Henry Kissinger, ish-sekretari amerikan i shtetit i cili u arratis nga Gjermania naziste në rininë e tij për t’u bërë një nga figurat më me ndikim të politikës së jashtme në SHBA, ka nderuar jetë në moshën 100-vjeçare. Kissinger ishte sinonim i politikës së jashtme amerikane në vitet 1970. Ai mori çmim Nobel për Paqen për ndihmën në rregullimin e përfundimit të përfshirjes ushtarake të SHBA-së në Luftën e Vietnamit dhe vlerësohet me diplomacinë sekrete që ndihmoi Presidentin Richard Nixon të hapte Kinën komuniste ndaj SHBA-ve dhe Perëndimit, citon CNN.
Por ai u kritikua nga shumë njerëz për bombardimin e Kamboxhias gjatë Luftës së Vietnamit që çoi në ngritjen e regjimit gjenocidal të Kmerëve të Kuq dhe për mbështetjen e tij për një grusht shteti kundër një qeverie demokratike në Kili. Në Lindjen e Mesme, Kissinger kreu atë që u bë e njohur si “diplomacia e anijes” për të ndarë forcat izraelite dhe arabe pas pasojave të Luftës së Yom Kipurit të vitit 1973, informon Dritare.net Qasja e tij ndaj marrëdhënieve SHBA-Sovjetike, e cila ndihmoi në zbutjen e tensioneve dhe çoi në disa marrëveshje për kontrollin e armëve udhëhoqi kryesisht qëndrimin e SHBA-së deri në epokën e Reganit.
Asnjë çështje nuk e komplikoi më shumë trashëgiminë e Kissinger-it sesa Lufta e Vietnamit.
Në një vendim shumë të diskutueshëm, Kissinger ndau Çmimin Nobel të Paqes në vitin 1973 me homologun e tij vietnamez verior Le Duc Tho për marrëveshjet e paqes të Parisit të atij viti. Megjithëse epoka e tij si një arkitekt i fuqishëm i politikës së jashtme të SHBA-së u zbeh me rënien e Nixon në mes të skandalit të Watergate, Kissinger vazhdoi të ishte një tundues i pavarur, mendimet e të cilit mbi diplomacinë gjetën gjithmonë një vesh.
“Për të negociuar, duhet kuptuar perceptimi i anës tjetër të botës. Dhe ata duhet të kuptojnë perceptimin tonë. Dhe duhet të ketë një vendim nga të dyja palët që ata do të përpiqen të pajtojnë këto dallime,” tha ai CNN në 2008 .
Kissinger gjithashtu tërhoqi vëmendjen përtej sferës së diplomacisë ndërkombëtare. Ai kryesoi sondazhin “Njeriu më i admiruar” i Gallup tre vjet me radhë në vitet 1970 dhe jeta e tij personale , paraqitjet publike dhe netët në klubin e famshëm Studio 54 të Nju Jorkut dikur tërhoqën tituj të rregullt.
“Gjëja e bukur e të qenit njeri i famshëm është se nëse i mërzit njerëzit, ata mendojnë se është faji i tyre,” tha ai një herë .
Përvoja e Holokaustit formësoi botëkuptimin!
I lindur më 27 maj 1923 në Furth, Gjermani, Kissinger, i cili ishte hebre iku nga persekutimi nazist dhe erdhi në Shtetet e Bashkuara në 1938.
“Rreth gjysma e njerëzve me të cilët shkova në shkollë dhe rreth 13 anëtarë të familjes sime vdiqën në kampet e përqendrimit,” kujtoi një herë Kissinger.
Ai u bë një qytetar i natyralizuar në vitin 1943 përpara se të shërbente në Luftën e Dytë Botërore dhe më vonë fitoi doktoraturën në Universitetin e Harvardit, ku do të vazhdonte të jepte mësim. Megjithatë, joshja e shërbimit publik e solli atë në punën e qeverisë. Kissinger filloi të konsultohej me Departamentin e Shtetit dhe Pentagonin për çështjet e sigurisë kombëtare përpara se të shërbente si këshilltar për sigurinë kombëtare dhe më pas sekretar i shtetit i Nixon, informon Dritare.net Pas dorëheqjes së Nixon, Kissinger vazhdoi si sekretar i shtetit nën Presidentin Gerald Ford por vitet e tij në qeveri u shënuan nga zhgënjimi. Konservatorët brenda Partisë Republikane kundërshtuan qasjen e tij me Bashkimin Sovjetik dhe Vietnami i Jugut u pushtua nga Vietnami i Veriut komunist në 1975, pavarësisht marrëveshjeve të mëparshme të paqes.
Një trashëgimi që ende jehon në politikën amerikane!
Pasi u largua nga Departamenti i Shtetit në vitin 1977, Kissinger u bë një autor dhe konsulent ndërkombëtar. Ai u kthye shkurtimisht në qeverinë federale në vitin 2002 kur presidenti Xhorxh W. Bush emëroi Kissingerin për të udhëhequr një komision që hetonte ngjarjet që çuan në sulmet terroriste të 11 shtatorit. Shkrimet dhe këshillat e tij mbi gjeopolitikën kanë mbetur të kërkuara për lexim në komunitetin e politikës së jashtme në Shtetet e Bashkuara dhe jashtë saj.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Diplomacia: art i frenimit të pushtetit”
