Pra, sipas kryetarit të shtetit shqiptar, administrata e re Biden duhet klasifikuar si “mafie ndërkombëtare”! Këtë s’e kishte bërë as Berisha i parë, ai i viteve ’90 që digjte gazeta e burgoste gazetarët apo kryetarin e opozitës. E quajti vërtetë Nju Jork Tajmsin “letër higjenike”, por që të sulmonte publikisht me terma fyes administratën Klinton, këtë jo, nuk ja vemë dot në faturë Doktorit. Ilir Meta e bëri, madje po e bën në vitin 2021, kur supozohet që shumë nga marrëzitë e dekadës së parë të tranzicionit të jenë shëruar.
Ky i shpalljes si “mafie ndërkombëtare”, mund jetë mesazhi i dytë që do të prekë cepin e tavolinës së Presidentit Bajden nga ana e homologut të tij shqiptar, pas atij të urimit për zgjedhjen në 4 nëntor. Një turp autentik nga ana e një shteti si Shqipëria, që e konsideron veten si një ndër vendet më proamerikane në Evropë!
Meta është kryetari i një shteti ku kriminaliteti, korrupsioni, trafiqet e drogave dhe të gjitha fenomenet e tjera shoqëruese, janë si në shtëpinë e tyre. Ka 30 vjet që është në politikën aktive, për pasojë është edhe vetë politikisht përgjegjës për gjendjen ku ndodhemi. Madje më përgjegjës se shumë të tjerë anash tij, sepse ka qenë zyrtari që ka mbajtur më shumë poste në karrierën e tij, se gjithë politikanët e tjerë që nga pavarësia e Shqipërisë në 1912. Një përfaqësues i një vendi të tillë nuk mund të akuzojë parimisht një shtet tjetër si “mafie ndërkombëtare”, për arsye të kuptueshme. Mos pështyj lart, se të bie në fytyrë, thotë fjala e urtë. Aq më pak mundet Ilir Meta, që të akuzojë amerikanët si mafie ndërkombëtare, vetëm pse kanë dekoruar një gjykatës të cilin ai s’e pëlqen.
Nerva kaq të dobëta nuk i bëjnë nder një kryetari shteti. Aq më tepër kur ka provuar se e kanë lënë nervat me thuajse të gjithë ambasadorët kryesorë (dhe qeveritë që qëndrojnë pas tyre), që janë rezidentë në Tiranë. A na volitet të kemi një President që i ka thënë fjalën e fundit ambasadorëve të Brukselit në vendin tonë, ndërkohë që përbetohet gjithë ditën se i vetmi qëllim i punës së tij është që ta shohë Shqipërinë të integruar në BE?!
Presidenti ynë ka kohë që e ka braktisur totalisht listën e detyrimeve kushtetuese që ka posti i kreut të shtetit. Ka zbritur në një mënyrë të vrazhdtë e antikushtetuese në meidanin e zgjedhjeve, duke u rreshtuar banalisht me njërën palë. Ka shkelur në mënyrë të përsëritur Kushtetutën, duke bllokuar dekretime ministrash e duke shtyrë zgjedhjet sipas qejfit e interesit personal. Ka prishur të gjitha marrëdhëniet me diplomatët kryesorë në Tiranë e jashtë saj, duke u treguar dhëmbët e grushtet sa herë që ka ndjerë se po i prekin sinoret e partisë, e të tijat personalisht. Ka krijuar formatin e një lideri idhnak që vetëm rastësisht është në atë detyrë, por që de facto do të dëshëronte të ishte nëpër mitingje duke luftuar kundër qeverisë.
Atëhere lind një pyetje e thjeshtë e pse jo edhe naive: çfarë e shtyn Ilir Metën që qëndrojë edhe më tej në atë zyrë që i rri ngushtë dhe skiç?! Pse nuk bën gjënë e duhur, duke u kthyer në formatin real të kryetarit të LSI, që të mos i verë në siklet edhe ata që takon për fushatë në Berat, Sarandë apo Shkodër, duke i paraqitur herë si bujq, e herë si anëtarë të shoqërisë civile?! Pse duhet të kemi ne në krye një president që të etiketojë nga pozita personale si mafioz, aleatin tonë kryesor strategjik?! Këto janë pyetje që presidenti po i dëgjon këto orë edhe nga persona që dikur i rrinin shumë pranë. Do të thotë se janë pyetje të drejta dhe reale për pozitën anormale ku ai, e bashkë me të edhe Presidenca e vendit, ndodhen sot.
Nuk na duhet një president i keq, na duhet një kryetar i mirë partie. Dhe natyrisht, na duhet një kryetar shteti që mos ta quajë Amerikën mafie ndërkombëtare. Jo për gjë, po kush i mban me bukë 320 milion amerikanë, po i shpallëm luftë, dhe po i mundëm, siç thotë një barcaletë e vjetër shqiptare. Sepse vetëm kjo ka mbetur tani…
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Mes mbrojtjes së detyrueshme të kujtesës dhe nevojës për liderë të pakapur
Minxhozi: Sfida që ka përpara Gjykata Kushtetuese
Arbitri ndërkombëtar për detin, një thikë e domosdoshme me dy presa
