Pas një helmimi gati fatal, disidenti i lartë rus rikthehet përsëri.
Aleksei Navalny e dinte se do të arrestohej sapo të shkelte në tokën ruse dhe ai nuk kishte ndonjë ide se çfarë mund të nënkuptojë kjo.
Navalny kishte qenë jashtë vendit që nga gushti, në fund të fundit, sepse njerëzit politikë të Presidentit Vladimir Putin e kishin helmuar dhe nuk kishin arritur ta vrisnin vetëm sepse një pilot e kishte devijuar fluturimin e tij për në Omsk, ku mjekët e mbajtën gjallë derisa të mund të evakuohej në Gjermania.
Për ironi të fatit, fluturimi i tij u devijua përsëri të Dielën këtë herë nga autoritetet ruse kishin frikë nga turma mikpritëse që mblidhej në aeroportin e Moskës, ku supozohej të fluturonte.
Navalny e dinte se do të arrestohej, sepse ai është arrestuar disa herë më parë. Represioni është e vetmja mënyrë që Putin di.
Por ai po mëson gjithashtu se, në epokën e mediave sociale, çdo arrestim me një akuzë të trilluar vetëm zgjeron ndjekjen e Navalny dhe amplifikon padinë e tij për korrupsionin e sundimtarëve rusë.
Navalny e dinte se çfarë e priste, sepse ai e di, ashtu si disidentët e epokës Sovjetike e dinin se e vetmja gjë që një regjim i korruptuar dhe autoritar nuk mund të pranojë është e vërteta.
“Unë nuk kam frikë. Unë e di që jam në të djathtë,” u tha Navalny mbështetësve në Aeroportin Sheremetyevo të Moskës përpara se ai t’i jepte lamtumirën gruas së tij dhe të shoqërohej nga oficerët e policisë të cilët paralajmëruan se do të përdorin forcën nëse ai nuk u bindet urdhrave të tyre.
“Të gjitha çështjet penale kundër meje janë të trilluara.”
Ai kishte dështuar, në përpjekjen e tij për të bërë raportin e tij të autorizuar tek autoritetet ruse. Se ai po rikuperohej nga një atentat nga qeveria nuk u mor parasysh nga shërbimi i burgut, më shumë sesa kthimi dhe arrestimi i tij këto çështje u vunë në dukje nga media e kontrolluar nga shteti.
Akuza e përdorur për të ndaluar atë ishte shkelje e një dënimi me kusht të vendosur për një akuzë të rremë në 2014.
Por rusët e dinë. Interneti i ka dhënë Navalny, një platformë që Putin dhe policia e tij politike nuk kanë qenë në gjendje ta ndalin.
Videot e tij populiste, goditëse të ashpra dhe shpesh me humor që përqeshin “mashtruesit dhe hajdutët” midis elitës janë parë me miliona herë duke nxitur gjithnjë e më shumë një pakënaqësi në rritje midis rusëve për shkak të korrupsionit në rritje dhe ekonomisë që ka pësuar rënie.
Megjithëse ndalohej vazhdimisht të sfidonte Putin direkt në votime, Navalny dhe mbështetësit e tij rreth Rusisë bënë fushatë për të fituar vende në këshillet lokale dhe rajonale, me një masë të papritur suksesi.
Vetëm presioni ndërkombëtar i detyroi autoritetet të lejonin evakuimin e tij në Gjermani.
Atje, helmi u identifikua si Novichok, një agjent nervor i zhvilluar nga kimistë sovjetikë dhe rusë dhe i përdorur në mënyrë famëkeqe në një përpjekje për të vrarë një ish-agjenti rus të dyfishtë në Britani.
Më në fund, në gusht, erdhi përpjekja e egër për të vrarë Navalny. I helmuar në një udhëtim në Siberi, ai mezi mbijetoi.
Më shumë zbulime duhej të ndiqnin: Në dhjetor, studiuesit e pavarur përdorën të dhëna telefonike për të treguar se agjentët rusë kishin zvarritur Navalny në udhëtimin e tij fatal në Siberi dhe vetë Navalny i bëri një telefonatë njërit prej tyre duke pretenduar se ishte një zyrtari i sigurisë, duke nxjerrë prej tij një rrëfim të hollësishëm.
Nëse Putin vendos të burgosë Navalny, ai do të ketë një të burgosur politik të njohur në duar. Nëse e liron Navalny ai do të duket i dobët për togerët dhe ndjekësit e tij, dhe nën sulmin e vazhdueshëm nga opozita e udhëhequr nga Navalny.
Opsioni që Putin ka më pak të ngjarë të marrë në konsideratë do të jetë të përballet me Navalny hapur dhe drejt në kutitë e votimit, të themi në zgjedhjet parlamentare që priten në shtator.
Përkthyer dhe përshtatur nga The New York Times/ F.H, Konica.al
