Eurozona ka dalë nga kriza e saj e borxheve të viteve 2010-2018 e paprekur, por me një kosto shumë të lartë.
Para pak kohësh presidenti kinez, Xi Jingping, bëri vizitën e tij të parë zyrtare në Athinë, duke intensifikuar një miqësi midis dy vendeve që po zhvillohet për më shumë se një dekadë.
Në fillim të këtij viti, Greqia tashmë u bë anëtare e nismës së Kinës 17 + 1, e cila synon të thellojë bashkëpunimin midis Pekinit dhe 17 shteteve në Evropën qendrore dhe lindore dhe Ballkanin.
Nisma është pjesë e projektit të Kinës, “Rruga e re e Mëndafshtë”, zhvillimin e lidhjes dhe tregtisë në Euroazi dhe më gjerë, për të cilin grekët u angazhuan që në vitin 2009, ekonomia e parë e zhvilluar dhe anëtare e NATO-s që e bëri këtë.
Për të shënuar vizitën e Xi Jinping në Athinë, u njoftuan 16 marrëveshje të reja bilaterale. Kjo vjen vetëm dy muaj pasi presidenti kinez bëri një udhëtim të ngjashëm në Itali. Italianët gjithashtu u bënë fuqia e parë e madhe perëndimore që miratoi projektin.
Koha e këtyre njoftimeve italiane dhe greke nuk është rastësi. Italia, ashtu si Greqia, ka borxhe të larta.
Greqia dhe Italia po provojnë aktin e balancimit të marrëdhënies me Kinën pa minuar politikën gjithëpërfshirëse të tregtisë së jashtme të BE-së, por BE dhe Amerikanët janë akoma të shqetësuar.
BE-ja në veçanti është e shqetësuar për Kinën që promovon modelin e saj të qeverisjes.
Në rastin e njoftimit Grek, një shqetësim kryesor është përfshirja e Kinës në portin e Pireut përmes Korporatës së saj shtetërore të Oqeanit Kinë (COSCO).
Kinezët e shohin Pireun si një hyrje në tregjet e BE-së, me një rol strategjik në rrugët e tregtisë Azi-Evropë-Afrikë falë në afërsinë e saj me Kanalin e Suezit.
Në të vërtetë, duket disi vonë që BE të shqetësohet për këto lëvizje të Greqisë dhe Italisë. Ato janë rezultati i drejtpërdrejtë i ndihmave të rrepta dhe refuzimit të eurozonës për të investuar seriozisht në secilin vend.
Për t’i bërë gjërat më keq, normat e rritjes së eurozonës janë ngadalësuar ndjeshëm, të udhëhequr nga Gjermania.
Franca duket se është e vetmja anëtare që ndieu ndikimin e tarifave amerikane, procesin e Brexit dhe ngadalësimin në ekonominë kineze.
E gjitha kjo do të thotë se ka më pak hapësirë për manovrim sesa mund të ketë pasur dy ose tre vjet më parë.
Mendimi në Romë dhe Athinë se ata janë braktisur nga aleatët e tyre do të jetë e vështirë të zhduket.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A është Kina ‘lokomotiva’ edhe për Evropën?
BE, kolos ekonomik, por xhuxh gjeopolitik…
E ardhmja e Europës është në duart tona…
