Ka shumë arsye për të besuar, por padyshim që nuk ka prova të forta për të provuar, se Izraeli qëndron pas vrasjes më të fundit të një tjetër shkencëtari të lartë iranian.
Mohsen Fakhrizadeh, i cili u pa nga Shtetet e Bashkuara dhe shërbimet e inteligjencës Izraelite si organizatori i një programi të fshehtë iranian për të zhvilluar aftësinë e armëve bërthamore, u vra më 27 nëntor në një pritë në një autostradë pranë Teheranit “me armë të kontrolluara nga distanca”.
Është natyrisht, e pamundur të dihet se çfarë ka ndodhur saktësisht në atë autostradë. Izraelitët kanë arsye për të ekzagjeruar aftësitë e tyre në kryerjen e operacioneve të fshehta vdekjeprurëse në territorin iranian. Ndërkohë, iranianët kanë arsye të fshehin mënyrën në të cilën u vra zyrtari i tyre i shquar dhe të angazhohen në fushatën e tyre reciproke të dezinformimit.
Ajo që na mbetet është fakti i qartë se izraelitët, ndoshta në grupe me amerikanët, sauditët apo edhe emiratët, ishin prapa një vrasje tjetër të shënjestruar të një zyrtari të shquar iranian.
Por si e realizon Izraeli këtë gjë? Si iu shpëton vrasjeve, në mënyrë të përsëritur?
Shfaqja e më shumë fuqish ngaa sa në të vërtetë posedojnë.
Megjithëse Izraeli dëshiron të projektojë një imazh të një force të plotfuqishme dhe të gjithëdijshme që mund të vrasë dhe shkatërrojë me një lëkundje të dorës, fakti është se i gjithë ky është një qëndrim fals, klishe dhe i çuditshëm. Nuk ka shumë mister rreth këtij operacioni: ne kemi inteligjencën izraelito-amerikane dhe financat Saudite-Emirate.
Vrasja në shënjestër është një tipar i përbashkët i sjelljes izraelite. Vrasja e shkrimtarit të shquar revolucionar palestinez Ghassan Kanafani në Bejrut më 8 korrik 1972, së bashku me mbesën e tij 17-vjeçare, Lamees Najim, është ndoshta më famëkeqja e vrasjeve të tilla.
Mohsen Fakhrizadeh nuk ishte i pari dhe ka të ngjarë të mos jetë shkencëtari i fundit iranian i supozuar i vrarë nga izraelitët. Të paktën gjysmë duzinë shkencëtarësh iranianë janë vrarë gjatë dekadës së fundit dhe Izraeli besohet të ketë qenë përgjegjësi kryesor për gjysmën e këtyre vrasjeve.
Për të qenë të sigurt, Izraeli nuk është as shteti i parë dhe as i vetmi që ka eleminuar armiqtë e tij. Në fillim të këtij viti, Donald Trump urdhëroi ushtrinë amerikane të vriste Qassem Soleimani, një zyrtar i lartë ushtarak iranian, në Irak. Vetëm dy vjet më parë, Arabia Saudite vrau Jamal Khashoggi, një gazetar disident saudit, në Turqi.
Vetë iranianët kanë një histori të gjatë të vrasjes brutale të armiqve të tyre të perceptuar në të gjithë botën. Ata, për shembull, goditën me thikë figurën e shquar të opozitës Shapour Bakhtiar për vdekje në Francë në 1991. Ata nuk hezitojnë të vrasin disidentë brenda Iranit, si në rastin famëkeq të të ashtuquajturave “vrasje zinxhir” të viteve 1980 dhe 1990.
Cila është arma sekrete e Izraelit?
Pyetja specifike që unë dua të shtroj këtu është se si Izraeli mund të vrasë Fakhrizadeh, pastaj të marrë një qëndrim “as mohues dhe as konfirmues”, dhe të shpëtojë prej tij.
Çështja në fjalë këtu nuk është sjellja izraelite, e cila është sistematikisht kriminale. E vetmja gjë që ju duhet të bëni është të lexoni Ronen Bergman’s Rise and Kill First: The Secret History of Israel’s Targeted Assassations (2018) për të mësuar kapitullin dhe vargun e historisë së qëndrueshme dhe sistematike të kolonisë së kolonëve që themelohet dhe mbahet në vend me vrasje të tilla në shënjestër.
Ka një lidhje, unë dua të propozoj, midis faktit që izraelitët thjesht mund të lëvizin në Iran dhe të vrasin këdo që ata duan “duke normalizuar” situatën më pas.
Kjo lidhje tregon paaftësinë skandaloze të shteteve në pushtet në të gjitha anët e Gjirit dhe më gjerë, duke mos pasur besim te populli i tyre dhe duke degjeneruar aparatin shtetëror në instrumentin e tiranisë kundër popullatës së tyre në vend që të mësojnë se si të mbrojnë sovranitetin e tyre kombëtar. Në këtë rezultat, nuk ka asnjë ndryshim midis sundimtarëve të Emirateve të Bashkuara Arabe dhe Iranit: ata të dy janë në mënyrë patetike të dobët ndaj militarizmit Amerikano-Izraelit, sepse ata janë tiranik në mënyrë patetike ndaj qytetarëve të tyre.
Le të flasim posaçërisht për Iranin. Shteti në pushtet i kushton një segment dërrmues të aparatit të tij të sigurisë dhe ushtrisë për të mbajtur vetë iranianët në linjë. Është aq e vetëdijshme për paligjshmërinë e vet saqë funksioni i saj më i rëndësishëm është kapja e pushtetit, kontrolli i ekonomisë dhe nënshtrimi sistematik i iranianëve nën mbikëqyrjen shtypëse.
