Gjatë javës së kaluar, Presidenti Trump postoi ose ripostoi rreth 145 mesazhe në Tëitter duke goditur rezultatet e zgjedhjeve që ai humbi. Ai përmendi pandeminë e koronavirusit që ka arritur orët e saj më të errëta tani vetëm për të pohuar se ai kishte të drejtë në lidhje me shpërthimin dhe ekspertët e kishin gabim.
I lumtur dhe nga llogaritë e këshilltarëve të tij presidenti mezi shfaqet në punë, duke injoruar krizat shëndetësore dhe ekonomike që prekin kombin dhe duke shmangur orarin e tij publik të takimeve që nuk lidhet me përpjekjen e tij të dëshpëruar për të rishkruar rezultatet e zgjedhjeve.
Ai është fiksuar në shpërblimin e miqve, duke larguar jobesnikët dhe duke ndëshkuar një listë në rritje të armiqve të perceptuar që tani përfshin guvernatorët republikanë, prokurorin e tij të përgjithshëm dhe madje Fox News.
Ditët e fundit të presidencës Trump kanë marrë elementët e stuhishëm të një drame më të zakonshme për historinë sesa një Shtëpi e Bardhë moderne. Refuzimi i tij i tërbuar dhe i shkëputur nga realiteti për të pranuar humbjen evokon imazhet e një perandori të rrethuar në një tokë të largët që ngulmonte në mënyrë të patundur për pushtet sesa të shkonte në internim ose një monark i çrregullt anglez që impononte versionin e tij të realitetit në oborrin e mbushur me lopë.
Dhe ndërsa ai do të largohet nga detyra në 45 ditë, javët e fundit mund të parashikojnë si do të jetë pasi të largohet Trump pothuajse me siguri do të përpiqet të formojë bisedën kombëtare nga pasuria e tij Mar-a-Lago në Florida dhe fushata e tij e pamëshirshme për të diskredituar zgjedhjet mund të shkatërrojë pasardhësin e tij, Presidentin e zgjedhur Joseph R. Biden Jr. Megjithëse shumë republikanë do të donin të lëviznin, ai duket se synon t’i detyrojë ata të qëndrojnë plotësisht në dispozicionin e tij për shfajësim dhe poshtërim edhe pas skadimit të mandatit të tij.
Të Shtunën në mbrëmje, Trump shkoi në Xhorxhia për tubmimin e tij të parë të madh publik që nga zgjedhjet e 3 Nëntorit. Një tubim për të mbështetur dy senatorë republikanë në një balotazh muajin e ardhshëm ofroi edhe një mundësi të profilit të lartë për të shfaqur ankesat e tij dhe për të promovuar pretendimet e tij të rreme se ai ishte mashtruar disi për një mandat të dytë nga një komplot i gjerë.
“Ju e dini që ne fituam Xhorxhian’’ u tha ai mbështetësve në një shtet që e humbi me 12,000 vota, duke shtuar se ai në të vërtetë fitoi shtete të tjera ku në fakt humbi. “Ata mashtruan dhe manipuluan zgjedhjet tona presidenciale, por ne do t’i fitojmë përsëri,” deklaroi ai ndërsa u bëri presion zyrtarëve shtetërorë republikanë për të përmbysur rezultatet. “Ne thjesht kemi nevojë për dikë me guxim për të bërë atë që duhet të bëjë.”
Ndonjëherë, shpërthimet e Trump kundër fatit të tij duken si një histori e drejtpërdrejtë nga Ëilliam Shakespeare, tragjedi, farsë, plot tinguj dhe tërbim.
A është Trump një Julius Caesar i ditëve tona, i braktisur nga disa prej oborrtarëve të tij më të afërt? (Et tu, Bill Barr?) Apo një mbret Richard III i cili lufton me fisnikërinë derisa të rrëzohet nga Henry VII? Apo Mbreti Lear, duke lëvizur kundër atyre që nuk e duan dhe nuk e vlerësojnë atë sa duhet?
Ndryshe nga çdo paraardhës i tij modern, Trump nuk e ka telefonuar kundërshtarin e tij fitimtar, aq më pak nuk e ka ftuar atë në Shtëpinë e Bardhë për vizitën tradicionale pas zgjedhjeve. Trump ka treguar se ai mund të mos marrë pjesë në inaugurimin e Biden, gjë që do ta bënte atë presidentin e parë që nga viti 1869 që refuzon të marrë pjesë në ritualin më të rëndësishëm të transferimit paqësor të pushtetit.
