Unë u shtrova në spital në dhjetor 2018 me një kanal biliar të bllokuar, dhe pasi më vendosën një stent (tub) , një hije u vu re në një skanim me ultratinguj. Kjo u konfirmua me një skanim CT.
Brenda një muaji hija ishte bërë një masë. Unë atëherë bëra një endoskopi për të marrë një biopsi për të përcaktuar nëse ishte kancer i pankreasit ose fshikëzës së tëmthit. Unë pësova verdhëz dhe nuk kisha mundësi të mbaja asgjë që haja për më shumë se një muaj. Lajmi se ishte kanceri i pankreasit më la të mpirë pasi mendova se do të thoshte vdekje e sigurt. Dhe pastaj m’u dha goditja e shtuar që kisha karcinoma qelizore adeno-squamous të pankreasit, një formë më e rrallë e kancerit. Bota ime u shkatërrua . Jo vetëm për mua, por edhe për të dashurit e mi dhimbja dhe frika e të cilëve nuk mund të më ndihmonin. Isha e vendosur të bëja gjithçka që mund të bëja, dhe gjithçka për ta mposhtur atë. Unë kam pasur mendimin që “kjo është ajo që është dhe unë do të merrem me të”.
Masa ishte ngjitur në venën e portale. Unë kam qenë nën kujdesin e një kirurgu të mahnitshëm i cili donte që unë të bëja menjëherë operacionin (procedurën e Ëhipple) dhe të mos prisja. Më 2 shkurt 2019 unë iu nënshtrova një operacioni të gjatë (mbi 10 orë) për të hequr një pjesë të pankreasit, fshikëzës së tëmthit, kanalit biliare, një pjesë të zorrëve dhe 22 nyjeve limfatike. Kam pasur edhe një shartim për të riparuar venën portale. Unë u shërova mirë nga operacioni pa komplikime dhe qëndrova në spital gjithë muajin tjetër. Fillova kimioterapinë në fund të muajit Prill. Kam pasur gemcitabine dhe capecitabine (GemCap). Kimio më la të lodhur dhe duke ndier pak dritë të drejtuar për disa ditë (si të isha i dehur), dhe vura re që dëgjimi dukej sikur isha nën ujë. Ata ndryshuan kimion që po merrja dhe kjo ndihmoi. Ende kisha ndjesinë e dehjes e cila ishte e durueshme, por mungesa e energjisë me të vërtetë ndikoi në mua pasi gjithmonë isha e aftë dhe shumë aktive. Ishte një luftë për të qëndruar pozitive dhe të mos tregoja frikë, por kjo ishte më shumë për familjen pasi po më theu zemrën duke i parë ata duke menduar se unë do të vdisja. Unë jam motra e tyre e vogël dhe ata nuk mund të bënin asgjë për mua. Unë jam duke u bërë më e aftë çdo ditë, edhe pse tani kam probleme për të mbajtur çdo peshë, por jam e vendosur të jetoj në mënyrë të plotë. Shpresoj të rikthehem në punën time vullnetare brenda dy muajve të ardhshëm.
Kam përfunduar në spital 3 herë me infeksione dhe kam nevojë për transfuzione gjaku dhe trombocite. Për fat të mirë, këto ishin vetëm qëndrime të shkurtra në spital. Kam mbaruar 15 seanca kimo në korrik dhe kam bërë një skanim në gusht. Më dhanë gjithçka të qartë 4 ditë para ditëlindjes time të 50-të, dhe më duhet të them se ishte dhurata më e mirë që mund të më jepnin. Jam përgjithmonë mirënjohëse për kujdesin që kam marrë dhe e di që jam e bekuar që jam këtu. Më dhanë një shans të dytë në jetë dhe unë po e kap atë me të dyja duart. Është pak e vështirë të provoni të rindërtoni jetën me disa kufij pas kancerit. Kur jeni në trajtim duhet të përqendroheni, më pas u ndjeva pak e zhytur dhe mendova, mirë çfarë bëj tani?