Aparati ushtarak, i inteligjencës dhe sigurisë i Republikës Islamike nuk dëshiron të pranojë sa qesharake duket se Izraeli mund të infiltrojë në vendin e tyre dhe të vrasë pa dyshim një shkencëtar të lartë pas tjetrit, ndërsa ata janë të zënë duke brutalizuar një fëmijë adoleshent duke e veshur atë shall në një mënyrë dhe jo në tjetrën. Budallallëku i dukshëm i kësaj gjendje vetëm shqetëson.
Kombet pa shtet, shtetet e paligjshme.
Izraeli është një shtet garnizon – një shtet pa një komb që sundon mbi palestinezët, një komb pa një shtet. Dhe kështu është saktësisht çdo shtet tjetër përreth tij, kryesori midis tyre Irani që ka kohë që ka humbur besimin dhe mbështetjen e kombit mbi të cilin ai sundon me mizori të kotë.
Imagjinoni për një minutë nëse njerëzit në Iran ose diku tjetër në botën myslimane do të ishin zotërit e fatit të tyre. Imagjinoni sikur birucat e republikës islamike të mos mbusheshin me të burgosur politikë dhe aktivistë të të drejtave të njeriut. Imagjinoni nëse shteti në pushtet nuk harxhon shumë nga burimet dhe aftësitë e tij për të mbikëqyrur iranianët dhe për t’i ndëshkuar ata për shenjën më të vogël të jetës dhe lirisë.
Kjo është arma sekrete që Izraeli ka kundër Iranit dhe të gjithë regjimeve të tjera të korruptuara në rajon. Që këta sundimtarë të paligjshëm nuk e shohin forcën e vendeve të tyre është në popullsinë e tyre; se liria, liria, aftësia për t’u ngritur me krenari dhe për të kërkuar sovranitetin kombëtar është burimi i vërtetë i fuqisë për çdo vend. Në vend të kësaj, këta budallenj të paaftë patetikë, të cilët nuk mund të mbrojnë as pasuritë e tyre më të çmuara, po përpiqen më kot të mbajnë një komb të tërë të burgosur të politikës së tyre të vjetëruar dhe të korruptuar.
Izraeli është një bazë ushtarake e krijuar nga një bandë aventureske evropiane. Ata nuk do të guxonin as të imagjinonin të infiltronin Iranin, Turqinë, Egjiptin, apo ndonjë vend tjetër të vërtetë dhe të vrisnin një nga shtetasit e tyre nëse do të kuptonin se kishin vullnetin e një kombi të tërë duke u përballur me ta. Ata e dinë që i gjithë aparati i republikës islamike nga lart poshtë është në mënyrë të pandreqshme i huaj për vullnetin sfidues të popullit iranian, që pas 40 vjetësh ata kanë dështuar të bëhen integralë të vullnetit të kombit të tyre, se ata dhe e gjithë makineria e tyre propagandistike është bërë parazit për integritetin organik të një kombi antik, por të ri, krenar dhe kompetent, mbi të cilin kleri qeverisës ka shumë pushtet, por pak autoritet.
Kombet kundër shteteve.
Çfarë mund të bëjë Irani si hakmarrje për shkencëtarët e tyre më të mirë që janë vrarë nga Izraeli? Asgjë. A mund të përgjigjen ata dhe të shkojnë të vrasin një shkencëtar bërthamor izraelit? Sigurisht që jo, ata nuk kanë mundësinë për të bërë ndonjë gjë nga distanca të ngjashme me atë. Kështu që ata pushojnë dhe ata fryjnë dhe në fund të fundit gjuajnë disa raketa të padobishme në një drejtim ose në një tjetër dhe vazhdojnë të abuzojnë me popullsinë e tyre dhe duke mbështetur Hamasin, Hezbollahun ose regjimin vrasës të al-Asadit për një akt të padobishëm të “rezistencës” ose një tjetri.
Ajo që ka humbur për Izraelin dhe rrjedhën e tij të qëndrueshme të veprimtarive kriminale është se ata mobilizojnë të gjitha mjetet e tyre të liga dhe vrasin disa shkencëtarë bërthamorë iranianë – po çfarë? Irani ka fjalë për fjalë mijëra e mijëra shkencëtarë të tillë të paqartë, më shumë se gjysma e tyre janë fizikane gra nga universitetet e larta iraniane. Çfarë do të bëjë Izraeli? Vriti te gjithe? Hidhni disa bomba atomike të tyre të padobishme në Iran siç dëshiron të bëjë kumbari amerikan Sheldon Adelson?
A është e mundur të parandalohen iranianët nga arritja e njohurive ose teknologjisë bërthamore për qëllime paqësore apo edhe jo paqësore nëse kjo është ajo që vendosin të bëjnë iranianët? A mendojnë ata se një koloni e vockël kolonësh mund të ndalojë një komb të tërë që i ka dhënë botës Maryam Mirzakhani? Nga mendojnë ata nga erdhi matematikani gjenial? Universiteti i Tel Avivit? Izraelitët do të dështojnë fatkeqësisht në këtë pasi dështojnë në gjithçka tjetër që prekin – nga vjedhja e Palestinës, te bindja e kujtdo me një mirësjellje dhe ndjeshmëri për të pranuar këtë vjedhje të qartë.
Si republika islamike në pushtet dhe kolonia e kolonëve të Izraelit në fund të fundit do të dështojnë të heshtin vullnetin e popujve palestinezë dhe iranianë. Vullneti i shtypur, por sfidues i kombeve, palestinezët nën çizmet e ushtarëve izraelitë dhe iranianët nën mizoritë e regjimeve të tyre në pushtet, do të mbizotërojë.
Përkthyer dhe përshtatur nga Aljazeera/ F.H, konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
