Jo aktiv gjatë bllokimit të Covid-19, Grupi i Shtatë (G7) është i vendosur të kthehet në drejtimin e qeverisjes globale.
Ministrat e jashtëm dhe të zhvillimit të G7 u takuan në Londër pas bllokimit të hënën (3 maj) – takimi i tyre i parë ballë për ballë në dy vjet.
Një samit i G7 në mes të qershorit është gjithashtu në plan, me presidentin e SHBA Joe Biden të vendosur për të udhëtuar në Cornuall dhe më pas në Bruksel, për të takuar më në fund miqtë më të mirë të Amerikës.
Është mirë të shohësh udhëheqës të fuqive të mëdha të industrializuara të botës duke u bashkuar në këto kohë sfiduese.
Do të ishte edhe më mirë nëse G7 dhe takimet e tyre ende do të kishin rëndësi.
E vërteta është e thjeshtë: G7 është një relike e së kaluarës. Meriton një lamtumirë emocional dhe të respektueshëm, por duhet hequr nga mbështetja jetike.
Donald Trump gati sa nuk e shpërbëu duke fyer edhe mikun, edhe armikun. Sidoqoftë, Biden është në mision për t’i dhënë grupit një jetë të re. Ose më mirë akoma të krijojë një grup të ashtuquajtur “D10” të Demokracive për t’iu kundërvënë autoritarizmit.
Të dyja idetë ka të ngjarë të kthejnë një efekt të kundërt.
Ringjallja e G7 ose krijimi i një D10 do të inkurajojë vetëm më shumë grindje dhe ndarje në një botë tashmë të ndarë.
Në vend të kësaj, udhëheqësi amerikan duhet të përdorë kohën, energjinë dhe aftësitë e tij për të filluar të mendojë për mënyra të tjera, më përfshirëse, për të siguruar që sfidat komplekse globale të trajtohen në mënyrë efikase dhe efektive.
Ai mund t’u japë më shumë fuqi organizmave ndërkombëtarë si Organizata Botërore e Tregtisë dhe Organizata Botërore e Shëndetësisë ose të kanalizojë entuziazmin e tij për t’i dhënë më shumë ojf G20-së më përfshirje.
Ose ashtu si bëri me samitin e fundit të klimës ku morën pjesë mbi 40 vende, si dhe përfaqësues nga organizata ndërkombëtare dhe biznesi, Biden mund të udhëzojë vetë ekipin e tij të fillojë të mendojë për mënyra të tjera të sipërmarrjes jashtë zonës së rehatisë G7.
Të them të drejtën, Britania si karrigia aktuale e G7 po përpiqet të ndryshojë pjesërisht gjendjen shpirtërore të grupit “ne” dhe “ata”.
Si i përkushtuar ndaj takimit në Londër, sekretari i jashtëm i Mbretërisë së Bashkuar Dominic Raab u ka dërguar një ftesë bujare udhëheqësve të Indisë, Australisë, Koresë, Afrikës së Jugut dhe sekretarit të përgjithshëm të Shoqatës së Kombeve të Azisë Juglindore (ASEAN) që “të bashkohen në takim si të ftuar specialë, me sa duket në online.
Gjithashtu, me Turqinë, Rusinë, Kinën, Iranin dhe disa të tjerë tani të identifikuar qartë si armiq të Perëndimit, Raab thotë se qëllimi i tij është të tregojë “se si demokracitë më të mëdha në botë punojnë së bashku për të siguruar qasje të barabartë në vaksinat, mbështesin vajzat në vendet më të varfra të marrin një arsim me cilësi të mirë dhe bien dakord për një veprim ambicioz për të trajtuar ndryshimin e klimës.”
Mjerisht, megjithatë, as takimi i Londrës, as lista e tij pjesërisht e zgjeruar e pjesëmarrësve – as komunikata me fjalë pa fjalë që ka të ngjarë të dalë nga takimi – nuk ka të ngjarë të demonstrojnë fuqinë e demokracive në një botë më pak me fat.
Shumë anëtarë të G7, si dhe disa nga të ftuarit e tyre, nuk janë në gjendje të japin leksione për të tjerët mbi sundimin e ligjit, respektimin e pakicave dhe lirinë e shtypit.
Shpresat e Raab për të përdorur takimin e G7 për të demonstruar shkëlqimin e qëndrueshëm të demokracive mund të prishen nga skandalet e shumta që vërtiten rreth shefit të tij, Boris Johnson.
Në vend që të tregojnë për të tjerët, vendet e G7 duhet të bëjnë më shumë për të forcuar normat dhe standardet e tyre liberale, duke filluar me nevojën për më shumë përgjegjësi, më pak favorizim dhe duke i kushtuar më shumë vëmendje kërkesave të qytetarëve për barazi racore dhe drejtësi.
Ata gjithashtu mund të rritnin përgjigjen e tyre deri më tani zhgënjyese dhe të vonuar në thirrjet për ndihmë nga India ndërsa lufton me një krizë të paparë Covid.
Edhe më e rëndësishmja, ata duhet të bien dakord për kërkesat e përsëritura nga India dhe Afrika e Jugut – të bashkuara tani nga rreth 80 vende të tjera – për të mbështetur një heqje të përkohshme të patentës për vaksinat Covid-19 që do të lejonte vendet të prodhonin trajtime në vend dhe të përshpejtonin përpjekjen globale të vaksinimit.
Rinovimi është i nevojshëm për të vazhduar me kohën. Krijuar në vitet 1970, G7 kthehet në një epokë më të thjeshtë kur SH.B.A., Italia, Japonia, Kanadaja, Franca, Gjermania dhe Britania me të vërtetë mbizotëronin ekonominë botërore dhe mund të formonin axhendën politike globale.
Bota e sotme është më komplekse – edhe nëse Amerika është kthyer.
Pjesërisht, vetëbesimi, këmbëngulja dhe mbingarkesa financiare e sapo gjetur e Kinës kanë ndryshuar ekuilibrin global të fuqisë.
Gjithashtu, ndërsa Trump vështroi larg për katër vite të gjata, vendet e të gjitha madhësive – të mëdha, të mesme dhe madje të vogla – zbuluan një ndjenjë dehëse të fuqizimit. Ata tani po krijojnë koalicione të reja rajonale dhe nën-rajonale.
Mundësuar nga dixhitalizimi, bizneset dhe grupet e shoqërisë civile po krijojnë gjithashtu rrjetet e tyre të fuqisë dhe ndikimit të cilat nuk mund të injorohen më.
Ndërsa vendet përpiqen të gjejnë mjetet e duhura për një rimëkëmbje të shpejtë ekonomike, për të krijuar vende pune dhe për t’i ardhur në ndihmë më të prekshmëve, bota ka nevojë për një qeverisje ekonomike të mençur dhe gjithëpërfshirëse që shikon me të vërtetë interesat globale, jo ato të disa të zgjedhurve.
Përkthyer dhe përshtatur nga Foreign Affairs/ F.H, Konica.al
