Trump është njeri me fat. Të gjithë kundërshtarët Michael Cohens, Roger Stones, Steve Bannons, Jerome Corsis, Paul Manaforts që përpiqen që ta mundin, nuk ia kanë dalë.
Megjithatë Trump nuk është aq me fat sa Vladimir Putin, i cili duket se ka gjetur një tërfil me katër fletë. Imagjinoni një njeri të pastrehë që gërmon nëpër një kosh të plehrave dhe gjen diamantin e shpresës.
Kur Putini erdhi në pushtet, Rusia nuk ishte në gjendje të mirë. Pastaj bota u furnizua me naftë, me gaz natyror, etj.
Një kompjuter i vogël që piraton, kjo i duhej. Një prej miqve të tij kontrollonte Agjencinë e Kërkimeve në Internet. Duke filluar nga 2014, sipas raportit, IRA “ka kryer operacione të mediave sociale në shënjestër të audiencave të mëdha të SHBA-ve me qëllim të krijimit të mosmarrëveshjeve në sistemin politik të SHBA”.
Për fat të mirë për Putinin, shumë mospërputhje tashmë ekzistonin. Dhe rrjetet u bënë objektiva idealë për rusët: të mëdhenjtë, të pambrojturit dhe të dobëtit. IRA krijoi identitete të rreme për të përhapur mesazhe ndarëse mes grupeve të Amerikës.
Mund të imagjinohet kënaqësia e Putinit kur, një vit apo më shumë në projektin e IRA-s, Trump hyri në garë për president dhe shpejt fitoi. Trump u ofroi mbështetësve të tij një larmi të dobësive dhe dështimeve kombëtare, duke u zotuar se “vetëm ai mund ta rregullonte”.
Siç tregon Mueller, Putini dyfishoi fitimet e tij.
Një numër i mbështetësve të Trump i thanë Muellerit se Trump e shihte përfshirjen e Rusisë nga agjencitë e inteligjencës amerikane “si thembra e tij e Akilit”, sepse, edhe nëse Rusia nuk kishte ndikim në zgjedhje, njerëzit do të mendonin se Rusia e ndihmoi atë të fitonte, raporton Mueller.
Asnjë diktator i një shteti të trazuar nuk ka sjellë kurrë një zemërim të tillë të guximshëm kundër superfuqisë botërore (as Princi i Kurorës Saudite, Mohammed bin Salman, autori i pandëshkuar i vrasjes së gazetarit Jamal Khashoggi).