Emri im është Megi. Unë jam 31 vjeç dhe më e vogla nga gjashtë motrat.
Kur prindërit e mi më thanë që kisha sindromën Down, nuk e dija saktësisht se çfarë ishte, por e dija që do të duhej të punoja shumë më shumë për të arritur qëllimet e mia në jetë.
Prindërit dhe dhe motrat e mia kurrë nuk më kanë trajtuar sikur të kisha një paaftësi, dhe ata vendosnin një mur të lartë pritshmërish për mua. Unë jam mirënjohëse për mbështetjen që kam marrë jo vetëm nga familja ime, por nga mësuesit dhe trajnerët gjatë rrugës, të cilët ngritën shiritin, avokuan për mua dhe më ndihmuan të realizoja ëndrrat e mia.
Si fëmijë, unë ndoqa shkollat publike, ku u përfshija në klasa të rregullta dhe u diplomova me moshatarët e mi.
Gjatë shkollës së mesme, unë bëja në kurse në një shkollë teknike për mësimdhënie.
Mua më pëlqeu të punoja me fëmijë gjatë stazhit tim, konkretisht me fëmijë të shkollës fillore. Falë mbështetjes nga profesorët e mi dhe shokët e klasës, unë u diplomova në vitin 2013 me gradën time të asociuar në arsim.
Pozitat e ndihmës mësimore ishin në atë kohë shumë konkurruese, kështu që vendosa të kthehem në shkollë për të ndjekur një diplomë kolegji 4-vjeçare.
Fillova kurse përsëri në vjeshtën e vitit 2014, ndërsa vazhdoja të punoja me kohë të pjesshme në programet pas shkollës dhe si një mësuese zëvendësuese. Familja ime ishte shumë mbështetëse, duke më ndihmuar të gjeja trajnerë akademikë që do të ndiqnin mësimet me mua për t’u siguruar që unë të vazhdoja në rrugën e duhur punën time. Jam krenar të tregoj që në maj 2019 u diplomova me një diplomë bachelor për mësimdhënie në ciklin fillor .
Kjo për mua ishte një arritje e madhe që bëra të ndodhte!
Punësimi është i rëndësishëm për mua sepse më jep mundësinë t’kthehem fëmijëve në të njëjtën mënyrë që mësuesit e mi më kanë ndihmuar mua. Jam e bekuar që punoj në një shkollë fillore në të cilën drejtori është angazhuar për gjithpërfshirje dhe i vendosur për t’u siguruar që jam e suksesshme.
Por kam edhe ëndrra të tjera. Unë isha e vendosur për të marrë patentën që të mund të shkoja në punë. Unë vazhdoj të qëndroj i përfshirë në olimpiada speciale, duke notuar në mënyrë konkurruese dhe duke shërbyer si avokat për programet e shëndetit, mirëqenies dhe përfshirjes për njerëzit me aftësi të kufizuara intelektuale. Ashtu si ju, unë dua të jem një anëtar aktiv i komunitetit tim dhe të lejohem të kontribuoj. Faleminderit për mundësinë që më dhatë të tregoj historinë time.
Motrat e mia kanë qenë gjithmonë një burim frymëzimi për mua, dhe duke parë rrugën e tyre më kanë mësuar shumë mësime të vlefshme për këmbënguljen dhe mbajtjen e një qëndrimi pozitiv, pavarësisht se përballesha me sfida të jashtëzakonshme. Jam shumë krenare tani jap mësim një klasë të shkollës fillore, duke shërbyer si një model për fëmijët dhe familjet e tjera. Sidoqoftë, pengesat për arsimin të lartë dhe punësimin me kohë të plotë për individët me aftësi të kufizuara intelektuale janë të pakta. Jo çdo individ mund të jetë në gjendje të ndjekë të njëjtën rrugë si unë.
Shpresojmë që shkollat, universitetet dhe punëdhënësit do ta konsiderojnë historinë time si një shembull të asaj që mund të jetë e mundur me mbështetjen e duhur.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Fëmija juaj mund të lindi me sëmundje të rrezikshme nëse…
Testi që zbulon problemet para se fëmija të lind!
Fëmija juaj nuk fle i qetë? Ky mund të jetë shkaku!
