Kundërshtimi është i domosdoshëm në një demokraci dhe i papranueshëm në Rusinë e Vladimir Putinit.
Këtë javë mijëra marshuan për të kërkuar lirimin e liderit të opozitës Alexei Navalny, pasi mjekët paralajmëruan se jeta e tij ishte në rrezik të pashmangshëm për shkak të grevës së tij të urisë, të cilës ai i dha fund të Premten.
Të hënën, një gjykatë në Moskë do të vendosë mbi të ardhmen e organizatës së tij duke përdorur prova sekrete.
Nëse – siç parashikojnë shumë – konstaton se Fondacioni i tij Anti-Korrupsio janë ekstremistë, atëherë financimi apo edhe përfshirja me ta do të bëhej një vepër penale, duke u dënuar me gjoba dhe burg.
Shumica e ndihmësve kryesorë të Navalny tashmë janë arrestuar ose janë larguar.
Aktivistët e dinë se përballen me një zgjedhje midis burgut ose mbajtjes së kokës ulur.
Masat e ashpra janë hakmarrje për rezistencën e lëvizjes që ka duruar gjatë helmimit pothuajse fatal të Navalny, burgosjen e tij me akuza të trilluara kur ai vendosi me guxim të kthehej në Rusi dhe keqtrajtimin e tij të tmerrshëm dhe të rrezikshëm në burg.
Ai jo vetëm që ka nxjerrë në pah korrupsionin, por ka ekspozuar në mënyrë të turpshme operacionet e shërbimeve të sigurisë.
Suksesi i tij kërcënoi të normalizonte kundërshtimin.
Mbi të gjitha, trimëria e Navalny tregoi se ishte e mundur të sfidohej presidenti.
Mëshira e Putin po tregon se askush nuk duhet ta provojë këtë.
Ai nuk mund të tolerojë kundërshtimin. Fjalimi i tij këtë javë tregoi se ai nuk ka asgjë të re për t’i ofruar vendit të tij.
Ai kërkon të trembë të tjerët në pajtueshmëri ndërsa kërcënon njerëzit e tij.
Të enjten, Rusia tha se po tërhiqte trupat e saj nga Krimea dhe rajonet kufitare të Ukrainës, të cilat kishin parë grumbullimin më të madh ushtarak që nga aneksimi i Krimesë në 2014, sipas SHBA-së.
Stërvitja i ka dërguar mesazhin e dëshiruar si Kievit ashtu edhe Uashingtonit.
Në fillim të këtij muaji, Putini nënshkroi ndryshimet kushtetuese që e lejojnë atë të mbajë pushtetin deri në 2036, kur ai do të jetë 83 vjeç.
Ndërkohë që vlerësimet personale të presidentit kanë rënë, së bashku me mbështetjen për partinë e tij Rusia e Bashkuar, shumë nuk shohin një alternativë, ose kanë frikë nga kthimi i trazirave të viteve ’90 ose më keq.
Vendi i tij po kalon në një fazë të re ku mbijetesa dhe qëndrueshmëria, në vend që të galvanizojnë publikun, ka të ngjarë të jenë përparësia e opozitës.
Por dhe nëse opozita duhet të hapë rrugë për tani, ajo nuk po dorëzohet.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/konica.al
