Nga Robert A. Manning, The Hill
Samiti i fundit, jo vetëm që ishte jashtëzakonisht thelbësor, duke ringjallur një aleancë të goditur nga Trump, por shënoi një lëvizje të matur ekonomike dhe gjeopolitike nga Seuli drejt SHBA-së dhe larg Kinës.
Rezultatet ishin më shumë se frymëzuese, me marrëveshje konkrete mbi çështjet kryesore – bashkëpunim në lidhje me vaksinat, 40 miliardë dollarë në investime të teknologjisë së lartë të Koresë së Jugut në SHBA, plane ndaj ndryshimeve klimatike dhe qasje koordinuese ndaj Koresë së Veriut dhe Indo-Paqësorit.
Megjithatë, takimi i Presidentit Biden me presidentin e një aleati të madh të SHBA-së, Korenë e Jugut, ishte i padukshëm për gazetat dhe rrjetet kryesore në SHBA, raporton abcnews.al
Mbase u la në hije nga kriza e fundit në Lindjen e Mesme. Por nga çdo gjë, ishte një demonstrim i rëndësishëm i politikës së jashtë të Biden. Takimi i nivelit të lartë me Presidentin e Koresë së Jugut Moon Jae-in ishte vetëm takimi i dytë ballë për ballë i Biden me një udhëheqës të huaj, pas takimit me Kryeministrin e Japonisë Yoshihide Suga, duke sinjalizuar rëndësinë që i kushtohej aleancave rinovuese të SHBA-së dhe Azi-Paqësorit.
Përtej retorikës së zakonshme, samiti shënoi një moment të rëndësishëm në formësimin e një partneriteti të shekullit 21 me një aleat të vjetër, me përfitime konkrete për të dy palët. Për shembull, SHBA do të sigurojë vaksina për 550,000 anëtarë të ushtrisë ROK – në një përpjekje të përbashkët për të rritur prodhimin dhe furnizimin global të vaksinave, si dhe bashkëpunim për të reformuar Organizatën Botërorë të Shëndetësisë.
Ndoshta më e rëndësishmja ishte një agjendë e pasur e bashkëpunimit teknologjik, jo më pak për sigurinë e zinxhirëve të furnizimit, e miratuar në samit. Për fillestarët, firmat e sektorit privat të Koresë së Jugut do të investojnë rreth 40 miliardë dollarë për të prodhuar sisteme kompjuterike dhe gjithashtu për të punuar me Ford për prodhimin e bateri vedhe materialeve elektronike.
Gjithashtu ata do të bashkëpunojnë me SHBA-në për të zhvilluar një softuer të bazuar në 5G të njohur si O-RAN që do të krijonte një qasje të re ndaj 5G dhe pasardhësve të saj, rrjeteve 6G, jo të lidhura me Huawei ose pajisje të tjera të prodhuara nga Kina.
Megjithëse emri “Kinë” nuk u shfaq në deklaratën e përbashkët të udhëheqësve, konferencat për shtyp bashkëpunimi ekonomik dhe gjeopolitik për të cilin u ra dakord në samitin Biden-Moon e nxiti ambasadorin e Kinës në Korenë e Jugut të ankohej se Pekini ishte “shënjestra”. ”
Për SHBA-në këto masa ishin një hap i dobishëm drejt rritjes së prodhimit të pajisjeve të teknologjisë së lartë në SHBA dhe krijimit të zinxhirëve të furnizimit më të sigurt. Rreth 40 miliardë dollarë investime në sektorin privat Korean do të përdoren për prodhimin e çipave kompjuterikë, gjithashtu puna me firmat amerikane të automjeteve do të rrisë prodhimin e baterive për makinat elektronike, 77 përqind e të cilave prodhohen në Kinë.
Për Korenë e Jugut, partneri numër një i të cilit është Kina, ishte një hap për të diversifikuar ekonominë e saj dhe për të ndërtuar një partneritet të teknologjisë së lartë me SHBA-në. Për më tepër, bashkëpunimi për një qasje alternative, të bazuar në softuer ndaj 5G mund të zvogëlojë varësinë nga hardueri Huawei për IT më të sigurt.
Për çështjet rajonale dhe gjeopolitike, samiti, të paktën për momentin, hodhi poshtë mosmarrëveshjet taktike ndaj Koresë së Veriut dhe theksoi një “angazhim të përbashkët” për të ndjekur diplomacinë dhe për të arritur një paqe të përhershme në Gadishullin e Koresë.
Kjo është diçka frymëzuese, pasi shumë pak persona e kanë parë si shenjë se udhëheqësi i Koresë së Veriut Kim Jong Un është i interesuar në rinovimin e negociatave bërthamore. Pyongyang ka hedhur poshtë përpjekjet fillestare nga administrata Biden për të bërë marrëveshje diplomatike, raporton abcnews.al
Ndërsa administrata e Moon ka qenë e interesuar për bashkëpunimin ekonomik Veri-Jug, këmbëngulja e Kim dhe përpjekjet e vazhdueshme për të forcuar arsenalin e tij bërthamor dhe raketor nuk kanë qenë të mjaftueshme për lehtësimin e sanksioneve të OKB-së.
Seul gjithashtu ra dakord për forcimin e bashkëpunimit dhe sigurisë: SHBA-Koreja e Jugut-Japonia i cili është penguar nga tensionet Seul-Tokio. Një koncesion i rëndësishëm, megjithëse nuk u vu re nga shumica, Seuli fitoi në samit marrëveshjen me SHBA-në për të hequr udhëzimet mbi kufijtë e rrezes së raketave (180 km), duke i lejuar asaj të ndërtonte raketa më të afta për të konkurruar me Korenë e Veriut.
Në të njëjtën kohë, Koreja e Jugut, e cila është përpjekur të ekuilibrojë varësinë e saj ekonomike dhe afërsinë gjeografike me Kinën duket se nënshkroi agjendën e SHBA-së për Indo-Paqësorin, duke përfshirë Dialogun Katërkëndësh të Sigurisë, i njohur si Quad.
Kjo marrëveshje është një mekanizëm informal shumëpalësh midis katër kombeve demokratike (SHBA, Japoni, Australi, Indi). Ajo po bëhet themeli i politikës së SHBA ndaj Indo-Paqësorit. Përqafimi simbolik i Seulit i Quad, një çështje e debatit intensiv në Korenë e Jugut, ishte diçka si një deklaratë. Shkalla në të cilën Seuli përshtatet me Quad-in, sidoqoftë, është një pyetje që ende nuk ka marrë përgjigje.
Samiti midis Biden-Moon është një moment historik kryesisht i panjohur, duke kapërcyer aleancën e sigurisë SHBA-Kore e Jugut, duke paguar për një vizion të një partneriteti global midis dy kombeve të përparuara teknologjikisht, demokratike G-20.
Ndoshta Kina ka arsye për tu shqetësuar.
