin, shkruan më tej NYT.
Në një moment pasi McGurk pati një telefonatë me kryeministrin e Katarit, Biden këmbënguli se donte të fliste me vetë emirin.
Thirrja, e cila nuk u shpall publikisht, ndihmoi në formimin e një marrëveshjeje që do të bashkohej për lirimin e grave dhe fëmijëve në fazën e parë si pjesë e asaj që do të ishte disa faza lirimi në këmbim të lirimit të palestinezëve të mbajtur të burgosur nga izraelitët.
Izraelitët këmbëngulën që lirimi i parë të përfshinte të gjitha gratë dhe fëmijët dhe kërkuan prova të jetës ose informacione identifikuese.
Hamasi u përgjigj duke thënë se mund të garantonte se 50 pengje do të çliroheshin në fazën e parë, por refuzoi të krijonte një listë apo edhe kriteret që po përdorte për të përcaktuar se kush do të lirohej.
Amerikanëve dhe izraelitëve u duheshin emrat ose informacioni i qartë identifikues për 50 pengjet që do të liroheshin.
Pa këtë, Biden i tha emirit se nuk kishte bazë për të vazhduar.
Menjëherë pas kësaj, Hamasi përcaktoi kriteret identifikuese për 50 pengjet, megjithëse izraelitët dhe amerikanët besonin se kriteret do të përfshinin më shumë 50.
Sullivan u takua të nesërmen në Shtëpinë e Bardhë me familjet e amerikanëve që mbaheshin peng për t’i siguruar ata se gjithçka po bëhej për të siguruar lirinë e tyre.
Një ditë më vonë, Biden foli me Netanyahun, i cili ende po kërkonte më shumë se 50 pengje.
“Ne kemi nevojë për këtë marrëveshje”, tha Netanyahu dhe iu lut që ta thërriste presidentin e Katarit Sheikh Tamimin për kushtet përfundimtare.
Disa orë më vonë, ndërsa marrëveshja dukej se po arrihej, bisedimet u ndërprenë papritmas, pasi komunikimet u errësuan në Gaza dhe nuk kishte asnjë linjë me Hamasin.
Pasi u rivendosën komunikimet, Hamasi i ndërpreu bisedimet, duke përmendur sulmin izraelit në spitalin Shifa në Gaza, një vend që izraelitët dhe amerikanët thonë se përdoret nga Hamasi si një post ushtarak.
Hamasi këmbënguli që forcat izraelite të largoheshin nga spitali. Izraeli refuzoi, por premtoi se do ta mbante spitalin në punë.
Gjatë ditëve në vijim, u përpunuan detajet përfundimtare.
Si rezultat, të martën në mëngjes, Hamasi informoi Katarin se kishte miratuar marrëveshjen. Qeveria e Izraelit u mblodh për shtatë orë atë natë dhe nënshkroi gjithashtu marrëveshjen.
“Marrëveshja e sotme duhet të sjellë në shtëpi pengje të tjera amerikane”, tha Biden në një deklaratë pak para mesnatës në Bregun Lindor të martën, “dhe unë nuk do të ndalem derisa të lirohen të gjithë”.
