Rexhep Tajip Erdogan ka qenë prej kohësh shënjestër e politikanëve të ekstremit të djathtë dhe populist në Evropë.
Kohët e fundit, Geert Wilders, udhëheqësi i partisë kryesore hollandeze të opozitës, Partia e djathtë ekstreme për Liri (PVV), ndau një karikaturë të Erdoganit në llogarinë e tij në Twitter që e portretizon atë të veshur me një kapelë që i ngjan një bombe në kokë, me mbishkrimin “terrorist”.
Arsyeja prapa provokimeve është e qartë.
Erdoğan shihet si një përfaqësues jo vetëm i miliona turqve në Evropë, por edhe i të gjitha pakicave myslimane.
Presidenti turk është kthyer në një simbol të “tjetrit”.
Në ditët e sotme, atyre u janë bashkuar lojtarët e qendrës dhe të majtë që tërheqin votat duke u pozicionuar kundër kësaj politike të djathtë populiste në Evropë. Disa madje tejkalojnë fashistët.
Presidenti francez Emmanuel Macron është shembull për këtë. Macron u zgjodh me votën e elektoratit të cilin ai e frikësoi me Marine Le Pen, e cila mund të konsiderohej një ekuivalent francez i Wilders dhe tani është një frymëzim për politikanët fashistë.
Macron së fundmi njoftoi se karikaturat e Profetit Muhamed, që e portretizojnë atë si një “terrorist”, në revistën Charlie Hebdo, do të vazhdojnë të botohen në vendin e tij.
Siç pritej, pasi Macron e përkeqësoi çështjen; Le Pen, i cili është gati të përballet me të në zgjedhje, ka ndezur më tej racizmin.
Pas inkurajimit të Macron, të njëjtat karikatura, u shfaqënnë ndërtesat publike në vend. Figurat e ekstremit të djathtë si Robert Menard, kryetari i qytetit të Beziers, kanë ndjekur gjurmët e Macron dhe kanë vendosur karikaturat e Hebdo të mbushura me urrejtje në pjesë të ndryshme të qytetit.
Nuk është e vështirë të imagjinohet se sa e vështirë është bërë jeta për miliona qytetarë myslimanë që jetojnë në Francë. Nuk do të ishte e vështirë të supozohet se grupet radikale dhe organizatat e përfaqësimit që mund të fitojnë nga tensione të tilla tani janë në qiellin e shtatë.
Sidoqoftë, Macron, tashmë është bllokuar.
Luftimet dhe debatet artificiale mbi polarizimin e “republikës laike – Islamit” që ai nisi në shoqërinë franceze mes pandemisë nuk janë të mjaftueshme për të fshehur të vërtetën.
Aventurat e tij në Libi, Siri dhe Mesdheun Lindor të gjitha përfunduan me humbje. Përveç kësaj, ai është mposhtur nga i njëjti kundërshtar, Erdoğan, në çdo hap.
Ndërkohë, Macron, i cili bën rrëmujë në gjithçka, ka arritur të bashkojë qeverinë dhe opozitën në Turqi kundër Francës.
Në një deklaratë të përbashkët të lëshuar disa ditë më parë nga parti të ndryshme politike që përbëjnë Parlamentin Turk, politikanët dënuan “retorikën provokuese, mosrespektuese dhe të rrezikshme të Macron kundër Islamit, Profetit të Shenjtë Muhamed dhe myslimanëve”.
Pyes veten kur Macron do ta kuptojë se kapaciteti dhe përvoja e tij janë të përshtatshme për çështje më “mikro” sesa luftëra globale që përfshijnë udhëheqës si Erdoğan.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Macron tërheq ambasadorin nga Ankaraja pas komenteve të Erdogan
Franca “zemërohet” me Islamin pas konflikteve me Turqinë
Franca dënon ashpër komentet e Erdogan ndaj Macron
