E vetmja që keni te drejtë është se Thaçit — si çdo pushtetari — nuk i zihet besë asnjë fije.
Por zgjidhja e këtij problemi nuk bëhet duke u skajuar, e duke e lënë atë të vendosë vetë. Dhe ai nuk do të avullohet, se ka vota.
Votën time jo, por vota të të tjerëve gjithsesi; kërkesat për anashkalim të tij janë sall keqmenaxhim i kohës.
Puna është se edhe macja qorre zë një mi nganjëherë.
Thaçi ka një ide këtu, pse Kosova të merret me serbë qe s’ia fusin e jo me shqiptarë që e lusin.
Shkëmbimi i territoreve ndoshta nuk është vlerë europiane, por kot qahemi te europianët, se janë pikërisht ata — me miratimin e vet të heshtur ndaj politikave serbe rreth Kosovës — që na kanë prurë këtu.
Shkëmbimi i territoreve është produkt i mutsihanes së tyre, që ne duhet ta fshijmë, se nuk çohet jeta në mut.
Shkëmbimi i territoreve, si e keqe më e vogël, mund të menaxhohet me bashkë-administrim të aseteve natyrore.
Ai ka dhe anë pozitive, shoqëritë homogjene janë më stabile, pastaj ofron perspektivë për Luginën. Njëherit prish tabu kufijsh, e sajon një presedan që hap rrugë për bashkim kombëtar paqësor.
Pse u dashka të mos i mendojmë gjitha këto, për të mbajtur me zor shajkaçat e Leposaviçit?! Gjepura!!
Nuk shtyhet kjo punë me inate. Rritu, dreqi ta marrë, prano realitetin, ec tutje: shiko si ta nxjerrim maksimumin nga kjo kthesë.
