Planifikimi, i përshkruar të dielën nga një zyrtar i ditur, përfshin mënyra për të ofruar armë dhe mbështetje tjetër për ushtrinë ukrainase për t’i rezistuar forcave pushtuese ruse – dhe mbështetje të ngjashme logjistike për grupet kryengritëse nëse Rusia rrëzon qeverinë ukrainase dhe fillon një luftë guerile.
Dorëzimi i armëve të tilla nga CIA, të njohura në atë kohë si “Stingers”, pati një efekt shkatërrues mbi forcat sovjetike gjatë luftës së tyre 10-vjeçare në Afganistan, nga 1979 deri në 1989.
Task-forca e administratës, e cila përfshin CIA-n dhe agjenci të tjera kyçe, ka studiuar se si u organizuan kryengritjet kundër sovjetikëve në Afganistan dhe forcave të mbështetura nga Rusia në Siri – dhe gjithashtu kundër Shteteve të Bashkuara në Irak dhe Afganistan.
Është një shembull ironik i ndryshimit të tavolinave, duke peshuar nëse dhe si të shkaktohet dëm i ngjashëm me atë që kanë pësuar forcat amerikane vitet e fundit.
Task-forca përfshin një ekip ligjor që po studion se si çdo ndihmë për një kryengritje ukrainase mund të sigurohet pa shkelur ligjet e SHBA-së ose ndërkombëtare.
Qëllimi themelor i administratës është të vendosë kosto nëse Putin pushton Ukrainën, pa përfshirë drejtpërdrejt trupat amerikane – një hap që Presidenti Biden e ka përjashtuar. Zyrtarët e Shtëpisë së Bardhë besojnë se kërcënimi i ndërhyrjes së drejtpërdrejtë ushtarake do të ishte një gabim, sepse Biden nuk është i gatshëm të rrezikojë një luftë të plotë mbi Ukrainën.
Taktikat e zonës gri janë më të mira.
Zyrtarët amerikanë kanë paralajmëruar se Amerika dhe aleatët e saj evropianë do të vendosin sanksione të rënda ekonomike që mund të dëmtojnë ekonominë ruse. Dhe NATO njoftoi plane javën e kaluar për të çuar trupat, nëse Putini injoron paralajmërimet. Kjo do ta linte Rusinë më të prekshme ndaj presionit ushtarak perëndimor pas një pushtimi, e kundërta e asaj që Putini shpreson të arrijë.
Shtëpia e Bardhë dëshiron të pengojë një pushtim, pa i ofruar presidentit rus një pretekst për përshkallëzimin e krizës.
Një akt delikat balancues është gjithashtu i dukshëm në përpjekjet e administratës për të kërkuar një zgjidhje diplomatike të krizës. Shtetet e Bashkuara kanë thënë se janë të përgatitura për të negociuar një zgjidhje brenda kornizës së Protokolleve të Minskut të 2014 dhe 2015, që ka të ngjarë të nënkuptojë pothuajse autonomi për separatistët rusishtfolës në rajonin lindor Donbas të Ukrainës.
Por Putini ka kërkuar shumë më tepër, duke përfshirë një garanci se Ukraina nuk do të anëtarësohet kurrë në NATO.
Biden ka refuzuar të marrë në konsideratë një diktat të tillë, edhe pse Uashingtoni nuk po kërkon anëtarësimin në NATO për Kievin.
Administrata dëshiron t’i mbajë negociatat të hapura. Duke folur të premten për kërkesat e Putinit, zyrtari i lartë tha: “Ka disa gjëra në ato dokumente që rusët e dinë se do të jenë të papranueshme. … Por ka gjëra të tjera me të cilat jemi përgatitur me punë dhe që meritojnë një diskutim.”
Në aspektin ushtarak, ushtria ukrainase nuk është një ndeshje për trupat ruse, por është 50 për qind më e madhe se forca që kishte Ukraina në vitin 2014, kur Rusia pushtoi Krimenë.
Planifikuesit amerikanë kanë diskutuar për depo armësh dhe mjete të tjera logjistike që mund të mbështesin një rrjet të fuqishëm “qëndrimi prapa” nëse Rusia pushton.
Kur trupat amerikane u vendosën në kufirin e Irakut në vitin 2003, zyrtarët amerikanë nuk e morën parasysh luftën e ashpër që pritej.
Administrata Biden beson se Putini mund të jetë në prag të një gabimi të ngjashëm në Ukrainë.
Ata shpresojnë që ai të mos bëjë zgjedhjen e gabuar, por nëse ai pushton, ata duan ta bëjnë atë të “dhimbshëm”.
Përkthye de përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Diktatura e fundit në Evropë” nuk mund të lihet më në hije!
“Vdekja është mënyra e vetme për të hequr qafe një tiran”
