MENU
klinika

Analiza

Si mund ta “ruajë” Gjermania revolucionin e saj politik

05.03.2022 - 13:17

European Council on Foreign Reations

Lufta e presidentit rus Vladimir Putin kundër Ukrainës ka sjellë ndryshime të mëdha në politikën gjermane.

Duke iu drejtuar Bundestagut më 27 shkurt, kancelari Olaf Scholz pranoi se, “me sulmin ndaj Ukrainës, ne kemi hyrë në një epokë të re”.

Ministri i Financave Christian Lindner hapi rrugën për një rritje të paprecedentë të aftësive mbrojtëse dhe qëndrueshmërisë së Gjermanisë.

Qeveria e koalicionit të vendit – e përbërë nga Partia Social Demokrate (SDP) e Scholz-it, të Gjelbërit e Baerbock dhe Partia Demokratike e Lirë e Lindner – është e bashkuar.

Madje edhe Friedrich Merz, kreu i Unionit Kristian Demokrat (CDU), premtoi mbështetjen e tij të plotë.

Buxheti i Gjermanisë për vitin 2022, i cili do të diskutohet në Bundestag në javët e ardhshme, do të shtojë afërsisht 17 miliardë euro në shpenzimet e saj të mbrojtjes këtë vit – për të përmbushur përfundimisht premtimin e saj të 2014 për të shpenzuar 2 për qind të PBB-së për mbrojtjen.

Paratë do të vijnë nga një fond special prej 100 miliardë eurosh për investime strategjike për të rritur gatishmërinë, kapacitetin dhe aftësitë e forcave të armatosura të Gjermanisë.

Scholz ripohoi gjithashtu përkushtimin e Gjermanisë për parandalimin bërthamor dhe pjesëmarrjen e saj në marrëveshjen e ndarjes bërthamore të NATO-s, duke rritur perspektivën që luftarak amerikan F-35 mund të zëvendësojë Tornadon e vjetër të Luftwaffe.

Ai foli gjithashtu për rëndësinë e bashkëpunimit mbrojtës-industrial franko-gjerman për të pajisur evropianët me mjetet e duhura për t’u mbrojtur – nëse është e nevojshme, me forcë.

Këto investime janë kritike para së gjithash për të mbushur boshllëqet e kapaciteteve që janë rritur që nga fundi i Luftës së Ftohtë.

Ministrja e Mbrojtjes Christine Lambrecht, një anëtare e SPD, vuri në dukje me shqetësim gjatë një vizite në trupat e Bundeswehr-it në Lituani se disa prej tyre nuk kishin pajisje personale të përshtatshme për motin.

Për njerëzit që ndjekin politikën gjermane të mbrojtjes, asnjë nga këto nuk është e re. Por theksimi i ri i këtyre problemeve ka dhënë shtysë politike për të bërë ndryshimet e nevojshme.

Megjithatë, revolucioni në financimin e mbrojtjes të shpallur nga Scholz duhet të shoqërohet me një zgjim intelektual.

Rritjet e konsiderueshme të buxhetit vjetor të mbrojtjes që Gjermania ka parë që nga viti 2014, kur Rusia aneksoi Krimenë, ka prodhuar gjithçka, veçse rezultate të shkëlqyera.

Pra, kritikët për një kohë të gjatë të synimit të shpenzimeve prej 2 për qind kanë të drejtë kur theksojnë se paratë vetëm nuk mund t’i zgjidhin problemet e Gjermanisë.

Përveç shpenzimeve më shumë për të mbushur boshllëqet e aftësive kritike në forcat e tij të armatosura, vendi duhet të racionalizojë ekosistemin e tij mbrojtës-industrial dhe proceset e prokurimit. Betejat e pafundme ligjore midis agjencive të prokurimit dhe industrisë dëmtojnë gatishmërinë ushtarake.

Të gjithë gjermanët – përfshirë jo vetëm ushtarët, zyrtarët në ministrinë e mbrojtjes dhe politikëbërësit e sigurisë dhe mbrojtjes në Bundestag, por edhe votuesit e tjerë – duhet të kenë një debat për qëllimin e forcës ushtarake.

Ata duhet të përballen me realitetin se vrasja e ushtarëve të armikut dhe shkatërrimi i sistemeve dhe infrastrukturës ushtarake për të mposhtur një akt agresioni mund të jetë një pjesë e rëndësishme e një politike të jashtme efektive.

Përpara pushtimit, udhëheqësit e CDU dhe SPD mbronin Nord Stream 2 kundër çdo kritike – Baerbock u tall gjatë fushatës zgjedhore të vitit të kaluar për sugjerimin se tubacioni i gazit krijonte dobësi gjeopolitike.

Tani, Nord Stream 2 “ka vdekur në ujë”.

Robert Habeck – zv/kancelar dhe ministër për çështjet ekonomike dhe veprimet klimatike – ka për detyrë të diversifikojë furnizimin me energji të Gjermanisë për të reduktuar varësinë e saj nga importet e karburanteve fosile.

Këto ndryshime sugjerojnë se një Ostpolitikë e re evropiane do të dalë nga Berlini, e cila nuk privilegjon një marrëdhënie “të veçantë” me Rusinë mbi interesat dhe shqetësimet e vendeve të tjera të Europës Qendrore dhe Lindore në BE, NATO dhe më gjerë.

Megjithatë, ruajtja e vrullit të këtyre ndryshimeve do të kërkojë udhëheqje në të gjitha nivelet.

Deklarata të tilla si ato të bëra së fundmi nga ministri i CDU-së, presidenti i Saksonisë – “ne do të jetojmë në paqe vetëm kur të jetojmë në paqe së bashku me Rusinë” – sugjerojnë se ka ende një rrugë për të bërë përpara se gjermanët ta kuptojnë plotësisht se paqja në Evropë do të kërkojë mbrojtje kundër Rusisë.

Burimi: European Council on Foreign Relations

Përktheu dhe përshtati: Konica.al