Vendimi i Rusisë, për të mbrojtur serbët nga pushtimi i Gjermanisë dhe perandoria e tij e unitetit austro-hungarez nuk ishte një makth i papritur në mes të natës.
Por ishte llogaritja e tepërt e Nikollës II (Nikolai II Alexandrovich Romanov) për ëndrrën e tij për ta parë Rusinë si kontrolluesen e çështjeve botërore.
Ai ishte i përkushtuar në misionin e tij për ‘Rusinë e Madhe’.
Aksioni i Gjermanisë ishte për të marrë një qëndrim në emër të dukës austriak Franz Ferdinand, i cili u vra nga serbët boshnjakë më 28 qershor 1914. Megjithëse Gjermania ishte e sigurt për ambiciet e Rusisë, dhe ishte gati të sulmonte Rusinë, për shkak të llogaritjeve, ushtria gjermane hyri në Belgjikë për të sulmuar Parisin nga veriu.
Edhe pse Rusia nuk arriti një triumf në atë kohë siç ishte planifikuar, i dha regjimit rus përvojë për shumëçka.
Më 23 gusht 1939, Rusia e dikurshme dhe Bashkimi Sovjetik i mëvonshëm nënshkruan një pakt “jo-agresiviteti” vendimtar me Gjermaninë naziste. Pakti u nxit nga shpërndarja e fshehur e “sferave të ndikimit” midis Gjermanisë dhe Bashkimit Sovjetik.
Sipas sferave të ndikimit, Polonia, Lituania, Letonia, Estonia dhe Finlanda u ndanë midis Gjermanisë dhe Rusisë si shtete satelitore.
Sidoqoftë, traktati nuk zgjati shumë për shkak të pushtimit të Gjermanisë në Poloni, më 1 shtator 1939, i cili u shkatërrua nga Rusia në 7 shtator 1939. Të dyja fuqitë duhej të uleshin në një tryezë bisedimesh për të nënshkruar Traktatin e Kufirit Gjermano-Sovjetik për rirregullimin e ndikimeve të tyre në rajon.
Bashkimi Sovjetik shkeli traktatin në mars 1941 me aneksimin e tij të fuqishëm të Estonisë, Letonisë, Lituanisë dhe pjesë të Rumanisë në fushën e tij territoriale. Këto aneksime të zonave të sferave të ndikimit nga Republikat e Bashkuara Socialiste Sovjetike (BRSS) e shtynë Gjermaninë të ndërpriste Marrëveshjen e Kufijve Gjermano-Sovjetik të Kufirit me Rusinë më 22 qershor 1941.
Rezultati ka qenë i dukshëm në rritjen e PBB-së ruse, i cili pritet të jetë 1750,00 miliardë dollarë deri në fund të këtij tremujori.
Udhëheqësi gjerman Adolf Hitler shtyu ushtrinë të pushtonte BRSS. Joseph Stalin, udhëheqësi komunist i Rusisë së Madhe, i cili kishte besimin e nënshkrimit të një pakti jo-agresiviteti me Gjermaninë, luftoi agresionin gjerman. Ky angazhim i Stalinit bëri që Ushtria e Kuqe të pushtojë Berlinin pas shumë pengesash, dhe ndihmoi për t’i dhënë fund Luftës së Dytë Botërore në 1945.
‘Revolucionet’ e BRSS nuk ndaluan këtu. Blloqet bipolare, lindore dhe perëndimore, prodhuan urrejtje midis BRSS dhe SHBA, e cila çoi në luftën e Ftohtë.
Luftimi fizik me përfaqësues dhe indirekt të mbështetur nga SHBA shkatërroi ëndrrën e një Rusie të Madhe, e cila u kërkua nga shumë liderë të BRSS.
Si rezultat BRSS u shemb, dhe u copëtua në pesëmbëdhjetë shtete sovrane në 1991.
Nën udhëheqjen e ish drejtorit të KGB-së, kryeministrit, kryetarit dhe presidentit të zgjedhur katër herë Vladimir Putin, ish-BRSS është duke rikthyer edhe një herë pozicionin e tij në sundimin ndërkombëtar të superfuqive.
Gjatë presidencës së Putinit në gusht 2008, forcat ruse hynë në Gjeorgji dhe pushtuan Abkazinë dhe Osetinë e Jugut. Rusia gjithashtu aneksoi Krimesë, pjesë e Ukrainës, duke filluar luftën kundër ushtrisë ukrainase në vitin 2014. Regjimi i Putin ringjalli lidhjet diplomatike me shtetet aktuale sovrane të ish-BRSS.
Lidhjet dypalëshe tregtare kanë qenë fokusi kryesor i Kremlin. Po ndjek ‘qasjet e buta’ për të shtuar lidhjet ekonomike dhe tregtare me fqinjët në kufi. Rezultati ka qenë i dukshëm në rritjen e PBB-së ruse.
Rusia ka qenë vazhdimisht e angazhuar në çështje rajonale, siç janë përplasja SHBA-Iran dhe lufta në Siri. Rusia ka treguar gjithashtu reagimin e saj mbi konfliktin Arabia Saudite-Jemen, dhe procesin e paqes në Afganistan.
Në krahasim me të kaluarën, qasja diplomatike e ish-BRSS ka ndryshuar plotësisht. Rusia ka adoptuar strategjinë e përfshirjes për t’i shërbyer interesave të saj rajonalë dhe globale sesa të zbatojë përjashtimin.
Nga Evropa në Lindjen e Largët dhe nga Lindja e Mesme në Azinë e Jugut, ndikimi i Rusisë nuk mund të lihet pas dore. Ringjallja e ish-BRSS me një vizion të ri të unitetit Evropë-Azi mund të mbushë hendekun e krijuar në të kaluarën për shkak të një lufte në të dy kontinentet.
Rusia mund të arrijë edhe njëherë ëndrrën e saj për një Rusi të Madhe nën udhëheqjen e Vladimir Putin.
Sher Zada, Daily times
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Putin i ka dhënë NATO-s një arsye për të jetuar përsëri”
‘Detyrat’ e NATO-s tani që është 70 vjeç
2019, vit edhe më i vështirë për Putinin…
