Gjashtë javë pasi mori detyrën, kryeministri britanik Johnson duket i sigurtë se detyrohet me ligj të thyejë premtimin e tij për të dalë nga Bashkimi Evropian deri më 31 tetor.
Rebelët e konservatorëve do të pastrohen nga partia dhe kjo mund të pasohet nga një përçarje në parti.
Kjo mund të habisë të jashtmit, por askush brenda partisë nuk duhet të befasohet. Në qershor, votat e 92,000 anëtarëve të konservatorëve zgjodhën Johnson, një tregtar jo për udhëheqjen e partisë.
Johnson ka humbur shumicën e tij në parlament, por ai ka forcuar qëndrimin ndaj partisë së tij.
Për Johnson partia nën udhëheqjen e Theresa May ishte e dobët. Përgjigja e Johnson ishte të përvetësonte taktikën trumpiane për kundërshtarët.
Kryeministri dëshiron të fshijë sa më shumë indinjatën midis votuesve sa të ketë mundësi. Është një dredhi në mënyrë që ai të mund të luftojë për një zgjedhje të përgjithshme. Kjo duhet të ndodhë përpara se pasojat e një dalje pa marrëveshje të bëhen të dukshme.
Për ta arritur këtë, strategjia e Johnson me Bashkimin Evropian ka qenë të përcaktojë kushte për të rinegociuar marrëveshjen që nuk mund të përmbushet. Kjo do ta bënte të pashmangshme një marrëveshje të dëmshme Brexit.
Kjo përzierje jo solide e oportunizmit politik dhe ideologjisë së gabuar e ka çuar Britaninë drejt një gremine gjeopolitike.
Nëse Britania largohet nga BE pa marrëveshje, do të ketë kaos ekonomik; ata që vuajnë më së shumti do të jenë vetë njerëzit që votuan për Brexit. Nuk është për t’u habitur që Johnson tani flet për uljen e kostos së jetesës.
Drejtimi i Johnson do të jetë një lloj version i përmirësuar i populizmit që u testua nga Uilliam Haga në 2001. Megjithatë, Hage nuk besonte se bashkimi i sovranitetit me partnerët evropianë do të dëmtonte sovranitetin tonë dhe do të hiqte të drejtën tonë për të shkruar rregulloren ose për të marrë më të mirën nga marrëveshjet tregtare me pjesën tjetër të botës.
Hage dëshironte një luftë kulturore me Evropën, jo një ekonomike. Johnson i dëshiron të dyja.