Çfarëdo që të thonë të dhënat ekonomik se rreth 6.5% e rritjes së SHBA drejton rimëkëmbjen globale ekonomike këtë vit, ka më shumë të ngjarë që të jetë rritja e Kinës, rimëkëmbja ekonomike dhe kërkesa e mallrave në rritje që nxit rimëkëmbjen e fortë që po zhvillohet në Azi pas Covid. De facto, ekonomia globale tashmë është e ndarë në Lindje dhe Perëndim.
Kjo është një çështje e rëndësishme për alokuesit e pasurive. Pse të përqendrohemi kaq shumë në rritjen gjithnjë e më të ulët të Evropës, të sfiduar në mënyrë demografike, ose potencialin e një politike të paqëndrueshme amerikane, kur rritja globale është e fortë dhe tregjet më të lira në Azi? Kjo është arsyeja pse është kaq kritike të merret parasysh se si luhet përballja afatgjatë ekonomike / akomodimit në treg midis Kinës dhe Perëndimit.
Ritmi i ardhshëm i rritjes kineze do të përcaktohet nga Kongresi Kombëtar i Popullit kur të mblidhet këtë javë për të ratifikuar planin e 14-të pesë-vjeçar të Kinës (zyrtarisht quhet një program) gjatë një serie takimesh të njohura si Dy Sesione.
Plani ekonomik do të kërkojë një ribalancim të mëtejshëm të ekonomisë drejt konsumit të brendshëm, por gjithashtu, në mënyrë kritike, për të kaluar në prodhimin e gjithçkaje nga avionë me vlerë të lartë, gjysmëpërçues, kompjutera kuantikë dhe teknologji të karbonit të ulët, duke konkurruar drejtpërdrejt me SH.B.A. dhe ekonomitë e teknologjisë. Ai do të synojë neutralitetin e karbonit në 2060.
Takimi do të sjellë sfida për investitorët perëndimorë. NPC do të shtypë fort Hong Kongun, pasi Presidenti Xi Jinping konsolidon pushtetin. Abuzimet e të drejtave të njeriut në Xinjiang dhe Uighers përmenden gjithnjë e më shumë si arsye për të mbajtur investimet në Kinën e re.
Do të lindin pyetje në lidhje me Detin e Kinës Jugore.
Nëse jeni duke kërkuar arsye për të mos investuar në Kinë ka shumë. As ekonomia e Kinës nuk është e përsosur. Sektori i pasurive të patundshme është në krizë me parazgjedhje të shumta. Shkalla e harxhimit në iniciativat e saj të tregtisë së Rripave dhe Rrugëve është aty lart me projektet më të kota të infrastrukturës Evropiane.
Shumë do të varet nga gjeopolitika. Nëse SH.B.A. vendos mënyra e vetme për të mposhtur Kinën është një luftë e dytë e ftohtë duke konkurruar ekonomikisht Kinën ndërsa e izolon politikisht atë nga tregjet, atëherë do të duhet mbështetja e pjesës tjetër të ekonomisë globale veçanërisht Evropës.
Në cilin drejtim do të anojë Evropa?
Disa vjet më parë kjo nuk do të kishte qenë as një pyetje. SH.B.A. dhe Evropa ishin në përputhje të përsosur në të gjitha gjërat; demokracia, tregjet e lira, ekonomia globale, ekologjia dhe të drejtat e njeriut. Jo më. Pas Trump, mbështetja e padiskutueshme evropiane për SHBA nuk është më e dhënë.
Evropa ka ndryshuar. Kjo ishte shumë e qartë në fillim të kësaj jave kur një titull në ekran: Eksportet nga Gjermania në Mbretërinë e Bashkuar ranë rreth 30% nga viti në vit në janar ndërsa Brexit hyri në fuqi, sipas një vlerësimi paraprak të botuar nga Zyra Federale e Statistikave të vendit. Evropa do të kërkojë tregje të reja aq dëshpërimisht sa Britania e Madhe.
Brexit është i rëndësishëm edhe në aspektin gjeopolitik të Kinës. Evropa e ka bërë të qartë se MB do të dënohet ashpër për largimin. Nuk janë vetëm butakët dhe mallrat që do të bllokohen, shërbimet intelektuale si financat dhe sigurimet janë gjithashtu të mbyllura.
Dëbimi i shërbimeve financiare të Mbretërisë së Bashkuar nga Evropa në bazë të ekuivalencës së paprovuar ka përfituar deri më tani tregjet e derivateve të SHBA, por për sa kohë? Sa kohë para se francezët të përcaktojnë se nuk ka nevojë për firmat amerikane ata flasin të njëjtën gjuhë financiare si britanikët e neveritshëm dhe të gjithë janë anglo-saksonë së bashku.
Katër vjetët e Donald Trump zhbënë shumë nga ato që e mbajtën Evropën në aleancë të ngushtë me SHBA. Largimi nga Marrëveshjet e Klimës në Paris ishte vetëm një gjë, por fyerja ndaj tyre ishte krejt tjetër. Me Trump ende që fshihet në sfondin politik amerikan, duke menduar me sa duket një tjetër kandidim në 2024, udhëheqësit evropianë nuk janë të bindur se premtimet e Presidentit Biden për ri-angazhim kanë shumë kuptim ose janë edhe të aplikueshme.
As gjermanët nuk shqetësohen veçanërisht.
Kina nuk është një kërcënim për kufijtë e Gjermanisë / Evropës, dhe Kina është tregu i vetëm më i rëndësishëm i Gjermanisë, kjo është arsyeja pse qasja e Merkel për “barazi” midis SH.B.A. dhe Kinës ishte anatemë ndaj Donald Trump.
Ndërkohë, Brukseli po përkul fuqitë e tij dhe gjithnjë e më shumë po zëvendëson kombet më të vogla të Evropës – edhe nëse përgjigjja ndaj koronavirusit ka ekspozuar dobësinë e Komisionit Evropian.
Presidentja e KE Ursula von der Leyen, ose VDL siç e njohim tani dhe ekipi i saj i “ritrajtimeve të pakujdesshme” siç i përshkroi ambasadori Australian, janë shkaktarët e ndryshimit në Evropë. Fuqia është e përqendruar dhe ka një sens në rritje në Bruksel që 450 milion evropianë në një bllok të vetëm janë një forcë për t’u dëgjuar.
Dhe nëse Kina ofron një marrëdhënie të qëndrueshme tregtare dhe tregje më të mira se SH.B.A. – atëherë pse të mos angazhohemi? Sigurisht që gjithmonë do të ketë çështje, të tilla si të drejtat e njeriut, për t’u diskutuar por ja vlen diskutimi dhe bashkëpunimi.
Përkthyer dhe përshtatur nga Foreign Affairs/ F.H, konica.al