Trump i është drejtuar partisë së tij, i zemëruar që udhëheqësit republikanë kanë refuzuar të pranojnë pretendimet e tij të pabazuara dhe të përmbysin vullnetin e votuesve. Pak para se të mbërrinte në Xhorxhia të Shtunën, Trump telefonoi guvernatorin Brian Kemp për ta bindur atë për të thirrur një sesion të posaçëm legjislativ për të zëvendësuar rezultatet atje, dhe më pas u sul kundër guvernatorit në tubim për shkak se hasi në kundërshtimin e tij.
“Guvernatori juaj mund ta ndalojë atë shumë lehtë nëse ai do të dinte se çfarë dreqin po bënte”, tha Trump. Ai gjithashtu shkroi në Twitter se Kemp dhe Guvernatori Doug Ducey i Arizonës, një tjetër republikan, “luftojnë kundër nesh”.
Ai e ka kundërshtuar që pretendimet e tij të shpikura janë hedhur poshtë gjerësisht. “Shumë njerëz në media – dhe madje edhe gjykatës – deri më tani kanë refuzuar ta pranojnë atë,” tha Trump në një fjalim prej 46 minutash të filmuar nga Shtëpia e Bardhë javën e kaluar. “Ata e dinë që është e vërtetë. Ata e dinë kush i fitoi zgjedhjet, por nuk pranojnë të thonë se kam të drejtë. Vendi ynë ka nevojë për dikë që të thotë: ‘Ke të drejtë’.”
Por edhe kur presidenti kërkon me ngulm që dikush, t’i thotë se ka të drejtë, askush në një pozitë autoriteti nuk e ka bërë këtë përveç të afërmve të gjakut, avokatëve të paguar dhe shokëve partiakë të shpirtit. Zgjedhjet janë certifikuar dhe pranuar jo vetëm nga demokratët por edhe nga guvernatorët kryesorë republikanë, sekretarët e shtetit, zyrtarët e zgjedhjeve, nëpunësit e qytetit, gjykatësit dhe madje edhe zyrtarët e administratës Trump. Pasi administratori i tij i sigurisë kibernetike miratoi integritetin e zgjedhjeve, Trump e pushoi nga puna. Tani që Prokurori i Përgjithshëm Ëilliam P. Barr ka thënë se nuk shihte asnjë mashtrim që do të përmbyste rezultatet, ai mund të jetë i radhës.
Fjalimi i Trump ishte aq larg kontaktit me faktet sa që Facebook dhe Twitter bënë njoftime paralajmëruese të bashkangjitura që shikuesit të mos besonin në të vërtetë se çfarë po u thoshte presidenti i Shteteve të Bashkuara. Nga ana tjetër ai shprehu pak interes për koronavirusin që tani po shkatërron vendin ose shkatërrimet ekonomike që rezultojnë. Trump nuk bëri asnjë koment për shtimin e rasteve dhe as në lidhje me raportin e fundit të punës që dokumenton taksën ekonomike.
Ndërsa rrethi rreth Trump zvogëlohet dhe madje aleatë si Barr distancohen, presidenti i reziston çdo sugjerimi që ai të pranojë humbjen. “Unë kurrë nuk do të pranoj kurrë,” i tha ai një aleati që e nxiti të përgatitej për ta bërë këtë. Dhe nëse ai nuk po i dëgjon këshilltarët, shumë nuk po e dëgjojnë më edhe vetë atë. Avokatët kryesorë republikanë kanë hequr dorë nga proceset gjyqësore të tij zgjedhore, të cilat janë hedhur poshtë nga dhjetëra dhe madje në një çështje janë shpallur “të çuditshme ” nga një gjykatës i caktuar nga Trump. Pesë gjykata në pesë shtete të fushës së betejës hodhën poshtë sfidat e tij të fundit ligjore për zgjedhjet në pak më shumë se tre orë të Premten, me një gjykatës të Wisconsin që paralajmëroi se “kjo është një rrugë e rrezikshme që ne po kërkohet të ndjekim”.
Me gjashtë javë derisa të largohet nga detyra, Trump mbetet aq i paparashikueshëm dhe i çrregullt si kurrë më parë. Ai mund të pushojë nga puna Barr ose të tjerët, të lëshojë një sërë faljesh për të mbrojtur veten dhe aleatët e tij ose të nxisë një konfrontim jashtë shtetit. Ashtu si Mbreti Lear, ai mund të fluturojë në tërbime të mëtejshme dhe të gjejë shënjestra të reja për zemërimin e tij.
“Nëse ekzistojnë këto analogji midis letërsisë klasike dhe shoqërisë pasi ajo po funksionon tani, atëherë kjo duhet të na japë një arsye të madhe shqetësimi këtë Dhjetor,” tha Wilson, studiuesi Shekspirian. “Ne po i afrohemi fundit të shfaqjes këtu dhe në fund vjen gjithmonë katastrofa.”
Përkthyer dhe përshtatur nga The New York Times/ F.H, konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
