“Tetëqind” është një film i pazakontë kinez për përshkrimin e tij të ushtarëve Nacionalistë si heronj në një betejë të madhe kundër pushtuesve japonezë në 1937.
Nacionalistët, ose Kuomintang, bënë një luftë civile të gjatë kundër Partisë Komuniste dhe portretizohen zakonisht si horra dhe budallenj në ekranet kineze. Lëshuar një muaj më parë, ajo ka tërhequr gati 3 miliardë juanë (440 milion dollarë), duke çuar kinematë kineze në shfaqjen e tyre më të mirë deri më tani që nga janari, kur vendi shkoi në bllokim gati total.
Shumë prej fabrikave të Kinës u rihapën që në Shkurt, por vetëm tani, gati tetë muaj më vonë, ekonomia po i afrohet trajektores së saj normale. Bazuar në një grup të dhënash të aktivitetit të botuar në 15 Shtator, Kina është në rrugën e duhur për t’u zgjeruar me afërsisht 5% në tremujorin e tretë krahasuar me një vit më parë, një smidgen nën normën e rritjes 6% që raportoi në gjysmën e dytë të 2019, para se të shpërthente covid-19. Kjo e vë atë përpara të gjitha ekonomive të tjera të mëdha në shkallën e rimëkëmbjes së saj.
Por forma e rimëkëmbjes së Kinës është e paekuilibruar. Oferta u rikuperua më shpejt se kërkesa. Prodhimi industrial u rrit me 5.6% nga viti në vit në gusht, ndërsa shitjet me pakicë u rritën me vetëm 0.5%. Një varg masash alternative nënvizojnë këtë boshllëk. Prodhimi i energjisë u rrit fuqishëm në gusht, pjesërisht falë veprimtarisë së fabrikave. Përkundrazi, numri i udhëtimeve nëntokësore u barazua me rreth një të dhjetën nën normën, duke treguar që disa njerëz janë akoma të kujdesshëm për të shkuar në vende të mbushura me njerëz.
Disa analistë shqetësohen se këto çekuilibra po derdhen në ekonominë globale pasi prodhimi i tepërt përfundon jashtë vendit. Pjesa e Kinës në eksportet e mallrave në botë arriti një rekord të lartë prej më shumë se 13% në tremujorin e dytë, sipas të dhënave nga cpb World Trade Monitor. Prandaj, një pyetje kryesore është nëse rritja e pabarabartë është thjesht epema e ekonomisë covid-19 apo nëse tregon një problem më thelbësor.
Përgjigja është ndoshta pak nga të dyja. Shpenzimet e dobëta të konsumatorit kanë qenë prej kohësh një tipar i ekonomisë së Kinës. Konsumi i familjeve ishte vetëm 39% e pbb-së vitin e kaluar, shumë poshtë mesatares globale prej 63%. Gjatë thellësive të bllokimit të Kinës, vetëm 3% e afërsisht 80 milion njerëzve pa punë mblodhën sigurimin e papunësisë. Ndërsa fituesit me të ardhura të ulëta kanë një prirje më të lartë për të shpenzuar, mungesa e mbështetjes rëndon mbi konsumin në përgjithësi.
Megjithatë, disa nga pabarazitë ekstreme të rimëkëmbjes nuk do të zgjasin. Qeveria i dha përparësi rihapjes së fabrikave mbi rinisjen e pjesës tjetër të ekonomisë për shkak të llogaritjeve të saj rreth mënyrës së kontrollit të pandemisë. Kjo ishte thirrja e duhur. Është më lehtë të ruash protokolle të rrepta shëndetësore në fabrika, të cilat mund të menaxhohen si mjedise gjysmë të mbyllura, sesa në qendrat tregtare, ku njerëzit vijnë e shkojnë.
Inkurajuese, një vështrim nga afër i të dhënave për Gushtin sugjeron që konsumatorët e Kinës mund të fillojnë të mbyllin hendekun me prodhuesit e saj. Në terma nga muaji në muaj, shitjet me pakicë u rritën pak më shpejt sesa prodhimi industrial – performanca e parë e tillë në gjysmë viti. Reagimi i kërkesës do të ishte edhe më i fortë, përveç rregullave të distancës sociale që janë ende në fuqi. Kinematë, për shembull, mund të shesin bileta vetëm për gjysmën e vendeve të tyre.
/Përkthyer dhe përshtatur për Konica.al nga The Economist
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
CNBC/ Janë këputur zinxhirët e furnizimit
