Gjatë shekullit të kaluar, autokracitë ambicioze në mbarë botën shpesh kanë bërë dy gabime fatale.
Së pari, ata kanë nënvlerësuar SHBA.
Së dyti, ata nuk kanë arritur të shohin se si sjellja e tyre agresive, përfundimisht, do t’i bëjë së bashku armiqtë e tyre që shumohen.
Duke gjykuar nga ngjarjet e fundit, Kina e Xi Jinping po bën të dy gabimet në të njëjtën kohë.
Xi nuk mendon shumë për Amerikën tani. Në fjalime, ai ka thënë se “bota po kalon nëpër ndryshime që shihen një herë në një shekull” ndërsa Kina ngrihet dhe SHBA çalon.
Megjithatë Xi mund të mos tingëllojë aq i sigurt nëse do të shikonte pak më shumë historinë.
Sundimtarët e sistemeve të predikuara nga disiplina e ashpër politike shpesh janë tallur me mundimet e një demokracie të përçarë – deri në pikën kur ajo demokraci rifiton fuqinë e saj dhe varros ambiciet e tyre gjeopolitike.
Agresioni i Hitlerit në fund të fundit bëri që fuqitë kryesore kapitaliste, SHBA dhe Britania e Madhe, të krijonin një aleancë të pamundur me fuqinë udhëheqëse Komuniste, Bashkimin Sovjetik.
Në fillim të Luftës së Ftohtë, Stalini besonte se Bashkimi Sovjetik do të triumfonte sepse bota kapitaliste do të copëtohej edhe një herë.
Ai nuk e parashikoi që sjellja e tij kërcënuese do të bënte që bota kapitaliste të bashkohej dhe të linte botën Komuniste prapa.
Xi është në një rrugë të ngjashme sot.
Ai duhet të shqetësohet më shumë për perspektivat afatgjata të Kinës, sfidat e afërta ekonomike, financiare dhe demografike të së cilës i bëjnë problemet serioze serioze të Amerikës të duken mjaft të trajtueshme.
Ai gjithashtu duhet të shqetësohet për goditjen globale të ofensivës së Kinës.
Dhe në përgjigje të kërcënimeve kineze kundër Tajvanit, disa demokraci kryesore tani po mendojnëse si mund t’i përgjigjen një pushtimi të këtij ishulli.
Kështu Xi po i jep Biden shumë mundësi për të përmbushur premtimin e tij për një strategji më shumëpalëshe për të konkurruar me Kinën.
Në një moment në vitet e ardhshme, mund të agojë nga udhëheqësit kinezë që ekuilibri strategjik nuk po kthehet në mënyrë të pakthyeshme në favor të tyre dhe se Pekini po përballet me rrethim gjeopolitik pasi provokon armiqësi ndaj azimuthëve të shumtë.
Paradoksalisht, ky nuk është një lajm i mirë për SHBA: Ky realizim thjesht mund ta çojë Xi të veprojë më agresivisht për të korrur fitimet ndërkombëtare që ai kërkon – duke filluar, mbase, me ribashkimin me forcë me Tajvanin.
Për fat të keq, ky është gjithashtu një model historik. Siç kemi shkruar Michael Beckley dhe unë, fuqitë revizioniste bëhen më agresive kur rritja e tyre ngadalësohet, armiqësitë e tyre strategjike shumëfishohen dhe zbulojnë se kanë vetëm një periudhë të shkurtër kohe për të arritur qëllimet e tyre.
Realiteti i frikshëm i marrëdhënieve SHBA-Kinë është se së shpejti mund të hyjmë në një periudhë tensionesh edhe më të mëdha.
Autokratët me vetëbesim të tepërt që mendojnë se bota po lëviz në drejtimin e tyre mund të jenë shumë të rrezikshëm.
Autokratët e dëshpëruar të cilët papritmas e kuptojnë se dritarja e tyre po mbyllet mund të jenë akoma më të rrezikshëm.
Përkhyer dhe përshtatur nga Bloomberg/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Zbutet’ Kina, mirëpret kompanit amerikane në vend
‘Makthi’ i Biden mund të jetë Kina
“Administrata Biden do t’i kushtojë vëmendje Ballkanit”
