NGA MANEL PÉREZ
Pas shpalljes së propozimit për një fond të gjeneratës së ardhshme, Komisioni Evropian ka qenë duke negociuar me vendet e BE-së kriteret për shpërndarjen e burimeve, një punë përgatitore nga Këshilli i Evropës, i cili bashkon krerët e shteteve dhe qeveritë. E para prej tyre, nesër.
Plani i Presidentes së Komisionit, Ursula von der Leyen, përfshin fonde të ndryshme që, në shifrat globale, përfshijnë transferime prej rreth 500 mld euro për një periudhë katër vjeçare dhe që do të përdoren për të financuar programet e investimeve të konsideruara strategjike nga Bashkimi Europian. Kjo do të thotë, jo e lidhur me shpenzimet aktuale të shteteve, ato që gjenerohen drejtpërdrejt nga kriza e koronavirusit, por për të promovuar fusha të tilla si teknologjitë e reja, komunikimet digjitale ose qëndrueshmëria klimatike e ekonomisë.
Bisedimet në vazhdim janë komplekse, jo vetëm për shkak të kundërshtimit të vendeve të ashtuquajtura frugale – Austri, Finlandë, Hollandë dhe Suedi – por edhe për shkak të objektivit të të gjithë partnerëve që marrin shumën maksimale të mundshme nga këto fonde të reja.
Në terma praktikë, këto biseda midis qeverive përkthehen në formula për të llogaritur shpërndarjen, duke peshuar rënien e ekonomisë për shkak të pandemisë, produktit të brendshëm bruto (PBB) për frymë, në këtë rast në rend të kundërt, domethënë më të madh kontributi në pasurinë e ulët relative, dhe shkalla e papunësisë në pesë vitet e fundit.
Në përputhje me këtë metodologji, Komisioni ka vendosur tashmë përqindjen maksimale të fondeve totale që do t’i korrespondonin secilit vend. Maksimumi, sepse bisedat që po ndodhin tani janë ato që do të përfundojnë duke vendosur rezultatin përfundimtar. Në çdo rast, ky përafrim fillestar përcaktoi që, për shembull, Spanja dhe Italia mund të aspirojnë për një tavan prej 20%.
Ekonomisti Zsolt Darvas, nga Instituti Bruegel, një studim i specializuar në ekonomi të lidhur me vendet anëtare të BE-së, ka botuar një raport që përparon një hipotezë më konkrete shpërndarjeje dhe e vendos atë në lidhje me madhësinë e secilës ekonomi, gjë që lejon të hetosh efektet e atyre parave në secilin prej vendeve.
Përfundimi i parë ishte i ditur tashmë, Italia dhe Spanja do të jenë vendet më të favorizuara, me 86 dhe 81 mld respektivisht, duke mos përfshirë përfitime të tjera financiare, siç janë garancitë ose kreditë. Në lidhje me madhësinë e ekonomisë së secilit prej dy vendeve, përqindjet e këtij kontributi do të ishin pak më shumë se 5% në rastin e parë dhe 7% në të dytin. Ndarë nga katër vitet teorike të vlefshmërisë së këtij fondi, 1.25% në vit për Italinë; 1.75% për Spanjën.
Raporti përfshin kontribute të mundshme për pjesën tjetër të vendeve të BE-së. Dhe këtu mund të konstatohet se Komisioni, dhe në fakt tandemi franko-gjerman që i dha planin, gjithashtu dëshiron të balancojë ose kompensojë trashëgiminë nga e kaluara në lidhje me vendet e tjera, më të goditura në krizat e mëparshme ose më pak të zhvilluara. Kështu, në terma relativë, një nga të papunët më të mirë në shpërndarje do të ishte ai që u trajtua më keq në recesionin e mëparshëm të madh financiar që çoi në krizën e euros 2010, Greqia.
Athina, e cila muajt e fundit ka vendosur një karantinë me ashpërsi të ngjashme me atë të aplikuar në Itali apo Spanjë, sapo zbuloi rastet e para, dhe falë të cilave fatmirësisht ka arritur të shmangë një vdekshmëri siç është ajo e dy të parave, por që është përkthyer edhe në një rënie të thellë të aktivitetit, do të merrte rreth 23 mln euro. Figura që përfaqëson 13.5% të ekonomisë së saj, me një normë prej 3.4% në vit.
Përqindje të ngjashme e financimit në formën e transferimeve do të merreshin nga Bullgaria, Kroacia, Polonia dhe Rumania, vende që do të drejtonin renditjen në terma relativë.
Në ekstremin e kundërt, vendet më të pasura dhe më pak të prekura nga pandemia do të marrin: Finlanda (0.4% në vit), Austri (0.3%), Hollanda (0.3%), Suedia (0.3%) dhe Gjermani (0.25% )./lavanguadia/Re.Gu/Fjala.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
ANALIZA/ “Filozofia’ e masave ekonomike ‘antikoronavirus”
Presidentja e KE: BE-së i duhet një plan Marshall që të fillojë përsëri
