Samiti i Bashkimit Europian në Brexit mund të duket si një rast unik i Emmanuel Macron që e gjen veten jashtëzakonisht të izoluar në Evropë. Përkundrazi, ishte prova më e fundit që strategjia evropiane e presidentit francez ka nevojë për një rishikim. Dy vjet më parë Makron shpëtoi Francën dhe Evropën nga stuhia. Kjo hapi derën për ndryshime potencialisht të rëndësishme në BE.
Votimi i Britanisë për t’u larguar, pasojat e krizës financiare transatlantike dhe referendumet e dështuara të vitit 2005 të Francës dhe Hollandës mbi projektin e kushtetutës së BE, tashmë e kishin bërë të qartë se nevojiteshin reforma institucionale.
Në fjalimet e tij, Macron paraqiti një vizion të guximshëm. Por tani kjo ambicie është zhdukur, dhe shumë shpresa janë zhdukur.
Në përputhje me traditën franceze diplomatike, Macron mendoi se çelësi për ta rilindur Europën ishte prioritizimi dhe nisja e marrëdhënieve franko-gjermane.
Ai pasqyroi një koncept të fuqisë dhe ndikimit që rrënjoset në sistemin e centralizuar presidencial të Francës. Kultura politike e Gjermanisë, megjithatë, varet nga koalicionet e partive dhe u jep një rol qendror sindikatave, udhëheqësve të biznesit, niveleve të ulëta dhe shoqërisë civile. Edhe sikur ta lini mënjanë kujdesin e Merkelit, nuk kishte asnjë shans që ajo të merrte një hap pa miratimin gjerman.
Kur Macron siguroi marrëveshje franko-gjermane, ata u përballën me pjesën tjetër të BE. Ky episod ilustroi se si kriza e euros, zgjerimi i BE dhe Brexit kishin ndryshuar thellësisht dinamikën e brendshme të Evropës.
Ndërkohë që brenda bllokut dolën koalicione të reja (Grupi i Vishegor 4 në Evropën Qendrore dhe Lidhja Hanseatike e iniciuar nga Holanda), Macron nuk arriti të organizonte grupimin e tij.
Kur Macron më në fund vendosi të shkonte tek qytetarët evropianë me thirrjen e tij botuar në 28 vende muajin e kaluar, ishte tepër vonë. Udhëheqësit e Evropës kishin humbur besimin në sinqeritetin e tij, qytetarët e saj kishin lëvizur, dhe partitë e saj kishin forcuar besnikërinë e tyre.
Kjo do të thotë se zgjedhjet e ardhshme të BE nuk do të sjellin ndryshimin që ne shpresuam të shihnim. Macron do të ketë pak zgjedhje, përveçse të bashkohet me grupin qendror dhe liberal në parlamentin europian.
Gabime të tilla mund të ishin shmangur nëse ai do të përqafonte me të vërtetë politikën transnacionale, të angazhuar me shoqërinë civile evropiane.
Macron ka humbur shansin e tij për të siguruar një pozicion udhëheqës në Evropë.
Deri më tani, përqëndrimi i keq i Macron në interesat dypalëshe të perceptuara ka marrë përparësi. Kjo i ka kushtuar shumë atij dhe projektit evropian. Ai duhet të rishikojë strategjinë e tij.
Shahin Vallée është një ekonomist francez dhe ishte këshilltar i Emmanuel Macron kur ishte ministër i ekonomisë
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Makron po sillet si të ishte Zot”
Avancimi i sovranistëve
