Joe Biden ka marrë një qëndrim dukshëm të ashpër kundër kombeve agresive që kërcënuan interesat e sigurisë kombëtare dhe shkelën të drejtat e njeriut, përkatësisht Kinën dhe Rusinë.
Unë e kam lavdëruar Biden për premtimin e tij për të rivendosur SHBA si një udhëheqës në skenën botërore dhe për zotimin për t’u përballur me ngritjen e autoritarizmit dhe kërcënimet ndaj shoqërive perëndimore nga Rusia dhe Kina përmes udhëheqjes së SHBA-së në institucionet demokratike multilaterale si NATO.
Sidoqoftë, jam i zhgënjyer kur zbuloj se qëndrimi i politikës së jashtme të administratës ka qenë më shumë për retorikën e fortë dhe më pak për zhvillimin e një strategjie kohezive dhe uniforme për t’u përballur me kërcënimet ndaj sigurisë sonë kombëtare. Ta themi thjesht, Biden ka treguar se ai flet me zë të lartë, por duket se nuk është aq i ashpër në veprime.
Në hapin më shqetësues të sigurisë kombëtare të presidencës së tij, Biden njoftoi se SHBA do të tërhiqte trupat nga Afganistani në 11 Shtator, dy dekada pas sulmeve në tokën tonë. Kjo datë është arbitrare dhe kryesisht simbolike, dhe lëvizja i lë talebanët me aftësinë për të marrë me forcë kontrollin e pjesëve të mëdha të vendit, duke minuar kështu qeverinë dhe qytetarët afganë.
Sipas vlerësimit vjetor të kërcënimeve të lëshuar javën e kaluar nga komuniteti i inteligjencës amerikane, Al Kaeda mbetet ndër “kërcënimet më të mëdha terroriste sunite” dhe vazhdon të “kërkojë të kryejë sulme brenda Shteteve të Bashkuara”. Megjithëse amerikanët janë qartë të kujdesshëm ndaj luftës, vendimi i Biden vë gjithnjë e më shumë në rrezik interesat tona të sigurisë kombëtare.
Në Kinë, Biden e ka etiketuar shtypjen e Partisë Komuniste ndaj Ujgurëve si gjenocid dhe e ka quajtur Presidentin Xi një bandit.
Në thirrjen e tij të parë me Xi, Biden dënoi mbajtjen e ujgurëve në kampe internimi dhe tha “do të ketë pasoja”. Biden gjithashtu shprehu shqetësim rreth shtypjes jodemokratike të Kinës ndaj Hong Kongut.
Megjithatë ndërsa Kina po rrit aktivitetin ushtarak në Detin e Kinës Jugore, si dhe po vazhdon të shkelë liritë në Tajvan dhe Hong Kong, strategjia e Biden për mënyrën e përballjes me këto kërcënime mbetet e paqartë.
Vetëm sanksionet nuk janë mjaft të forta parandaluese dhe SH.B.A. duhet të konsiderojë seriozisht hapat e mëtejshëm, si një bojkot i Lojërave Olimpike.
Rusinë, Biden e ka etiketuar kombin si kërcënimin më të madh për sigurinë e Amerikës, një premisë me të cilën pajtohem, ndërsa premton gjithashtu se Rusia do të paguante për çdo ndërhyrje në zgjedhjet tona. Më tej, kur hakerat rusë hynë në agjencitë federale në dhjetor, atëherë presidenti i zgjedhur Biden foli për domosdoshmërinë e punës me aleatët tanë për të “kërkuar ndonjë vend tjetër përgjegjës për shkeljen e atyre rregullave themelore”.
Po kështu, Biden e ka quajtur Putin një vrasës dhe kritikoi ashpër trajtimin e udhëheqësit rus të opozitës Alexei Navalny, i cili u helmua nga një agjenci ruse e inteligjencës dhe u burgos dy muaj më parë, dhe administrata ka pohuar se “do të ketë pasoja” për Rusinë nëse Navalny vdes.
Sidoqoftë, ndërsa Rusia ndërmori veprim agresiv duke lëvizur 150.000 trupa në kufirin ukrainas dhe vazhdoi të minonte demokracinë tonë me kërcënime të sigurisë kibernetike dhe ndërhyrje në zgjedhje, Biden ende nuk artikuloi një strategji të qartë se si të merret me agresionin e tyre. Ndërsa Putini u tërhoq nga trupat në kufi, ai bëri një kërcënim të mbuluar me SHBA në një adresë javën e kaluar, duke paralajmëruar kombet kundër “kalimit të vijës së kuqe” me Rusinë.
Si Rusia, ashtu edhe Kina na kanë kërcënuar, pavarësisht kthimit të fundit të Putinit. Për të qenë të sigurt, rusët ende kanë raketa në kufirin e Ukrainës, pavarësisht tërheqjes së trupave, ndoshta përkohësisht.
Në të vërtetë, sanksionet e vendosura nga administrata nuk janë të mjaftueshme, pasi ato nuk janë të drejtuara ndaj Putinit ose oligarkëve që e mbështesin atë. Administrata përdori një qasje të ngjashme për Kinën me sanksione ndaj dhjetra zyrtarëve për abuzime të të drejtave të njeriut kundër ujgurëve dhe për minimin e lirive demokratike në Hong Kong.
Sidoqoftë, asnjë nga sanksionet ndëshkuese nuk është dukur se ka ndikuar në ndryshim dhe nuk do të jetë një pengesë kryesore për kombet që përfshihen në shkelje të të drejtave të njeriut në të ardhmen.
Për më tepër, në lidhje me Iranin, nuk është e qartë se çfarë do të thotë zbutja e sanksioneve të Iranit për negociatat bërthamore iraniane në një kohë kur është bërë e qartë se Irani ka pasuruar uranium në nivelet më të larta ndonjëherë.
Shtetet e Bashkuara ende nuk kanë një strategji koherente dhe efektive të politikës së jashtme, ndërsa rusët dhe kinezët kanë pasur një strategji dhe e kanë pasur për një kohë të gjatë.
Boshti i Rusisë dhe Kinës përbën një nga kërcënimet më të mëdha për Shtetet e Bashkuara dhe udhëheqësit tanë duhet të marrin masa vendimtare kundër të dy kombeve për agresionet e tyre dhe shkeljet e të drejtave të njeriut.
Në fund të fundit, administrata duhet të fillojë të mbështesë komunikimin e saj të ashpër me një veprim të qartë dhe të prerë. Nëse jo, siguria jonë kombëtare dhe stabiliteti global do të minohen në mënyrë të pakthyeshme.
Përkthyer dhe përshtatur nga Foreign Affairs/ F.H Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
